Αρνούμαι να πιστέψω ότι στην Ελλάδα ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας οδηγείται στην αποκτήνωση, αλλά, αλίμονο, συμβαίνει. Δυστυχώς, η πραγματικότητα είναι σκληρή κι αποτρόπαιη.

Εδώ και χρόνια, με αφορμή την οικονομική κρίση και την κοινωνική παρακμή, που η πατρίδα μας διέρχεται, παρατηρείται μια συστηματική κατάπτωση ακόμα και στοιχειωδών ανθρωπίνων αξιών, σε κάποιο έστω τμήμα της κοινωνίας, που με περίσσιο φανατισμό εκφράζεται με τρόπο που ξεπερνά ακόμα και τα όρια της μισαλλοδοξίας.

Με αφορμή τα υβριστικά και φρικαλέα σχόλια, που κάποια ανέβασαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κατά του δημοσιογράφου Βασίλη Μπεσκένη, που βρήκε ξαφνικό και τραγικό θάνατο την περασμένη Κυριακή, λίγες ώρες μετά τα βαφτίσια του μονάκριβου παιδιού του,  Προσωπικά δεν ένιωσα μόνον αποστροφή διαβάζοντας τα σχόλια κατά του Μπεσκένη.

Αλλά και δυσάρεστη έκπληξη διότι ο συγκεκριμένος συνάδελφος δεν ήταν από τους προκλητικούς ή τους κραυγάζοντες. Μετρημένος και σοβαρός, ποτέ δεν έδωσε το δικαίωμα για προσωπικές η κομματικές αντιπαραθέσεις. Αλλά είναι προφανές ότι ο φανατισμός, το μίσος, η κακία, η παραφροσύνη έχουν επικρατήσει σήμερα σε τέτοιο βαθμό, που υπάρχουν άνθρωποι, που ξεχειλίζουν από αρνητικά συναισθήματα και στρέφονται με αποτρόπαιο τρόπο κατά δικαίων κι αδίκων.

Για μας τους Ελληνες, ο σεβασμός στο νεκρό, όποιος κι αν είναι αυτός, είναι παραδοσιακή, προαιώνια αξία. Γι αυτό έχει επικρατήσει η άποψη ότι ο “νεκρός δεδικαίωται”. Ποτέ δεν προσβάλλαμε την μνήμη νεκρών. Ακόμα και πόλεμοι και μάχες σταματούσαν για να ταφούν οι νεκροί.

Η κακία κι η μοχθηρία αυτών, που στράφηκαν κατά του αδικοχαμένου Μπεσκένη, δεν δικαιολογείται μόνον από την θρασυδειλία που υπάρχει στο διαδίκτυο.Είναι χαρακτηριστικό, πολύ φοβάμαι, μιας σοβούσας κατάστασης, που επωάζεται συστηματικά εδώ και χρόνια στην Ελλάδα, με αφορμή την οικονομική κρίση. Η αθλιότητα των “αγανακτισμένων”, οι κουκουλοφόροι, που δολοφόνησαν άγρια, και χωρίς τιμωρία, την έγκυο Αγγελική και τους δύο συναδέλφους της στην Μαρφίν της οδού Σταδίου το 2010, οι επιθέσεις, που δέχτηκε ο πρώην βουλευτής της ΝΔ Θάνος Πλεύρης όταν πέρυσι τέτοιο καιρό έδινε την μάχη για την ζωή του στην εντατική, όλα αυτά, πολύ φοβάμαι, ότι είναι συμπτώματα της βίας, φυσικής και νοητικής, και της παρακμής, που έχουν επικρατήσει στην ελληνική συστηματικά. Και πίσω από τις οποίες κρύβονται συγκεκριμένα πολιτικά και κομματικά συμφέροντα για την αρπαγή της εξουσίας και τη διατήρηση της με κάθε τρόπο. Ακόμα κι απάνθρωπο.

Δυστυχώς, η αποκτήνωση γίνεται πραγματικότητα. Κι αυτό είναι που μπορεί να οδηγήσει στο μέλλον, σε ακραίες καταστάσεις, αν δεν βάλουμε όλοι μαζί ένα τέλος τώρα.

Facebook Comments