Στις 30 Ιανουαρίου του 2000 ο Κώστας Λαλιώτης ήταν μόλις πενήντα χρονών. Ήταν μια ξεχωριστή μέρα. Η πρώτη μέρα λειτουργίας του μετρό της Αθήνας εξελίχθηκε σε ένα λαϊκό πανηγύρι. Άνθρωποι κάθε ηλικίας, εθνικότητας, και οικονομικής κατάστασης πήγαν αυθόρμητα να δουν από κοντά το Μετρό που τόσο πολύ τους ταλαιπώρησε κατά την κατασκευή του.  Πάνω από 1.000.000 πολίτες κατέβηκαν εκείνη την μέρα στους σταθμούς του Μετρό. Πολύ συγκινημένος ο Κώστας Λαλιώτης μιλούσε για ένα έργο που  σηματοδοτεί το 2000 και τον 21ο αιώνα, που κάνει τους Έλληνες υπερήφανους, δημιουργεί μια ανάταση, μια αυτοπεποίθηση, μια σιγουριά, μια αισιοδοξία.

Το μετρό της Αθήνας ήταν  πράγματι ξεχωριστό. Όχι μόνο γιατί είναι γεμάτο έργα Τέχνης και αρχαιότητες θαυμάσια συντηρημένες, Αλλά γιατί ήταν  από τα ελάχιστα μετρό του κόσμου στα οποία ο πολίτης δεν αντιμετωπίζονταν εκ προοιμίου ως απατεώνας/κλέφτης/παραβάτης. Οι επιβάτες είχαν την δυνατότητα να περάσουν ανάμεσα από τα ακυρωτικά μηχανήματα, να κατέβουν και ν΄ ανέβουν απλά στις αποβάθρες χωρίς αναγκαστικά να τσεκάρουν το εισιτήριό τους. Ίσως το πιο ελεύθερο μετρό του κόσμου. Χωρίς μπάρες. Χωρίς πόρτες που ανοιγοκλείνουν.

Μια δεκαετία μετά η εικόνα είναι εντελώς διαφορετική. Η κρίση έχει προκαλέσει σοκ στην κοινωνία. Το πρώτο Μνημόνιο έχει αρχίσει να αφήνει τα βαθιά του σημάδια στον ιδιωτικό τομέα. Οι επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη. Οι δημόσιες συγκοινωνίες υποφέρουν. Τα έσοδά τους μειώνονται. Οι άνεργοι αυξάνονται.

Ο τότε υφυπουργός Υποδομών Μεταφορών και Δικτύων Γιάννης Μαγκριώτης το 2011 κάνει μια προσπάθεια να εγκαταστήσει ηλεκτρονικό εισιτήριο σε μετρό, λεωφορεία, τρόλεϋ και τραμ. Η προσπάθεια πέφτει στο κενό. Ποιο το ‘λάθος’ Μαγκριώτη; Δεν μιλάει για «ηλεκτρονικό εισιτήριο» αλλά για εγκατάσταση σταθερών πυλών εισόδου-εξόδου με ανοιγόμενες θύρες! Το κίνημα κατά της μπάρας μόλις γεννήθηκε στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ.

Περνούν άλλα δύο χρόνια. Ο Κωστής Χατζηδάκης το 2013 επιχειρεί ξανά να φέρει το ηλεκτρονικό εισιτήριο.

«Θα είστε ο υπουργός που με την μισή κοινωνία κάτω από το όριο της φτώχειας θα τους βάλετε μπάρες;» τον ρωτάει στην Βουλή ο Κώστας Μπάρκας. «Ή με τις μπάρες ή με την αξιοπρέπεια» καταλήγει  ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ίδιος, καταδικάζει την τότε κυβέρνηση με βαριές κουβέντες και ζητάει να  ταξιδεύουν δωρεάν με τα μέσα μαζικής μεταφοράς οι άνεργοι, οι μετανάστες και οι απλήρωτοι εργαζόμενοι.

Τον επόμενο χρόνο ήρθε το επόμενο χτύπημα. Η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ στις 20 Μαρτίου 2014 εν μέσω καυτής προεκλογικής περιόδου για ευρωεκλογές/Περιφερειακές/ και Δημοτικές εκλογές τα δίνει όλα για όλα:

«Με πρόσχημα την “εφαρμογή της νέας τεχνολογίας“, αλλά και την αντιμετώπιση της “εισιτηριοδιαφυγής”, που δεν οφείλεται στο ότι οι πολίτες δεν επιθυμούν να πληρώσουν εισιτήριο, αλλά στο ότι έχουν μειωθεί δραματικά τα εισοδήματά τους, από την άγρια λιτότητα, η μνημονιακή συγκυβέρνηση ετοιμάζει νέο σαφάρι διώξεων και αποκλεισμών για τους πολίτες της Αθήνας που μετακινούνται με τα μέσα μαζικής μεταφοράς».   

Δυόμιση χρόνια εξουσίας η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έρχεται αντιμέτωπη με την πραγματικότητα. Ο Χρήστος Σπίρτζης επιλέγει μια πιο ‘έξυπνη’ τακτική. Αντί να μιλήσει για ‘μπάρες’ μιλάει μόνο για εισιτηριοδιαφυγή, κυκλώματα που εκδίδουν πλαστά εισιτήρια και εκσυγχρονισμό στα μέσα μαζικής μεταφοράς. «θα μας βρει το 2018 χωρίς ηλεκτρονικό εισιτήριο;» λέει το υπουργείο για να πιάσει στο φιλότιμο τους επιβάτες μην μείνουν πίσω στην τεχνολογία.

Χιλιάδες πολίτες περιμένουν στις ουρές. Όμως, ω του θαύματος, ελάχιστοι διαμαρτύρονται. Όταν πλησιάζουν κάμερες αντί να τα «χώνουν» στην κυβέρνηση, όπως έκαναν όλα τα προηγούμενα χρόνια με όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις όταν υπήρχαν ουρές, καθυστερήσεις και προβλήματα, τα χώνουν στα …κανάλια. Τις επόμενες μέρες θα διαπιστώσουν ότι μπήκαν και οι  ‘μπάρες’.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να είναι «με τις μπάρες» κι όχι με την  «αξιοπρέπεια». Στις επόμενες εκλογές θα διαπιστωθεί πόσο σημαντική είναι η αξιοπρέπεια για τους ψηφοφόρους του

Facebook Comments