Τι είναι η Ευρώπη;

Τι είναι η Ευρώπη; Μην είναι τα ψηλά βουνά, οι Άλπεις, και τα Καρπάθια, η Πίνδος και ο Όλυμπος; Μην είναι οι απέραντες πεδιάδες της Γαλλίας και τα οροπέδια τα Ιβηρικής, τα δάση της κεντρικής Ευρώπης, οι θάλασσες του Βορρά και του Νότου, η Βόρεια Θάλασσα , ο πόντος και η γαλάζια κούνια της ανθρωπότητας, η Μεσόγειος Θάλασσα; 

Μην είναι οι βιομηχανίες, οι σιδηρόδρομοι, τα κανάλια και τα ποτάμια που διασχίζουν την ήπειρο απ’ άκρη σε άκρη;

Μήπως ο Αριστοτέλης και ο Κοπέρνικος, ο Πυθαγόρας, ο Γαλιλαίος και ο Αϊνστάιν; 

Μήπως είναι τα μουσεία με τα σπουδαιότερα έργα του ανθρώπινου νου, εικόνες,  μουσικές,  αρχιτεκτονήματα,  γνώση; Από τη γέννηση του σύγχρονου κόσμου σε μια μικρή γωνιά της στις δυο ακτές του Αιγαίου πριν δυόμισι χιλιάδες χρόνια ως την Αναγέννησή του δυο χιλιάδες χρόνια μετά;

Μην είναι τα μνημεία και οι μνήμες; Από τον Παρθενώνα  ως την Αλάμπρα, τους καθεδρικούς της Reims και της Κολωνίας, τους μεσαιωνικούς πύργους και τα Μοναστήρια από το Άγιον Όρος ως το Σαντιάγο ντε Κομποστέλλα; Μην είναι ο πόνος του πολέμου χαραγμένος σε κάθε γωνιά της ηπείρου, όπου έθνη γεννήθηκαν και εξαφανίστηκαν, πεδιάδες και θάλασσες σπαρμένες με αίμα και μέταλλο, με ξίφη και σώματα νέων παιδιών που δεν πρόκαναν να μεγαλώσουν; Μην είναι οι Μινωΐτες, οι Αχαιοί, οι Αιολείς, οι Μακεδόνες, οι Ρωμαίοι, οι Λατίνοι, οι Φράγκοι, οι Ούννοι, οι Βησιγότθοι, οι Σάξονες, οι Άραβες, οι Βίκινγκς, οι Κέλτες…. που αλληλοσκοτώθηκαν και ενώθηκαν σε αυτά τα τοπία που έχουν φτιαχτεί από το χέρι των Θεών και των ανθρώπων; Κι ύστερα μεταμορφώθηκαν στα κύματα της Ιστορίας σε έθνη, σε αυτοκρατορίες;

Μην είναι ο πόλεμος, για η ειρήνη; Οι επιδημίες και οι λοιμοί; Οι μεγάλες επαναστάσεις; Μήπως είναι η σημερινή Ευρώπη της ειρήνης κι ευημερίας που οικοδομήθηκε πάνω στα ερείπια δυο παγκόσμιων πολέμων, που σάρωσαν την ήπειρο απ’ άκρη σε άκρη αφήνοντας ερειπωμένες υποδομές, ισοπεδωμένες πολιτείες  κι εκατομμύρια νεκρούς; Μην είναι η χαρά της ζωής, τα καφέ, τα μπαρ, οι γαστρονομίες, τα πανεπιστήμια, τα θέατρα, οι μουσικές, η καθημερινότητα απ’ άκρη σε άκρη; 

Όλα είναι η Ευρώπη. Κι αυτά κι εκείνα. Και άλλα πολλά ακόμη. Και το καλό και το κακό. Και η ελευθερία, και η αλληλεγγύη,  και η επιστήμη, και η γνώση, και η παραγωγή, και το περιβάλλον αλλά και η ακραία βία, και η Ιερά Εξέταση, και οι ολοκληρωτισμοί, και το ακραίο κακό, ο φασισμός. Μια ήπειρος γοητευτικών αντιφάσεων και προκλητικών ανατροπών.

Ρηχή η μνήμη του ανθρώπου. Θυμάται μόνο ό,τι επέζησε. Απομένει μόνο με τις μελαγχολικές σκιές, τον μακρινό απόηχο αυτού που χάθηκε για πάντα. Στην ιστορία νικούν οι επιζώντες.

Σήμερα μεγαλώνει η τρίτη γενιά μετά τον Μεγάλο πόλεμο. Οι επτά δεκαετίες που ακολούθησαν είδαν πολλά: την αρχή και το τέλος του Ψυχρού Πολέμου ανάμεσα στους νικητές, τη γέννηση νέων αιτημάτων ελευθερίας και προόδου, την σταδιακή απελευθέρωση των ανθρώπινων σχέσεων, τον Μάη του ‘68, καινούργιες μουσικές, νέους δρόμους και ταξίδια.

Είδαν μεγάλες περιβαλλοντικές καταστροφές, αλλά ταυτόχρονα τη γέννηση μιας νέα πανανθρώπινης συνείδησης σε σχέση με το περιβάλλον και τα όρια αντοχής του πλανήτη, Είδαν μια καινούρια πολιτική οικονομία,  που εντάσσει τη βιωσιμότητα, δηλαδή τον οικονομικό  συντελεστή του μακρού χρόνου, στον προγραμματισμό του σήμερα.

Είδαν τη συσσώρευση πλούτου σε λίγους να μεγαλώνει αλλά και το κράτος πρόνοιας να θεμελιώνεται. Είδαν θαυμαστά τεχνολογικά επιτεύγματα, τη γέννηση του παγκόσμιου χωριού, ένα δίκτυο από  bits που μεταφέρει τη γλώσσα, την εικόνα και τα σύμβολα από τη μια μεριά της γης στην άλλη, δημιουργώντας αόρατες λεωφόρους μεταφοράς ιδεών και δημιουργίας ανθρώπινων κοινοτήτων. Είδαν τις μεγάλες μετακινήσεις πληθυσμών, μεταναστεύσεις μέσα κι έξω από την ήπειρό μας, από τον Νότο προς τον Βορρά και από τη Δύση προς την Ανατολή και το αντίστροφό τους.

Ποτέ άλλοτε στην ανθρώπινη ιστορία οι άνθρωποι δεν ήταν τόσο κοντά, δεν μετακινούνταν τόσο πολύ, δεν επικοινωνούσαν τόσο στενά.

 Όμως είμαστε πλέον πολύ μακριά από τον πόλεμο. Για τους σημερινούς τριαντάρηδες κι εικοσάρηδες, αυτά είναι σχεδόν προϊστορία. Η οσμή από τα κρεματόρια κι αυτή  ακόμη ατονεί στο βάθος των δεκαετιών.  Ακόμη και το τείχος του Βερολίνου σε λίγο καιρό θα αρχίσει να σβήνει από τη μνήμη όπως έσβησε από το χάρτη.

Το γιαπί της Ενωμένης Ευρώπης, που μισοχτίστηκε πάνω στον φόβο του πολέμου, τρίζει καθώς δεν είναι προετοιμασμένο να αντιμετωπίσει την παγκόσμια ανακατάταξη των οικονομιών ηπείρων. Για τους νέους Ευρωπαίους, κι ανάμεσά τους για τους νέους Έλληνες σήμερα, η ειρήνη, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η δυνατότητα να ταξιδεύεις, το κράτος πρόνοιας, η ελευθερία του λόγου,  η καθολική Παιδεία φαντάζουν σαν να ήταν πάντα εκεί.

Ένα πράγμα μάς μαθαίνει η Ιστορία: πως τίποτε δεν είναι δεδομένο. Ο δρόμος που κάθε φορά θα τραβήξει κανείς είναι ένα νέο απρόβλεπτο μονοπάτι. Χαράζεται περπατώντας.

Ο δικός μας τόπος, η κατακερματισμένη Ελλαδική χερσόνησος των οροσειρών που σβήνουν στη Μεσόγεια θάλασσα σε μια έκρηξη από νησιά, βρίσκεται όπως κι η  ίδια η Ευρώπη σε ένα σταυροδρόμι.

Καθώς μεγάλες παγκόσμιες οικονομίες αναδύονται, το αναπτυξιακό μοντέλο της Ευρώπης τρίζει. Νέες δυνάμεις αντιμάχονται για την κατανομή των παγκόσμιων πόρων. Κάθε λίγα χρόνια μια μεσαία τάξη του μεγέθους της Γαλλίας προστίθεται στην παγκόσμια οικονομία, στην Κίνα, την Ινδία, την  Άπω Ανατολή, τη Λατινική Αμερική. Η Ευρώπη γερνάει και αδυνατίζει. Το brain drain εντείνεται. Παρωχημένοι δαίμονες και εθνικοί εγωισμοί δυναμώνουν.

Οι αρχές της ελευθερίας, των ανθρώπινων δικαιωμάτων, της καθολικής πρόσβασης στη γνώση και στην Παιδεία,  η κοινωνική αλληλεγγύη ως παραγωγικό εργαλείο και όχι ως ελεημοσύνη, η βιώσιμη ανάπτυξη, η προστασία και ανάδειξη του περιβάλλοντος και του πολιτιστικού αποθέματος, η παροχή ίσων ευκαιριών σε όλους, η εξασφάλιση ζωτικού χώρου δημιουργίας και εξέλιξης για κάθε πολίτη της χώρας μας, η ενδυνάμωση της Δημοκρατικής διακυβέρνησης της ηπείρου μας, είναι οι μεγάλες προκλήσεις για την χώρα μας και για το μέλλον της Ευρώπης.

Η ευημερία μας, οι ελευθερίες μας, η ίδια η ύπαρξη των εθνών μας εξαρτώνται από τις αντοχές και την ενίσχυση των μηχανισμών της Ένωσης, έτσι ώστε να μπορούν να εμπνεύσουν τις νέες γενιές των Ευρωπαίων.

Η χώρα μας γερνάει ακόμη ταχύτερα από την υπόλοιπη Ευρώπη. Την εγκαταλείπουν οι νέοι άνθρωποι, η γενιά του 70% ανεργίας,  που αδυνατούν να βρουν διέξοδο στα όνειρά τους, τόπο στις ελπίδες τους σε μια χώρα που αδειάζει. Την εγκαταλείπουν και μεγαλύτεροι, ακόμη και οι παραγωγικοί μετανάστες της. Καταδικασμένη σε μια διαδικασία διαρκούς φτωχοποίησης,  καθώς υποβαθμίζεται η θέση της στον διεθνή και τον ευρωπαϊκό καταμερισμό εργασίας. πορευόμενη δίχως όραμα και δίχως σχέδιο.

Υποβαθμίζεται, για να ισορροπεί διαρκώς χαμηλότερα, σε αντιστοίχιση με την παραγωγική της δυνατότητα και ανταγωνιστικότητα. Οδηγημένη από μια πολιτική τάξη ανίκανη να διεκδικήσει για την Ελλάδα στην Ευρώπη, και μαζί με την Ευρώπη στον κόσμο,  αυτό που ο ελληνισμός δικαιούται και δύναται: να μετατραπεί σε πύλη εμπορίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Ασία και τη Μέση Ανατολή, διεθνές κέντρο ναυτιλίας, που συνδέει την Ευρώπη με τον κόσμο, κέντρο επιστήμης και τεχνολογίας, πρότυπων αγροτικών προϊόντων,  νέας βιομηχανικής παραγωγής υψηλής προστιθέμενης αξίας, ανθρωπιστικών επιστημών συνδυασμένων με καινοτόμες τεχνολογικές εφαρμογές.

Αντ’ αυτού η χώρα μας βουλιάζει κάτω από το βάρος ενός συμπλέγματος παρασιτικών ελίτ που έχουν καταλάβει και ιδιωτικοποιήσει το κράτος, και το έχουν μετατρέψει σε έναν μηχανισμό που υπάρχει για τον εαυτό του και μόνο και για  τα διαπλεκόμενα με αυτό ολιγοπωλιακά δίκτυα καταδικάζοντας την κοινωνία σε ασφυξία, μιζέρια και αργό βασανιστικό θάνατο.

Από αυτή την άποψη η Ευρώπη είναι για τη χώρα μας διέξοδος και ελπίδα. Περιέχει ό,τι θα μπορούσε να μας βγάλει από τον φαύλο κύκλο της υπανάπτυξης και αποεπένδυσης:

• Την υποβοήθηση της ανάπτυξης μιας ανεξάρτητης και αποτελεσματικής διοίκησης στη χώρα μας,
• Την  αναβάθμιση και ενσωμάτωση των ελληνικών υποδομών και δικτύων (δρόμοι, σιδηρόδρομοι, λιμάνια, αεροδρόμια, δίκτυα διανομής ενέργειας) στα ευρωπαϊκά δίκτυα με υψηλή ποιότητα και χαμηλό κόστος χρήσης για τον πολίτη και την επιχείρηση. Η δημιουργία ενιαίων διευρωπαϊκών υποδομών και δικτύων και η ενοποίηση των αγορών της Ευρώπης γύρω από αυτά, θα δώσει την ώθηση που απαιτείται ώστε να βγει η ήπειρος από την κρίση αλλά και η χώρα μας να επωφεληθεί τα μέγιστα από αυτό.
• Την αποκατάσταση του κράτους δικαίου και των βασικών αρχών λογικής, δίκαιης, απλής και αποτελεσματικής φορολόγησης αντί του οθωμανικού ανασφαλούς και ληστρικού συστήματος του «ό,τι αρπάξουμε από όποιον μπορούμε»,
• Την απελευθέρωση της δημιουργικότητας και της καινοτομίας, μέσα από την αντιμετώπιση των σχετικών περιορισμών και  με την προώθηση της δημιουργίας μιας ισχυρής Ανεξάρτητης Αρχής για την προστασία των ελευθεριών των πολιτών και την καταπολέμηση των ολιγοπωλίων, κρατικών και ιδιωτικών, και την αξιοποίηση των υφιστάμενων  Ευρωπαϊκών μηχανισμών,
• Την προστασία και ανάδειξη ως πηγή νέου πλούτου του μοναδικού συνδυασμού περιβάλλοντος και πολιτιστικής κληρονομιάς και όχι την υποβάθμισή του  με την επεξεργασία κατάλληλων ενεργών πολιτικών
• Την αναζήτηση δυνατοτήτων ενίσχυσης της Παιδείας, της έρευνας και της καινοτομίας και παραγωγικών διεξόδων ,
• Την ανάδειξη του μεσογειακού τρόπου ζωής σαν στοιχείο προσέλκυσης νέων ανθρώπων, επιστημόνων, ερευνητών, νέων επενδύσεων στη χώρα
• Την προώθηση πολιτικών γα την αγροτική και αστική ανάπτυξη, την έρευνα και την καινοτομία, κατάλληλα διαμορφωμένων ώστε να ενισχύουν τις δυνατότητες της χώρας μας
• Την αξιοποίηση του   βασικού μας πόρου, που είναι  η δημιουργικότητα και ευελιξία του Έλληνα, η ικανότητά του να χτίζει γέφυρες και να ανοίγει δρόμους εκεί που άλλοι βλέπουν επίφοβους χειμάρρους. Η  φαντασία, η γνώση και υψηλή κατάρτιση των ελλήνων, το γεγονός ότι έχουν υποχρεωθεί να ασκούνται σε δύσκολες συνθήκες επιβίωσης, τους έχει οδηγήσει στην ανάπτυξη ικανοτήτων που τους επιτρέπουν σε κανονικές συνθήκες να πετυχαίνουν το καλύτερο. Κι όταν βρίσκουν δίπλα τους μηχανισμούς αρωγούς στην προσπάθειά τους, σταθερό περιβάλλον, πρόσβαση στη γνώση, πρόσβαση σε έξυπνη και ισότιμη  χρηματοδότηση με τους άλλους ευρωπαίους,  ίσες ευκαιρίες, αλληλεγγύη όταν η ζωή τα φέρνει άσχημα, τότε τολμούν, προοδεύουν, δημιουργούν προς όφελος και των ιδίων και του συνόλου.

Αυτά και πολλά άλλα περνάνε και από την Ευρώπη. Με τη αξιοποίηση των υφιστάμενων μηχανισμών ή την συνδιαμόρφωση νέων.  Αυτά είναι το διακύβευμα για τη χώρα μας.  Αυτά θα κληθούν να υποστηρίξουν οι αντιπρόσωποι της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Χωρίς άσκοπους και άκοπους τσαμπουκάδες, που απομονώνουν τη χώρα και ντροπιάζουν τον Έλληνα. Αλλά με πείσμα, μέθοδο, συμμαχίες, τεκμηριωμένες προτάσεις προς όφελος και της Ελλάδας και της Ευρώπης,

Τίποτα από αυτά δεν μπορεί να γίνει από το υφιστάμενο κρατικοδίαιτο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο του τόπου, για το οποίο το κύριο ζητούμενο δεν είναι η αύξηση του πλούτου και της ευμάρειας όλων, αλλά η διατήρηση της εξουσίας του και της δικής του ευμάρειας  με κάθε τρόπο. Έστω και αν ο τρόπος αυτός είναι η διαρκής υποβάθμιση και φτωχοποίηση της ζωής όλων. Από ένα καλύτερο μέλλον, που δεν τους περιλαμβάνει στην εξουσία, προτιμούν το μέλλον της μιζέριας, στο οποίο πιστεύουν ότι μπορούν να παραμείνουν άρχοντες.

Έτσι οι έλληνες αντιμετωπίζουν το ασύλληπτο φράγμα του 70% ανεργίας στους νέους, την παράλυση της διοίκησης, την ακινησία του συστήματος, κι ένα κράτος  που ποινικοποιεί  με κάθε τρόπο (φορολογικό, κατασταλτικό) την δημιουργική εργασία και την ελεύθερη ζωή.

Για τις ΓΕΦΥΡΕΣ, για όλους εμάς τους απλούς πολίτες που μπήκαμε σε αυτή την περιπέτεια με συνείδηση και αντίληψη της πολιτικής μας υποχρέωσης, το κύριο ζητούμενο είναι να προωθήσουμε λύσεις για όσους έχουν συμφέρον στο μέλλον και όχι στο παρελθόν.

Προτάσεις και λύσεις προς όφελος των παραγωγικών πολιτών και των γενιών που έρχονται για να συνεχίσουν να ζουν στον τόπο όπου γεννήθηκε ο ανθρωπισμός και στην ήπειρο όπου άνθισε. Αυτή η μοναδική αντίληψη που τοποθετεί τον άνθρωπο στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των κοινωνιών, που εμφανίστηκε δυόμισι χιλιάδες χρόνια πριν κάτω από το ανελέητο φώς και τους ανέμους του Αιγαίου και ονειρεύτηκε εκ νέου η Ευρώπη χιλιάδες χρόνια μετά.

Η επιβίωση και ενίσχυση της Ευρώπης ως ισχυρού φορέα των ιδεών του ανθρωπισμού, της ελευθερίας, της Δημοκρατίας  ως προϋπόθεση για αξιοπρέπεια, ασφάλεια, ανάπτυξη κι ευημερία, η επανατοποθέτηση της χώρας μας στην καρδιά του σύγχρονου κόσμου με γνώση και τεκμηριωμένες προτάσεις και πολιτικές, που θα συνδιαμορφώνουν την Ευρώπη του μέλλοντός μας. Αυτά είναι  το προτάγματα που πρέπει να οδηγήσουν κάθε πολίτη την κρίσιμη ετούτη  Κυριακή στην επιλογή της παράταξης και των ανθρώπων που θα τον εκπροσωπήσουν τα επόμενα χρόνια.