Επικεντρωμένο στην υπαρξιακή ανησυχία του θανάτου, το ανέκδοτο θεατρικό έργο του Νίκου Καζαντζάκη, με τίτλο «Κωμωδία», θα παρουσιαστεί στη θεατρική σκηνή Lilian Baylis Studio – Sadler’s του Λονδίνου, για μία μόνο βραδιά, το Σάββατο 31 Μαΐου, στις 7 το απόγευμα.

Η παράσταση συνδιοργανώνεται από τις εκδόσεις Καζαντζάκη, οι οποίες έχουν στόχο τη διάδοση και ανάδειξη του ελληνικού πολιτισμού, στην Ελλάδα και διεθνώς, μέσα από τον λόγο του Νίκου Καζαντζάκη, και από το Edmissions UK και το Entertaining TV του Ηνωμένου Βασιλείου.

Στην εκδήλωση, που τελεί υπό την αιγίδα του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, μετά την παράσταση, θα ακολουθήσει 45λεπτη συζήτηση στρογγυλής τραπέζης, με εξέχουσες προσωπικότητες του καζαντζακικού κόσμου, σχετικά με το θεατρικό έργο, αλλά και με τη ζωή και το έργο του Νίκου Καζαντζάκη.

Προάγγελος της υπαρξιστικής σκηνής

Η «Κωμωδία» του Νίκου Καζαντζάκη, που δημοσιεύτηκε το 1909, αγνοήθηκε στην Ελλάδα για περισσότερα από 100 χρόνια, ενώ στο εξωτερικό δεν πέρασε απαρατήρητη, αφού έχει μεταφραστεί σε 4 γλώσσες και έχει ανεβεί στο θέατρο. Είναι μία μονόπρακτη τραγωδία μεταφυσικού προβληματισμού, που αφορά στην υπαρξιακή ένταση του ανθρώπου τη στιγμή του θανάτου. Αν και έχει εμφανείς ομοιότητες με το «Κεκλεισμένων των θυρών» (1944) του Σαρτρ και το «Περιμένοντας τον Γκοντό» (1952) του Μπέκετ, είχε γραφτεί από τον Νίκο Καζαντζάκη πολλές δεκαετίες πριν την καθιέρωση της υπαρξιστικής σκηνής από τους Υπαρξιστές. Αποτελεί το πιο πρωτότυπο από τα θεατρικά έργα του σπουδαίου μας λογοτέχνη και προαναγγέλλει μεταπολεμικές θεατρικές μορφές.

Σε ένα πολυτελές «εγκεφαλικό» δωμάτιο

Η δράση του έργου τοποθετείται σε ένα πολυτελές δωμάτιο, που, όπως σημειώνει ο Καζαντζάκης: «είναι ο εγκέφαλος του ανθρώπου την ώρα του ψυχομαχητού». Μέσα σε αυτό, δυο γέροι, εκ των οποίων ο ένας ήταν άνθρωπος του στοχασμού και ο άλλος της εμπειρίας και των απολαύσεων, μιλούν για τη ζωή τους, περιμένοντας κάποιον.

Σιγά σιγά, αρχίζουν να έρχονται διάφοροι άνθρωποι: ένα μικρό κορίτσι, ένας ευσεβής και φανατικός ασκητής, μια μοιχαλίδα, ένας νέος που φοβάται τον θάνατο, ένας σακατεμένος εργάτης, ο «άφρων» της Καινής Διαθήκης, η μαυροφορεμένη μητέρα του κοριτσιού, μια γριά, ένας αμίλητος και υπερήφανος νέος, μια καλόγρια. Ο ασκητής σχολιάζει επικριτικά κάθε νέα άφιξη και διαρκώς επιβεβαιώνει ότι ο αναμενόμενος θα έρθει τα μεσάνυχτα, συνεπώς όλοι πρέπει να είναι προετοιμασμένοι και σε εγρήγορση.
Όμως, τα μεσάνυχτα περνούν και δεν έρχεται κανείς. Απογοητευμένος και οργισμένος, ο ασκητής μιλά προκλητικά στον Θεό, αλλά δεν λαμβάνει καμία απάντηση, ούτε καν τιμωρείται για τις ύβρεις του. Καθώς σβήνει το τελευταίο κερί, όλοι οι παριστάμενοι ξεψυχούν.

Ομιλητές της συζήτησης στρογγυλής τραπέζης

Roderick Beaton (καθηγητής Σύγχρονης Ελληνικής και Βυζαντινής Ιστορίας, Γλώσσας και Λογοτεχνίας στο Kings College του Λονδίνου), Darren J. N. Middleton (καθηγητής Θεολογίας στο Texas Christian University των Ηνωμένων Πολιτειών), Νίκη Σταύρου (διευθύντρια των Εκδόσεων Καζαντζάκη), Stephen Oswald (καλλιτεχνικός διευθυντής της θεατρικής ομάδας «The Canting Crew» και σκηνοθέτης της «Κωμωδίας»), συντονιστής: Lewis Owens (Edmissions UK, συγγραφέας του «Creative Destruction: Nikos Kazantzakis and the literature of responsibility»).

Facebook Comments