Αλεξέι Μίλερ : «Ο νευρικός απαράτσικ (όπως αποκαλούσαν οι σοβιετικοί τα πολιτικά στελέχη του κόμματος και του κρατικού μηχανισμού) με το μικροσκοπικό μουστάκι», που έγινε ο έμπιστος του Πούτιν στη Gazprom.

Στη Ρωσία τον ακολουθεί η φράση «το μακρύ χέρι του Κρεμλίνου», και θεωρείται το alter ego του Βλαντιμίρ Πούτιν. Κάθε άλλο παρά… τυχαίος θα μπορούσε να είναι ο επικεφαλής της Gazprom, του ρωσικού ενεργειακού κολοσσού, γνωστός και ως και «Γερμανορώσος», λόγω της γερμανικής του καταγωγής.

Ο Αλεξέι Μίλερ, έρχεται σήμερα, και για ακόμη μία φορά στην Αθήνα, στο πλαίσιο ετήσιου φόρουμ που διοργανώνεται στη χώρα μας.

«Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του – η μαεστρία του να υποκλίνεται. Περπατούσε με μικρά αθόρυβα βήματα. Ήταν πολύ δυσδιάκριτος. Έζησε σαν σκιά και εργάστηκε σαν σκιά … ». Ετσι έχει μείνει στην πολιτική και επιχειρηματική ιστορία της Ρωσίας, ο 52χρονος σήμερα Αλεξέι Μίλερ, επικεφαλής ενός από τους πλέον σημαίνοντες εταιρικούς κολοσσούς στον κόσμο, την ρωσική Gazprom.

Μέχρι το 2001, το τιμόνι της εταιρείας ήταν για σχεδόν μια δεκαετία, στα χέρια του Ρεμ Βιακχίρεβ. Τότε όμως το πήρε «ένας νεαρός άνδρας τον οποίο, ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, εμπιστευόταν».

«Ο Πρόεδρος Πούτιν σημείωσε τη μεγαλύτερη νίκη ολόκληρης της θητείας του. Στο τιμόνι της μεγαλύτερης εταιρείας της χώρας βρισκόταν τώρα ένας άνθρωπος απόλυτα έμπιστός του. Από τώρα και στο εξής, η Gazprom και η Ρωσία θα ελέγχονταν και θα “έτρεχαν” από ένα κοινό γραφείο», όπως γράφουν ο Βέλερι Πανιούσκιν και ο Μιχαήλ Ζίγκαρ, στο βιβλίο τους «Gazprom. New Russian Weapon».

Οι δύο συγγραφείς περιγράφουν την Gazprom ως το alter ego του Κρεμλίνου και το πιο σημαντικό όπλο στο οπλοστάσιο της Ρωσίας .

Η Gazprom, όπως σημειώνει το περιοδικό Economist, έχει δύο διαχειριστές – τους ιδιώτες επενδυτές και το Κρεμλίνο. Το πλειοψηφικό πακέτο, λίγο πάνω από το 50%, ανήκει στο ρωσικό κράτος. Ετσι, τα δικαιώματα της Gazprom είναι μοιρασμένα μεταξύ των ιδιωτών μετόχων, οι οποίοι θέλουν κέρδη, και την πολιτική του Κρεμλίνου. Για να εξασφαλιστεί το συμφέρον του τελευταίου η εταιρεία πρέπει να διευθύνεται από έναν «πιστό». Και ο Μίλερ, είναι ακριβώς αυτό.

Ο συνάδελφος του Πούτιν από την Αγία Πετρούπολη

Ο Μίλερ, ο οποίος έχει πτυχίο από το Ινστιτούτο Οικονομίας και Οικονομικών της Αγίας Πετρούπολης , άρχισε να εργάζεται με τον Πούτιν το 1991. Μεταξύ του 1991 και του 1996, εργάστηκε στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων του Δήμου της Αγίας Πετρούπολης, με τότε επικεφαλής τον Πούτιν.

Σύμφωνα με το www.lenta.ru, οι ευθύνες του Μίλερ περιελάμβαναν την ανάπτυξη των επενδυτικές ζωνών της πόλης. Ήταν αυτός που έφερε τις πρώτες τράπεζες ξένων κεφαλαίων στη γενέτειρά του.

Το 1996, όταν ο Δήμαρχος Ανατόλι Σόμπτσακ έχασε τις εκλογές με στον Βλαντιμίρ Γιάκοβλεφ, ο Μίλερ άρχισε να εργάζεται ως διευθυντής ανάπτυξης και επενδύσεων στην Seaport στην Αγία Πετρούπολη αρχή Seaport .

Το 1999, ο Μίλερ ανέλαβε τις εργασίες πάνω από το σύστημα αγωγών της Βαλτικής. Ένα χρόνο αργότερα, επέστρεψε στον πρώην ανώτερό του, Πούτιν, ο οποίος τον πήρε μαζί του στη Μόσχα και διορίστηκε υφυπουργός ενέργειας. Όπως αποδείχθηκε αργότερα , μόνο έτσι θα μπορούσε να αναθέσει την Gazprom στον Μίλερ.

Σύμφωνα με τον Πανιούσκιν και τον Ζίγκαρ, «ο πρόεδρος ήθελε η απόφασή του να αντικαταστήσει Βιακχίρεβ με τον προστατευόμενό του, να εγκριθεί ομόφωνα».

Για το σκοπό αυτό, ένα μέλος του Συμβουλίου του Διοικητικού Συμβουλίου, ο Φαρίντ Γκαζιζουλίν, διέκοψε τις διακοπές του έτσι ώστε να παραβρεθεί στο ΔΣ, το οποίο στη συνέχεια γνώρισε τον νέο επικεφαλής της Gazprom: «έναν νευρικό απαράτσικ με μικροσκοπικό μουστάκι».

Ο Μίλερ ήταν μόλις 39 όταν έγινε ο τσάρος μιας από τις πιο ισχυρές ρωσικές εταιρίες τον κόσμο. Και ήταν λίγο περισσότερο από απλά ένας παλιός γνωστός του προέδρου. Ο Μίλερ ξύρισε το μουστάκι του, απέκτησε έναν πιο άνετο… «αέρα», και έμαθε να… χαμογελάσει, όπως σημειώνουν οι συγγραφείς.

Δύσκολη αρχή

Παρά την υποστήριξη του Πούτιν, ο Μίλερ συνάντησε αρκετές δυσκολίες στην αρχή. Λίγο μετά το διορισμό του , τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έβγαλαν ένα story ότι παρέδωσε επιστολή παραίτησης.

Το story γρήγορα… εξαφανίστηκε και ο δημόσιος υπάλληλος ο οποίος άφησε να διαρρεύσει η πληροφορία, απολύθηκε.

«Το μόνο σίγουρο ήταν ότι η παραίτησή του, και αν υπήρξε, δεν θα είχε γίνει δεκτή έτσι και αλλιώς, αφού ο Πούτιν θα έπρεπε να παραδεχτεί ότι είχε κάνει λάθος . Ο Μίλερ λοιπόν ήταν… άθικτος. Και όχι επειδή ήταν αλάνθαστος, αλλά γιατί ο Πούτιν δεν ήταν διατεθειμένος να αναγνωρίσει αυτά λάθη», όπως σημειώνεται στο «Gazrpom. New Russian Weapon».

Σιγά-σιγά , βήμα προς βήμα, ο Μίλερ έμαθε πώς να τα βγάζει πέρα στην Gazprom. Πρότυπό του ήταν ο ίδιος ο Πούτιν. Αρχικά, αντικατέστησε όλου τους «συντρόφους» του πρώην επικεφαλής και στη συνέχεια έδωσε σταδιακά τις θέσεις σε δικούς του ανθρώπους.

«Με μέγιστη ταχύτητα, ο Μίλερ εγκατέστησε αξιόπιστους ανθρώπους σε θέσεις κλειδιά . Οι αξιόπιστοι οι άνθρωποι έπρεπε να αναλάβουν ταχύτατα τον έλεγχο των κύριων χρηματοοικονομικών ροών της Gazprom και να πάρουν πίσω από τους ανθρώπους του Βιακχίερεβ, το ενεργητικό που είχαν «αφαιρέσει» από την εταιρεία . Ο τότε επικεφαλής των υπηρεσιών ασφαλείας της Gazprom, Σεργκέι Λούκας, ισχυρίζεται ότι οι διορισμοί σε όλες τις βασικές θέσεις υπόκεινται στην προσωπική έγκριση του προέδρου».

Σύμφωνα με τους New York Times, η άνοδος του Μίλερ στο τιμόνι της Gazprom είχε να κάνει με το γεγονός ότι η εταιρεία είχε για χρόνια κακοδιαχείριση. Έτσι, βασικό καθήκον του Μίλερ ήταν να φέρει τον υπεχρεωμένο γίγαντα του φυσικού αερίου και πάλι στα πόδια του.

Αποφάσισε ότι η απάντηση στα προβλήματά ήταν να επαναγοράσει μετοχές από τους υπαλλήλους της Gazprom, να αυξήσει την προσφορά φυσικού αερίου, καθώς και εμποδίσει την κλοπή από τους ίδιους τους υπαλλήλους της εταιρείας.

Η αντικατάσταση των μπράβων του πρώην επικεφαλής με τους δικούς του ανθρώπους ήταν μέρος του σχεδίου μείωσης του κόστους.

Τα επιτεύγματα του Μίλερ

Τα πρώτα σημάδια ότι το σχέδιο είχε αρχίσει να λειτουργεί, εμφανίστηκαν το 2003. Η εταιρεία συνέταξε ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο επέκτασης – το επίκεντρο ήταν το να μπει σε μία δημιουργική ανταγωνιστική αγορά, να υπάρξει νέα τιμολογιακή πολιτική και να ενισχυθούν οι επενδύσεις. Το σχέδιο Μίλερ επικεντρώθηκε επίσης στην ευρωπαϊκή αγορά φυσικού αερίου, ο κύριος στόχος της Gazprom .

Ο Μίλερ κατάφερε την οικονομική σταθερότητα στην εταιρεία μέσα σε τρία χρόνια από την ανάληψη των καθηκόντων του.

Ακόμα κι αν κήρυξε την Ευρώπη ως την κύρια αγορά της Gazprom, ταυτόχρονα είχε τα μάτια του ανοιχτά και για άλλους δυνητικούς πελάτες. Ερεύνησε τις ασιατικές αγορές από τον Ειρηνικό Ωκεανό, εώς την Κίνα, την Ιαπωνία και την Κορέα .

Ένα βασικό σημείο στην μακροπρόθεσμη στρατηγική του Μίλερ ήταν να ανεβάσει τις τιμές του φυσικού αερίου. Αντιτάχθηκε σε οποιεσδήποτε κινήσεις διαχωρισμού της Gazprom σε μικρότερες εταιρείες και αντιστάθηκε στις κινήσεις ιδιωτικοποίησης.

Μία από τις επικρίσεις κατά του Μίλερ στη Ρωσία είναι ότι δεν είδε την επανάσταση που ερχόταν στο σχιστολιθικό φυσικό αέριο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Επίσης, δεν είχε πίστη στην αγορά του υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG). Ωστόσο, ωθούμενος από το Κρεμλίνο, ο Μίλερ αντέστρεψε τον σκεπτικισμό του και δήλωσε το 2013 ότι η Gazprom ελπίζει να φτάσει το 15% της παγκόσμιας προφοράς υγροποιημένου φυσικού αερίου στον κόσμο.

Κατά το Encyclopedia of Business,, η Gazprom θα παραμείνει το κρατικό μεγαθήριο του φυσικού αερίου, τουλάχιστον για όσο διοικείται από τον Μίλερ.

Το 2012, το περιοδικό Forbes κατέταξε στην 70η θέση της λίστας των πιο ισχυρών ανθρώπων στον κόσμο, σημειώνοντας πως το αφεντικό της Gazprom βγάζει 25 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο.

Το ενδιαφέρον του Αλεξέι Μίλερ και της Gazprom για επενδύσεις στην Ελλάδα είναι εδώ και χρόνια μεγάλο και έχει αποδειχθεί άλλωστε από τις επισκέψεις του ισχυρού άνδρα του ρωσικού ομίλου, στη χώρα μας, στα ραντεβού του με τον Αντώνη Σαμαρά, και την προσπάθεια εξαγοράς της ΔΕΠΑ. Τον Φεβρουάριο, η Gazprom έκλεισε συμφωνία με την ΔΕΠΑ, για έκπτωση 15% για την τιμή προμήθειας του φυσικού αερίου.

Facebook Comments