Το ευρώ υπεύθυνο για τα μεσογειακά δεινά;

Όπως αναφέρει η εφημερίδα Die Welt σε εκτενές της άρθρο, πέρα από την προσφυγική κρίση που πλήττει πρωτίστως τις μεσογειακές χώρες, «[…] έχει συσσωρευτεί κατά μήκος των ανοιχτών θαλάσσιων συνόρων […] και μια πολιτική κρίση, η οποία αναμένεται να δοκιμάσει τους επόμενους μήνες τις αντοχές της ΕΕ. Διότι σχεδόν όλες οι μεσογειακές χώρες αντιμετωπίζουν παρά ή και εξαιτίας της συμμετοχής τους στο ευρωπαϊκό εγχείρημα δραματικά προβλήματα».

Ξεκινώντας από το παράδειγμα της Ελλάδας η Welt αναφέρει ότι «δεν χρειάστηκε να περάσουν ούτε καν δέκα χρόνια μετά την εισαγωγή του ευρώ για να καταρρεύσει στη χώρα η άπληστη κρατική χρηματοδότηση. Εδώ και σχεδόν οκτώ χρόνια η χώρα έχει λάβει μεν άπειρα χρήματα διάσωσης, κυρίως για τις χρεοκοπημένες τράπεζες και άλλους οφειλέτες, παρά ταύτα όμως η οικονομία της δεν κατάφερε να ορθοποδήσει. Δεν είναι τυχαίο ότι η Ελλάδα ήταν η πρώτη χώρα της ΕΕ όπου κατέρρευσε το κομματικό σύστημα.

Οι ισχυροί Σοσιαλιστές εξαφανίστηκαν ενώ από το τροτσκιστικό συνονθύλευμα του ΣΥΡΙΖΑ εξήλθε ο νέος ισχυρός άνδρας Αλέξης Τσίπρας ο οποίος συγκυβερνά έως σήμερα και πέρα από κάθε λογική με ένα ακροδεξιό στρατιωτικό κόμμα. Η κατάσταση αυτή είναι ανησυχητική για την ΕΕ κυρίως επειδή εξαπλώθηκε κατά μήκος της Μεσογείου όχι μόνον η ελληνική κρίση χρέους αλλά και η πολιτειακή κρίση. Ακόμη και η Πορτογαλία η οποία το 1995 δεν μετρούσε καν κρατικά χρέη, αναγκάστηκε να ενταχθεί στο μηχανισμό διάσωσης της ΕΚΤ. Στην Κύπρο κινδύνευσε μάλιστα το σύνολο του τραπεζικού συστήματος το οποίο κατάφερε να διασωθεί με πολλά δις της ευρωτράπεζας. Σχεδόν 60.000 Κύπριοι αποταμιευτές έχασαν τεράστια ποσά».

Το Ευρώ και η Καταλονία

Η εφημερίδα συνδέει το ευρώ και την οικονομική κρίση της περασμένης δεκαετίας και με την πρωτοφανή πολιτική κρίση που πλήττει εδώ και μήνες την Ισπανία με αφορμή το ζήτημα της Καταλονίας. «Μπορεί το επίμονο κίνημα της ανεξαρτησίας μερίδας των Καταλανών να απορρέει από την ιστορική αντίσταση κατά του Φράνκο και της ισπανικής γλώσσας, ωστόσο χωρίς τη μαζική κρίση στην αγορά ακινήτων, χωρίς την ύφεση των τελευταίων ετών δεν θα είχε διαβρωθεί σε τόσο μεγάλο βαθμό η εμπιστοσύνη των σχετικά πλούσιων Καταλανών στο ισπανικό έθνος. Όπου δεν υπάρχει κάτι για να αναδιανεμηθεί, προκύπτουν αποσχιστικά κινήματα».

Ως παραδείγματα περαιτέρω σοβαρών και εν δυνάμει επικίνδυνων πολιτικών κρίσεων η Welt αναφέρει τη δολοφονία της Μαλτέζας δημοσιογράφου Δάφνης Καρουάνα Γκαλίσια αλλά και τις πρόσφατες περιφερειακές εκλογές στη Σικελία, σχολιάζοντας ότι οι εκλογές αυτές προμηνύουν κακά για την Ιταλία. Και η εφημερίδα καταλήγει: «Μπορεί λοιπόν η Μεσόγειος να είναι η κοιτίδα της ευρωπαϊκής ιδέας. Ωστόσο εάν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, εάν το ευρώ συνεχίσει να στραγγαλίζει τις οικονομίες στο νότο και συνεχίσουν να διαπερνούν μαζικά πρόσφυγες τα θαλάσσια σύνορα, τότε η Μεσόγειος θα γίνει πιθανότατα η ταφόπλακα της Ευρώπης».

Ευέλικτες μορφές εργασίας στην Ελλάδα

Στα υψηλότατα ποσοστά ανεργίας στην Ελλάδα αναφέρεται σύντομο άρθρο στην ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού Der Spiegel υπό τον τίτλο: «Σχεδόν τα δυο τρίτα των Ελλήνων χωρίς θέση πλήρους απασχόλησης» και υπότιτλο «Μπορεί να μειώνεται το ποσοστό ανεργίας στην Ελλάδα, ωστόσο οι νέες θέσεις εργασίας είναι συχνά προβληματικές. Το ποσοστό της ευέλικτης εργασίας αυξήθηκε στο 62%. Κυρίως οι νέοι άνθρωποι ζουν στα πρόθυρα της φτώχειας».

Όπως αναφέρει το γερμανικό περιοδικό επικαλούμενο πρόσφατα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας, «από τα δυο περίπου εκατομμύρια των εργαζομένων, τα 1,1 εκατομμύρια απασχολούνται χωρίς συμβόλαια πλήρους απασχόλησης. Εργάζονται σε ευέλικτες θέσεις εργασίας, ήτοι με μερική ή εκ περιτροπής απασχόληση. Τα πρόσφατα στοιχεία επισκιάζουν τα στοιχεία για το ελληνικό ποσοστό ανεργίας που υποχώρησε ελαφρώς τους τελευταίους μήνες. Οι λόγοι για το υψηλό ποσοστό μερικής απασχόλησης είναι, εκτός από τις επιταγές των πιστωτών για τις μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, και η αβέβαιη οικονομική και δημοσιονομική κατάσταση […]. Κυρίως νέοι άνθρωποι εργάζονται για λιγότερο από 400 ευρώ το μήνα. Γι αυτό πολλοί από αυτούς ζουν στα πρόθυρα της φτώχειας και εξαρτώνται από τη στήριξη της οικογένειάς τους».