Ήταν ωραίο και εκτός ελληνικής κανονικότητας να ακούς τον πρωθυπουργό της χώρας να μιλάει επί της ουσίας για θέματα που αφορούν τον πολίτη. Υπό αυτή την έννοια ο Αλέξης Τσίπρας κέρδισε τις εντυπώσεις.
 
Είπαμε είναι συμπαθής και όπως όλοι βλέπουμε ειλικρινής, αλλά άπειρος. Πήγε, λέει, ο Βαρουφάκης στον Ντάισελμπλουμ και τον Ντράγκι και πήρε τον Φεβρουάριο προφορική δέσμευση ότι δεν θα μείνει ακάλυπτη η χώρα από χρηματοδοτικής άποψης.
 
Το παράδοξο είναι ότι το βράδυ της συμφωνίας της 20ης Φεβρουαρίου, ο Ντάισελμπλπουμ το είπε ορθά κοφτά, ότι χρήματα χωρίς συμφωνία επί της εξειδίκευσης των μέτρων δεν θα δοθούν στην Ελλάδα. Άρα είτε ο Βαρουφάκης δεν κατάλαβε είτε ο πρωθυπουργός «παραπλανήθηκε». Προφανώς κρίθηκε ότι συμβαίνει το πρώτο, δηλαδή η μη ακριβής ενημέρωση από πλευράς Βαρουφάκη, ο οποίος και πλήρωσε με το κεφάλι του το «δράμα» ρευστότητας που περνάει η χώρα αυτές τις μέρες.
 
Το θετικό είναι ότι ο πρωθυπουργός πήρε την απόφαση να μειώσει τον βαθμό «παραπλάνησης» του ελληνικού λαού. Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και επαναφορά του αφορολόγητου στις 12.000 ευρώ το ξεχνάμε επί της παρούσης. Δηλαδή ο φόρος ακινήτων συνολικού ύψους 2,6 δις. ευρώ θα πληρωθεί κανονικά και φέτος. Ενώ όσοι ελεύθεροι επαγγελματίες και αγρότες πίστευαν ότι φέτος θα πληρώσουν για πρώτη και τελευταία φορά φόρο από το πρώτο ευρώ, θα πρέπει να προετοιμαστούν να πληρώσουν και του χρόνου για τα φετινά εισοδήματα.
 
Η επιχείρηση άρσης της «παραπλάνησης» του ελληνικού λαού είχε και άλλα θέματα. Ο πρωθυπουργός σε μια εντυπωσιακή στροφή στον ρεαλισμό προανήγγειλε άνοιγμα του ασφαλιστικού, παραδέχτηκε ότι παραμένει στο τραπέζι η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, τις ρυθμίσεις για την «σεισάχθεια» τις πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων κατ’ επιταγήν Ντράγκι, δεν ανέφερε ούτε μια λέξη για την δέσμευση να επανέλθει η 13η σύνταξη, ενώ μόνο για τον κατώτατο μισθό δεσμεύθηκε σε βάθος χρόνου.
 
Πως αλλιώς η κυβέρνηση να κάνει διαφορετικά όταν τα πραγματικά προβλήματα δεν παραπλανούν πλέον κανέναν. Από σήμερα και για μια εβδομάδα καλείται η κυβέρνηση να αποδείξει στην πράξη εάν υπάρχουν ή όχι οι πόροι για να καταβληθούν συντάξεις και μισθοί, καθώς η «τρύπα»φτάνει τα  400 εκατ. ευρώ για να διατεθεί το σύνολο της κρατικής επιχορήγησης προς τα ασφαλιστικά ταμεία, ώστε να πληρωθούν στο ακέραιο οι συντάξεις.
 
Αυτή τη φορά θα τα βρούνε, την επόμενη; Και τι θα γίνει εάν σε μια πληρωμή οι συνταξιούχοι δουν λιγότερα χρήματα στους λογαριασμούς τους;

Facebook Comments