«Διαπιστώνουμε ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον ευρωπαϊκών και διεθνών επιχειρήσεων για την τουρκική αγορά ενέργειας», σχολιάζει ο Κρίστιαν Γκρουν από την γερμανική ConEnergy.

Το ενδιαφέρον αυτό έχει διάφορους λόγους. Αφενός η Τουρκία κατέγραψε το 2010 και 2011 ρυθμούς ανάπτυξης που κινήθηκαν στο 10%. Αφετέρου «είναι μοναδική η γεωστρατηγική της θέση», όπως σχολιάζει ο ειδικός, παραπέμποντας την ίδια ώρα και στην απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας και τις τεράστιες ευκαιρίες που αυτή προσφέρει τώρα όχι μόνον για τις εγχώριες αλλά και για τις ξένες επιχειρήσεις.

Πολλοί ευρωπαϊκοί ενεργειακοί κολοσσοί, όπως η EON και η RWE προσπαθούν ήδη να διεισδύουν στην τουρκική αγορά, ενώ πολλές ακόμη επιχειρήσεις θα ακολουθήσουν, εκτιμά ο Κρίστιαν Γκρουν. Η δε εσωτερική πολιτική κρίση και τα σκάνδαλα διαφθοράς στην Τουρκία φαίνεται πως παίζουν ελάσσονα ρόλο για τους δυνητικούς επενδυτές.

Παρακάμπτοντας τη Ρωσία

Το διάστημα αυτό μάλιστα η Τουρκία καταβάλει συστηματικές προσπάθειες προκειμένου να ενισχύσει ακόμη περισσότερο τον ενεργειακό της ρόλο. Αφενός επενδύει στον αγωγό TANAP ο οποίος θα μεταφέρει αέριο από το Αζερμπαϊτζάν -μέσω Τουρκίας και παρακάμπτοντας τη Ρωσία- στην Ευρώπη. Σύμφωνα με την Χουριέτ, η κατασκευή του αγωγού, συνολικού προϋπολογισμού 45 δις δολαρίων, αναμένεται να ξεκινήσει το 2015 και θα ολοκληρωθεί μέσα σε 4 χρόνια. Από τα 16 δις κυβικά μέτρα φυσικού αερίου που θα μεταφέρονται, τα 10 προορίζονται για την ευρωπαϊκή αγορά ενώ τα 6 για την τουρκική.

Σημαντικό ρόλο αναμένεται να διαδραματίσει μελλοντικά και η Περιφερειακή Κουρδική Κυβέρνηση στο βόρειο Ιράκ, η οποία έδωσε ήδη τη συγκατάθεσή της για την εξαγωγή, από το 2017, τεσσάρων δις κυβικών μέτρων αερίου ετησίως στην Τουρκία και 20 δις από το 2020. Άγνωστος Χ παραμένει την ίδια ώρα το ισραηλινό αέριο.

Αδύνατη η απεξάρτηση από τη Ρωσία

Όπως εκτιμά όμως ο τούρκος ειδικός σε θέματα ενέργειας Μεχμέτ Ογκουτσκού, προς το παρόν ο αγωγός TANAP είναι το μοναδικό σοβαρό ενεργειακό πρότζεκτ της Τουρκίας, το οποίο, όπως διευκρινίζει, δεν αρκεί για να καταστήσει τη χώρα σημαντικό ενεργειακό παίκτη. «Γι΄ αυτό δεν χρειάζεσαι 16 δις κυβικά μέτρα αερίου, αλλά 50 ή 60. Μόνον η ΕΕ χρειάζεται περισσότερα από 250 δις. Μόνη της η Τουρκία δεν μπορεί να τα προσφέρει αυτά».

Παρά τις τεράστιες δυνατότητες περαιτέρω ανάπτυξης στο συγκεκριμένο πεδίο, λοιπόν, όπως εκτιμά ο ειδικός, η εξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο θα παραμείνει. Παρά ταύτα η Τουρκία μπορεί να συμβάλει σημαντικά στην ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης, καθώς είναι ένας «αξιόπιστος εταίρος, μέλος του ΝΑΤΟ, του ΟΑΣΕ, του Συμβουλίου της Ευρώπης ενώ επιδιώκει να γίνει μέλος και της ΕΕ», όπως επισημαίνει ο Μ. Ογκουτσκού.

Facebook Comments