Μίσος ταξικό

Την ώρα που πάνω από 2.000 συμπολίτες μας την ημέρα πέφτουν θύματα κατασχέσεων από την εφορία, η κυβέρνηση πομπωδώς ανακοίνωνε τη διανομή μερίσματος στους πλέον αδύνατους πολίτες της χώρας. Μήπως για παράδειγμα σε αυτούς που χρεοκόπησαν και έχουν επιπλέον οφειλές πάνω από το κεφάλι τους; Μήπως σε ανθρώπους που είναι «μαυρισμένοι» σε τράπεζες και εφορίες; Όχι βέβαια, αυτοί αντιμετωπίζουν ένα είδος εξοστρακισμού, το κράτος επίσημα τους διώχνει εκτός Ελλάδος.

Με συνεχή επικοινωνιακό πόλεμο ότι για τη κρίση φταίει η φοροδιαφυγή και όχι η υπερσπατάλη του κράτους, ότι το πρόβλημα είναι η συλλογή φόρων και όχι η κακοδιαχείριση του δημόσιου ταμείου και η διαφθορά που έχει πάντα βασικό συντελεστή το κράτος, οι συνειδήσεις των πολιτών έχουν πλέον αλλοιωθεί. Εμφανίζεται το παράδοξο να συναντά κανείς επιχειρηματίες που παραπονιούνται που το κράτος δεν μοιράζει λεφτά «για να πέσει χρήμα στην αγορά» και επιδοκιμάζουν κάθε είδους επιδοματικής ελεημοσύνης παρόλο που αυτή δεν αυξάνει το γενικό πλούτο της χώρας.

Το παλιό καλό καιρό, όταν ήρθε η μεταπολίτευση το κράτος άρχισε να μεγαλώνει όσο περισσότερο μπορούσε το μερίδιο του στην οικονομία. Πρώτα με κρατικοποιήσεις και έπειτα με δανεισμό και μοίρασμα των δανεικών κυρίως στους δημοσίους υπαλλήλους, το κράτος έγινε ο βασικός οικονομικός παίκτης. Αν είχε λεφτά το κράτος, είχαν όλοι λεφτά, αν δεν είχε η γκρίνια άγγιζε όλη την κοινωνία. Μόλις το κράτος κατέρρευσε υπό το βάρος της αλόγιστης επέκτασης του, το μίσος προς τον επιχειρηματικό κόσμο μεγάλωσε και συνοδεύτηκε από τη κατηγορία της φοροδιαφυγής, ότι δηλαδή αφού οι επιχειρηματίες φοροδιέφευγαν αυτοί έχουν το χρήμα και πρέπει να τους το πάρουμε.

Έχοντας μνήμη χρυσόψαρου οι περισσότεροι δεν θέλουν να θυμούνται ότι τα χρήματα που μοίραζε το κράτος στους δημοσίους υπαλλήλους και στους συνταξιούχους κατέληγαν στους επιχειρηματίες ως αντάλλαγμα για προϊόντα και υπηρεσίες. Το καλό αυτοκίνητο όμως κάποια στιγμή παλιώνει, η αξία του χάνεται και ο κάτοχος βλέπει ότι έχει στα χέρια του ένα παλιό αυτοκίνητο, λίγες φωτογραφίες από παλιές διακοπές στο πεντάστερο ξενοδοχείο και ένα διαμέρισμα που τα υδραυλικά του αρχίζουν να έχουν προβλήματα. Ενώ ο επιχειρηματίας έχει τα λεφτά. Αγνοεί φυσικά ότι όταν προτιμούσε να πάει για service το αυτοκίνητο στο συνοικιακό συνεργείο με 500 ευρώ κόστος χωρίς καμία απόδειξη αντί να πάει στην αντιπροσωπεία με 1000 ευρώ και όλα καταγεγραμμένα και με απόδειξη δεν ήταν απλά «έξυπνος» που δε τον πιάσαν κορόιδο να δώσει τα λεφτά αλλά συνένοχος στη φοροδιαφυγή. Και ενώ ο νόμος για τη φοροδιαφυγή δίνει μέρος της ευθύνης και στον πελάτη όταν πιάσει επ’ αυτοφόρο μια περίπτωση φοροδιαφυγής, δεν ασχολείται καθόλου με όλους τους υπόλοιπους παρά μόνο με τον επιχειρηματία.

Υπάρχουν ακόμα επιχειρηματίες που πιστεύουν ότι είναι δυνατό να επιστρέψουμε σε εκείνες τις εποχές. Είναι δύσκολο να καταλάβουν ότι λεφτά δεν ρίχνει στην αγορά μόνο ο συνταξιούχος αλλά και ο υπάλληλος της πολυεθνικής βιομηχανίας που άνοιξε παράρτημα στην Ελλάδα. Και αντί να δούμε σοβαρές συζητήσεις για το κύριο πρόβλημα της χώρας που είναι το πως θα αυξήσουμε το πλούτο και θα φέρουμε μακροχρόνια ανάπτυξη οι συζητήσεις γυρνάνε γύρω από ιδεολογίες. Η ενασχόληση με τον εμφύλιο έγινε μόδα, ο κακός νεοφιλελευθερισμός παραμένει σταθερή αξία, η καλή αριστερά, το ηθικό πλεονέκτημα. Με το τρόπο αυτό καταφέρνει η κυβέρνηση να κρατάει στις τάξεις της ακόμα και ανθρώπους που η κυβερνητική πολιτική τους σκοτώνει. Έχουν λοιπόν κάποιοι τάσεις αυτοκτονίας;

Η απάντηση στα παραπάνω είναι απλή και έρχεται από το παρελθόν. Πίσω από αγαθές ιδεολογίες μπορούν να κρυφτούν οι χειρότεροι άνθρωποι. Πίσω από το ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς κρύβεται η πώληση όπλων στην Σαουδική Αραβία, η αδράνεια της περιφέρειας στο θέμα των πλημμυρών, η ανικανότητα διαχείρισης της περιβαλλοντικής καταστροφής του Σαρωνικού.

Γιατί η πόλωση έχει σαν στόχο ο πολίτης να μη ψάχνει ανθρώπους αλλά να παρακάμπτει τους ανθρώπους για χάρη αφηρημένων ιδεολογημάτων. Είναι φανερό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έτσι πήρε την εξουσία και με παρόμοιο τρόπο θα πορευτεί στο μέλλον. Οι άνθρωποι τους θα περάσουν σε δεύτερη μοίρα, σε πρώτη μοίρα θα περάσουν οι «ιδέες» και θα είναι το ίδιο καλές όπως η «ελπίδα» των εκλογών του 2015. Πάνω από δύο εκατομμύρια άνθρωποι ψήφισαν «ελπίδα», δηλαδή αέρα κοπανιστό. Επιχειρηματίες που κυριολεκτικά σακατεύτηκαν από το αδηφάγο κράτος θα ψηφίσουν αριστερά γιατί ο παππούς ήταν αντάρτης! Αέρας υπερκοπανιστός!

Την ώρα που η αντιπολίτευση θα μπει στο κόλπο να τσιμπήσει στην ιδεολογική αντιπαράθεση το παιχνίδι έχει χαθεί. Γιατί πολύ απλά η ιδεολογική αντιπαράθεση δεν έχει σκοπό να κερδίσει όσους περισσότερους μπορεί αλλά να διχάσει και από το διχασμό να επωφεληθεί κατά ένα μερίδιο. Πως πολεμιέται αυτό; Με συνεχή επικοινωνιακή καταιγίδα όπου θα αναδεικνύονται τα ψέματα, η ανικανότητα και ο καιροσκοπισμός των αντιπάλων ως φυσικών προσώπων. Ακόμα και οι βουλευτές της κυβέρνησης που παραμένουν άγνωστοι και άβουλοι πρέπει να εκτεθούν ένας προς ένας για να ξέρουν οι πολίτες από άκρη σε άκρη της Ελλάδας ότι η ιδεολογία που τους τάζουν δεν είναι τίποτα άλλο από επικοινωνιακό κόλπο.

Μίσος ταξικό. Ποιό μίσος και ποια τάξη; Αφήστε τις ιδεολογίες και δείτε τους ανθρώπους. Όταν ψηφίζεις ιδεολογίες που υπόσχονται τη γη της επαγγελίας το καλύτερο που μπορείς να πάρεις είναι γαλότσες και αδιάβροχο στο στούντιο μετά από μια μεγάλη φυσική καταστροφή και ένα κακογυρισμένο σποτ με πούρα.