Στην πιο κρίσιμη στιγμή μετά την ελεγχόμενη χρεοκοπία της χώρας και τη διεθνή στήριξη, αντί να τραβήξουμε δυναμικά μπροστά, δυστυχώς πήγαμε με φόρα προς τα… πίσω. Το 2015 η οικονομία στήθηκε στα… τέσσερα ή στα 11 βήματα αν προτιμάται, γιατί κάποιοι ιδεοληπτικοί τύποι ήθελαν να κάνουν το… κομμάτι τους. Αυτό που… κατάφεραν ήταν να οδηγήσουν σε νέο δανεισμό ύψους 86 δισ. ευρώ, μηδενισμό της αξίας των τραπεζών με την απώλεια 36 δισ. ευρώ από την περιουσία του ελληνικού λαού, εκροές καταθέσεων 40 δισ. ευρώ υπό τον φόβο της δραχμής, διαφυγή καταθέσεων σχεδόν 40 δισ. ευρώ, είχαμε διαφυγόν ΑΕΠ τουλάχιστον 14 δισ. ευρώ, πρόσθετα μέτρα περίπου 15 δισ. ευρώ, σκληρή επιτροπεία τουλάχιστον έως το 2060, δέσμευση και εκποίηση της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια, περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων, εχθρικό επιχειρηματικό περιβάλλον, υψηλό ρίσκο χώρας κ.ο.κ. Δηλαδή, κάποιοι ψήφισαν για καλύτερες μέρες και τώρα καλούνται να πληρώσουν ένα άμεσο και έμμεσο κόστος 150 δισ. ευρώ και με τη χώρα σχεδόν αποκλεισμένη από τον απευθείας δανεισμό μέσω αγορών.

Πρέπει να καταστεί σαφές ότι όσα συμβαίνουν και όσα μας… περιμένουν είναι αποτέλεσμα των ανοησιών που έγιναν από τον Ιανουάριο του 2015 και μετά. Η σημερινή κατάσταση με την εξοντωτική φορολογία, τη διάλυση των θεσμών, της υγείας, της παιδείας και την ανοχή στην ανομία είναι καθαρά έργο της συγκυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Επίσης, οι νέες μειώσεις στις μηνιαίες αποδοχές 1,6 εκατ. συνταξιούχων από το 2019, αλλά και η μείωση του αφορολόγητου ορίου (δηλαδή η αύξηση της μηνιαίας παρακράτησης φόρου) για τουλάχιστον 5 εκατ. φορολογούμενους, είναι έργο της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Όποιος διαφωνεί σε αυτές τις παραδοχές είτε δεν βλέπει την πραγματικότητα, είτε είναι βολεμένος, είτε είναι απλά… ανόητος.

Η ιδεοληψία, η ανικανότητα, η… καρεκλομανία, οι αστοχίες, το έλλειμμα μόρφωσης και ανικανότητας στη διοίκηση του κράτους, τα χυδαία ψέματα και η αναξιοπιστία των τελευταίων 34 μηνών, συσσωρεύουν πρόσθετο κόστος για τη χώρα. Οι αγορές και οι επενδυτές δεν μας εμπιστεύονται και ουσιαστικά στο μόνο που έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους είναι η όσο το δυνατόν ταχύτερη φυγή της σημερινής κυβέρνησης που αναρριχήθηκε στην εξουσία επενδύοντας σε… αυταπάτες και κεφαλαιοποιώντας την απελπισία μάλλον… αφελών ψηφοφόρων! Για την ακρίβεια, είναι… ιστορική ευκαιρία να κλείσει την αξιολόγηση η σημερινή συγκυβέρνηση (Θεία Δίκη για τον τρόπο που αντι-πολιτεύθηκε) και ακολούθως να έρθει μια κυβέρνηση η οποία θα δώσει ώθηση στη χώρα σε όλα τα επίπεδα.

Το ζητούμενο βεβαίως μετά το… μνημόσυνο είναι ένα: έχουμε ελπίδα ώστε να ανακάμψουμε και υπό ποιες προϋποθέσεις; Η οικονομική επιστήμη τα ζητήματα αυτά τα έχει λύσει προ πολλού. Απλά το σημερινό πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να καταλάβει. Αυτά που θεωρεί αυτονόητα η οικονομική επιστήμη αλλά και η ίδια η πραγματικότητα, αποτελούν σταυρόλεξα για τους πολιτικούς και κυρίως όσους δεν χαρακτηρίζονται από οικονομική παιδεία.

Η χώρα λοιπόν για να ανακάμψει θέλει αφενός μια κυβέρνηση με ξεκάθαρο φιλελεύθερο προσανατολισμό, που θα βάλει τέλος στη σημερινή εικόνα αναξιοπιστίας και αφετέρου ένα άμεσο, σαφές και κατανοητό σχέδιο δράσης. Το ρίσκο χώρας αντανακλάται καθαρά στη σημερινή διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, η οποία αν και έχει υπογράψει τα πάντα, εντούτοις, λόγω προφανών ιδεολογικών… κολλημάτων αλλά και άλλων κωλυμάτων δεν μπορεί και δεν ξέρει να πάει παραπέρα. Η πολιτική αλλαγή θα αποτελέσει την αρχή για την αποκατάσταση των ισορροπιών στη χώρα. Το επόμενο βήμα για την αποκατάσταση της αξιοπιστίας μας είναι η μαζική προώθηση όλων των ιδιωτικοποιήσεων με στόχο να υπάρξει δραστική συρρίκνωση του αριθμού των άμεσα και έμμεσα μισθοδοτούμενων δημοσίων υπαλλήλων. Σε επόμενη φάση, η δημιουργία φιλικού επιχειρηματικού περιβάλλοντος θα αποτελέσει τον σπόρο για την προσέλκυση πακτωλού επενδύσεων. Οι επενδύσεις με τη σειρά τους θα συμβάλλουν στην υγιή βελτίωση των οικονομικών του Κράτους αλλά και του ασφαλιστικού συστήματος που μετά από μερικά χρόνια θα βρεθεί και πάλι στο… καναβάτσο. Όλα τα παραπάνω, εφόσον εφαρμοστούν με ακρίβεια, τότε και μόνο τότε θα επιτρέψουν τη διαμόρφωση ευνοϊκών συνθηκών για τη μείωση της φορολογίας καθώς και τη βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών προς τους πολίτες.

Τα παραπάνω δεν αποτελούν… καινοφανείς θεωρίες, ούτε καν απαιτούν τη… φοίτηση σε οικονομική σχολή. Αποτελούν τα αυτονόητα για την οικονομική επιστήμη και τα ζητούμενα για την πολιτική και τους πολιτικούς. Ιδίως, όταν οι τελευταίοι έχουν πάρει διαζύγιο από τη λογική και έχουν στο μυαλά τους ιδεολογικές φαντασιώσεις που δεν υπάρχουν στον πραγματικό και σημερινό απαιτητικό κόσμο. Η απογείωση της οικονομίας είναι κάτι που μπορεί να έρθει πολύ συντομότερα απ΄ ότι περιμένει ο μέσος πολίτης. Πέρα από ένα σαφές και δυναμικό σχέδιο για τη χώρα, απαιτούνται πίστη, αξιοπιστία, ακρίβεια, συνέπεια και αποτελεσματικότητα. Στοιχεία τα οποία σε καμία περίπτωση δεν διαθέτει η σημερινή αχαρακτήριστη κυβέρνηση. Εξ ου και ο “φουσκωμένος” λογαριασμός που οδηγεί σε αδιέξοδο το μεγαλύτερο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, το οποίο καλείται να πληρώσει πανάκριβα δίδακτρα για να μάθει τι εστί… ελπίδα με αριστερό πρόσημο! 

Facebook Comments