Μια φορά φοροφυγάς, πάντα φοροφυγάς

Ο αστυνομικός θα σε βεβαιώσει ότι πάντα ο κλέφτης είναι ένα βήμα μπροστά από τα συστήματα συναγερμού κι ο εφοριακός θα σου πει ότι ο φοροφυγάς είναι μονίμως ένα βήμα μπροστά από τους φοροεισπρακτικούς μηχανισμούς. Μπούρδες. Ο κλέφτης αυτοκινήτων είναι ένα βήμα μπροστά από τον ιδιοκτήτη του μεσαίου αμαξιού που το παρκάρει δυο δρόμους παρακάτω απ’ το σπίτι του στο Παγκράτι, ελλείψει χρημάτων για πάρκιν ή για την τοποθέτηση στο ταμπλό του ενός αθέατου μικροτσίπ που θα οδηγήσει το περιπολικό κατ’ ευθείαν στον διαρρήκτη. Αντιστοίχως, μπορεί οι μεγάλες αλυσίδες επιχειρήσεων με τα θηριώδη λογιστήρια και την δυνατότητα τριγωνικών συναλλαγών να είναι πιο μπροστά από το ΣΔΟΕ, όμως ο ταλαίπωρος μικρομεσαίος είναι τόσο μπροστά από τον εφοριακό και τον ΕΦΚΑτζή του, όσο ο χριστιανός απ’ το λιοντάρι που τον κυνηγούσε μέσα στο Κολοσσαίο τον καιρό του Νέρωνα.

Αυτή την στιγμή, μέσα στην πιάτσα της πραγματικής μικρομεσαίας οικονομίας, βρίσκεται σε εξέλιξη μια πολύ επικίνδυνη διαδικασία. Υπάρχει μια ολόκληρη γενιά επαγγελματιών που νιώθοντας την ανάσα της εφορίας στον σβέρκο της, κάνει διδακτορικό στην φοροδιαφυγή και την φοροαποφυγή. Οι πιο πολλοί απ’ αυτούς, ούτε έκαναν ούτε ήθελαν να μάθουν τέτοια πράγματα στην ζωή τους. Όταν όμως η εφορία δια της κυβέρνησης αποφάσισε να κάνει πράξη το προεκλογικό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ ‘’ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν’’, τότε οι άνθρωποι κατάλαβαν –σαν άλλοι αγρότες απ’ τον καιρό της κατοχής- ότι δεν έχουν άλλη λύση επιβίωσης παρά να βγουν στο αντάρτικο.

Δυστυχώς σήμερα, το σύνολο των μικρομεσαίων επιχειρηματιών ασκείται συστηματικά στο κλέψιμο της εφορίας, στην αποφυγή των ασφαλιστικών εισφορών και στην υπόγεια οικονομική δραστηριότητα μέσω του μαύρου χρήματος. Η αφαίμαξη του 75% του εισοδήματος που βγάζει κάποιος νόμιμος επαγγελματίας, από ένα κράτος που του προσφέρει όλο και λιγότερα, είναι μη-αποδεκτή σχέση. Στα μάτια του αγχωμένοι μικρομεσαίου, η εφορία και το ασφαλιστικό ταμείο μοιάζουν με τον ληστή που τον  περιμένει πίσω από την κολώνα μέσα στο σκοτάδι και του ακουμπά το πιστόλι στον κρόταφο. Πρόκειται για μια απονομιμοποιημένη στο μυαλό του φορολογούμενου σχέση, πρόκειται για πόλεμο.

Το βραχυπρόθεσμο πρόβλημα είναι ότι η εξέλιξη αυτής της ιστορίας είναι εις βάρος και του κράτους και του φορολογούμενου. Κανένα κράτος δεν μπορεί να στηρίζει τα έσοδα του σε πρακτικές δήμευσης και κανένας επιχειρηματίας δεν ανεβαίνει επίπεδο όταν κινείται στα υπόγεια της οικονομίας. Το μακροπρόθεσμο πρόβλημα είναι ότι μια γενιά που θα εκπαιδευτεί στο αντάρτικο, δεν πρόκειται να ξαναεπιστρέψει στο μαγαζί της και να κάτσει στ’ αυγά της πληρώνοντας ήρεμα-ήρεμα τους φόρους της, ακόμα κι αν οι συντελεστές επανέλθουν κάποτε σε φυσιολογικά επίπεδα. Μια φορά φοροφυγάς, πάντα φοροφυγάς… Το θέμα είναι να αποτρέπουμε κάποιους να ζωστούν τα φυσεκλίκια και ν’ ανέβουν στα βουνά, όχι να ελπίζουμε ότι αυτούς που στείλαμε εκεί πάνω θα τους ξανακατεβάσουμε στα πεδινά του χρόνου ή του παραχρόνου. Ίσως ξαναδούμε στα πεδινά την επόμενη γενιά επαγγελματιών, την σημερινή γενιά χάσαμε απ’ την φορολογική νομιμότητα.