Έτσι για να ξέρουμε τι λέμε
Διαμέσου του Πολυτεχνείου, η κοινωνία βρήκε την ευκαιρία να εκφράσει σύσσωμη την απέχθεια της ενάντια στην τυραννία της Χούντας
Διαμέσου του Πολυτεχνείου, η κοινωνία βρήκε την ευκαιρία να εκφράσει σύσσωμη την απέχθεια της ενάντια στην τυραννία της Χούντας
Παρά τις αμέτρητες προσπάθειες οικειοποίησης της από διάφορες ιδεολογικές ομάδες, η επέτειος του Πολυτεχνείου είναι ότι πιο σημαντικό έχει να επιδείξει η μεταπολιτευτική ιστορία της Ελλάδας και αποτελεί ίσως την πιο αγνή μορφή αγώνα για τα υψηλά ιδανικά της Παιδείας, της Ελευθερίας και του Δικαιώματος στην αξιοπρεπή διαβίωση.
Έναν αγώνα που σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να γίνει το «πλυντήριο», όλων των στραβών και ανάποδων που ακολούθησαν μετά την λήξη του. Οι όποιες «απάτες» ακολούθησαν μετέπειτα, δεν πρέπει να αλλοιώνουν τον συμβολισμό, την δυναμική και τα πρότυπα που αντλούνται από τον αγώνα μιας γενιάς για αληθινή Δημοκρατία και ένα καλύτερο αύριο.
Το Πολυτεχνείο συνέβη σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο, σε μια τελείως διαφορετική πραγματικότητα όσον αφορά το κοινωνικοπολιτικοοικονομικό γίγνεσθαι της χώρας, και σίγουρα σε μια ριζικά διαφορετική συνθήκη, όσον αφορά την νεολαία, την φοιτητική κοινότητα, τα πρότυπα και τις αξίες της εποχής.
Διαμέσου του Πολυτεχνείου, η κοινωνία βρήκε την ευκαιρία να εκφράσει σύσσωμη την απέχθεια της ενάντια στην τυραννία της Χούντας. Βεβαίως και τα αριστερά συνθήματα της εποχής σίγουρα πλαισίωσαν τον αγώνα, αλλά αυτό που είναι αδιαμφισβήτητο είναι ότι το πολυτεχνείο ένωσε τους Έλληνες πέραν από οποιαδήποτε πολιτική τους πεποίθηση.
Η όποια εξεγερσιολογία ‘’επί παντός επιστητού’’, γίνεται ευκαιρία βανδαλισμού και τυφλής βίας από ανθρώπους που δεν έχουν ιδέα από την Ιστορία, δεν πρέπει και δεν μας τιμά σαν κράτος να συνδέεται έστω και ημερολογιακά με την Επέτειο της εξέγερσης των Φοιτητών του 73.
Καθήκον μας παραμένει το να τιμούμε την σημερινή ημέρα, αυτούς που με θάρρος πρόταξαν εαυτούς προκειμένου να φυλάξουν Θερμοπύλες, με μόνο τους όπλο την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.
Αυτοί που κλείστηκαν στο πολυτεχνείο το 1973, ήταν νέοι γεμάτοι όνειρα για το μέλλον. Φοιτητές που απαιτούσαν Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία. Ήταν αληθινοί ήρωες που δεν κάλυψαν ποτέ τα πρόσωπα τους, ξέροντας ότι θα φακελωθούν από την Χούντα και έχοντας πλήρη επίγνωση του τι τους περίμενε. Αγωνιστές που δεν έκαψαν και δεν διέλυσαν την περιουσία κανενός πολίτη. Που δεν κρατούσαν Μολότοφ και ρόπαλα αλλά Ελληνικές σημαίες.
Οι εικονιζόμενοι στην έγχρωμη εικόνα είναι λάτρεις του ποινικού δικαίου και κάνουν χρήση ala carte της Δημοκρατίας μόνον για ιδίων όφελος. Έτοιμοι να κάψουν ότι βρεθεί στο πέρασμα τους, και να βάλλουν κατά δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας. Έχουν ως αυτοσκοπό την ανομία και επιδιώκουν κατά δήλωση τους την σύγκρουση και την βία.
Οι εικονιζόμενοι στις δύο εικόνες, έχουν τόση σχέση μεταξύ τους, όσο ένα όπλο με ένα γαρίφαλο…..
Σήμερα και κάθε τέτοια μέρα τιμούμε τους πρώτους.
Facebook Comments