Πού είναι ο ο Κώστας Σημίτης τελικά;
Είναι πίσω από την κίνηση των 58 (αλήθεια με αυτούς τι έγινε); Είναι πίσω από το «Ποτάμι» του Σταύρου Θεοδωράκη (γιατί το ακούσαμε κι αυτό); Είναι πίσω από τα σχέδια των «ζηλόφθονων Αμερικανων» που θέλουν την καταστροφή της χώρας μας; (Συγγνώμη με συνεπήρε η όλη συνωμοσιολογία).

Σίγουρα, πάντως, ο πρώην πρωθυπουργός ήταν στην Πανελλήνια Συνδιάσκεψη της «Ελιάς» που πραγματοποιήθηκε αυτό το Σάββατοκύριακο στο στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, στηρίζοντας έτσι την προσπάθεια ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς.

Είναι γνωστό, ότι σε αντίθεση με άλλους πρώην πρωθυπουργούς της χώρας -ονόματα δεν λέμε, (μεγάλες) οικογένειες δεν θίγουμε- ο Κώστας Σημίτης δεν σταμάτησε ποτέ να παρεμβαίνει στην πολιτική ζωή του τόπου, έστω και από το παρασκήνιο. Άλλοτε μέσα από τα βιβλία του (στα οποία υπάρχει μία έλλειψη αυτοκριτικής για τη δική του κυβέρνηση, είναι η αλήθεια), άλλοτε μέσα από συνεντεύξεις και άρθρα του, o κ. Σημίτης, έκανε αισθητή την παρουσία του, προκαλώντας ανά καιρούς και ανάλογες αντιδράσεις.

Στο τελευταίο του άρθρο στο «Έθνος της Κυριακής», ο πρώην πρωθυπουργός μίλησε για τα γνωστά  προβλήματα της χώρας (αναποτελεσματικό κράτος, ανεργία, χαμηλή ανταγωνιστικότητα, δυσκολίες στην πραγματοποίηση μεταρρυθμίσεων) αλλά και την αντιμετώπισή τους, για την οποία όπως είπε χαρακτηριστικά «χρειάζεται ρεαλισμός».
(Ότι δεν είναι ρεαλιστικό σχέδιο το σκίσιμο των μνημονίων; Η επαναφορά του βασικού μισθού στα 751 ευρώ με έναν νόμο και ένα άρθρο; Να τρελαθώ;)

Για κάποιο απροσδιόριστο λόγο, έχει καλλιεργηθεί η εντύπωση στη χώρα μας ότι το τέλος των μνημονίων (το οποίο πλησιάζει) ισοδυναμεί με αυτόματη ανάπτυξη και φυσικά ευημερία «παλιότερων εποχών».
Σε αυτή τη θεωρία αναφέρθηκε και ο κ. Σημίτης ο οποίος γράφει χαρακτηριστικά: «Τόσο η κυβέρνηση όσο και η αντιπολίτευση βασίζουν τις εκ διαμέτρου αντίθετες θέσεις τους στην κοινή υπόθεση ότι το τέλος της περιόδου των μνημονίων θα σημάνει μια γοργή επιστροφή στην ομαλότητα. Βεβαιώνουν ότι οι συνταγές που προσφέρουν θα εξασφαλίσουν τη δραστική ανάκαμψη της χώρας» και προσθέτει παρακάτω πως τα προβλήματα της χώρας «δεν μπορούν να λυθούν διά μαγείας, αλλά μόνο με προσπάθεια, υπερβάσεις και ανατροπές σε πανευρωπαϊκό επίπεδο».
Άλλωστε, κάποια από τα προβλήματα Ελλάδας και Ευρωζώνης είναι αλληλένδετα και δεν μπορούν να αντιμετωπισθούν από την Ελλάδα είτε σε αντιπαράθεση με την Ευρωπαϊκή Eνωση είτε αδιαφορώντας για τις εξελίξεις στον ευρωπαϊκό χώρο.

Όσο για τις φήμες αλλά και τις προτάσεις που τον θέλουν στη θέση του προέδρου της Δημοκρατίας, ο κ. Σημίτης δεν πήρε καμία θέση. Η πιο πρόσφατη δήλωση ήρθε, μάλιστα, πριν λίγες μέρες από τον πρώην υπουργό Οικονομικών Νίκο Χριστοδουλάκη, που σε συνέντευξη του στην «Εφημερίδα των συντακτών» ανέφερε μεταξύ άλλων για τον Σημίτη: “Θα αποτελούσε την πιο χρήσιμη επιλογή ως επόμενος Πρόεδρος Δημοκρατίας. Είναι από τους λίγους έμπειρους για να ξαναστήσει την εικόνα της Ελλάδας στην Ευρώπη. Και βέβαια κάποτε πρέπει να μιλήσει ανοιχτά γι’αυτούς που τον πολέμησαν με λύσσα, αλλά τώρα τον λιθοβολούν ότι δεν έκανε όσα έπρεπε. Βάζοντας τη χώρα στο ευρώ, έκαμψε κάμποσα δίκτυα που επί χρόνια κερδοσκοπούσαν με τη δραχμή και δεν του το συγχώρησαν ποτέ”.

Στο άρθρο του, τέλος, ο κ. Σημίτης αναλύει όλα αυτά τα «αγκάθια» που αντιμετωπίζει ακόμα η χώρα μας και που πρέπει επιτέλους να ξεπεραστούν.
«Οι δυσκολίες στην πραγματοποίηση μεταρρυθμίσεων λόγω έντονης αντίδρασης του πλέγματος εξουσίας που διαμόρφωσε η συλλειτουργία κομμάτων, συντεχνιών οικονομικών συμφερόντων και πελατειακών δικτύων. Η χωρίς ενδοιασμούς αντιπαλότητα που χαρακτηρίζει την πολιτική ζωή». Αλλά και το γεγονός ότι «Η Ελλάδα ξοδεύει περισσότερο απ’ ό,τι παράγει. Η οικονομική πολιτική προσαρμοζόταν κατά κανόνα στα αιτήματα διαφόρων κοινωνικών ομάδων. Αποτέλεσμα ήταν το κράτος παροχών, η πελατειακή πολιτική και η πλημμύρα των συντεχνιακών ομάδων. Συνέπεια ήταν τα συνεχή ελλείμματα των προϋπολογισμών, των ισοζυγίων πληρωμών, το αυξανόμενο δημόσιο χρέος και η σημερινή κρίση». Το πολιτικό-οικονομικό-κοινωνικό σύστημα λέει ο πρώην πρωθυπουργός, παραμένει περίπου το ίδιο, παρόλο που χρεοκόπησε αμετάκλητα…

«Να αλλάξουμε νοοτροπίες» φώναζε το άρθρο του Κώστα Σημίτη. Οκτώ χρόνια στο τιμόνι της χώρας ήταν αρκετά για να καταλάβει και ο ίδιος, πόσο δύσκολο είναι να αλλάξει νοοτροπία ένας βαθιά κακομαθημένος λαός.
Πέντε χρόνια στην κρίση… και εμείς ακόμα προσπαθούμε να αλλάξουμε…

Πηγή: Αixmi

 

Facebook Comments