Καθ’οδόν προς το μουντιάλ, με τις εκλογές στην πλάτη μας και την ΔΗΜΑΡ να βρίσκεται σε προοδευτική συνεργασία των στελεχών της στο δρόμο για την αποσύνθεση, από την προηγούμενη εβδομάδα τα δελτία ειδήσεων είχαν ήδη αρχίσει να φιλοξενούν τα πρώτα λουόμενα πλάνα του καλοκαιριού.

Την ειδησεογραφική νωθρότητα ήρθε να καλύψει η σεναριολογία του ανασχηματισμού, ως δείγμα αντιμετώπισης  των πολιτικών εξελίξεων από ένα σύστημα ΜΜΕ, που λειτουργεί με αυτοματισμούς συχνά ανησυχητικούς.

Όχι πως δεν υπήρχε επικαιρότητα. Ο πλανήτης ταράσσεται. Όμως, λίγο η έλλειψη παιδείας και κοσμοπολιτισμού που βαθαίνει στα ΜΜΕ, λίγο το μαθημένο πια στην ελαφρότητα κοινό, και ο Γιουνκέρ, η Συρία, το πάγωμα του South Stream από τη  Βουλγαρία και οι εξελίξεις στην Ουκρανία, ο αναβρασμός στην Τουρκία, το χρηματιστηριακό ράλλυ και η κινητικότητα στον τραπεζικό τομέα δεν φάνηκαν να αποτελούν ικανές πρώτες ειδήσεις. Άλλωστε, θέλουν έρευνα και ανάλυση. Συνεπώς, μισή βδομάδα στις οθόνες ανασχηματισμός.

Η πορεία προς τη στιγμή της ανακοίνωσης των ονομάτων έχει λάβει εδώ και χρόνια έναν χαρακτήρα δημοσιογραφικής διελκυστίνδας. Άλλωστε, το πολιτικό ρεπορτάζ έχει σε μεγάλο βαθμό μετατραπεί σε διαγωνισμό εύνοιας ανάμεσα σε αναμεταδότες. Εκείνος που έχει την καλύτερη σχέση με τον φορέα της πολιτικής εξουσίας, αν όχι εκείνος που αξιώνει πληροφόρηση με εκβιαστική πειθώ, θα δώσει πρώτος το όνομα που θα μείνει, θα φύγει, θα αναλάβει.

Περιμένουμε λοιπόν εικάζοντες και πιθανολογούντες τις αλλαγές αυτές που θα μπορέσουν να φτιάξουν ένα σχήμα που θα λέγεται «σαρωτικό». Κι όταν αυτό γίνει γνωστό, αντιλαμβανόμαστε πως αποτελεί άλλη μια περίπτωση κομματικών επιταγών εξαρτημένων περισσότερο από τις ανάγκες εκλογικών σχεδιασμάτων και εσωτερικών ισορροπιών. Το νέο σχήμα μιλά από μόνο του: Περισσότερες γυναίκες και πολιτευόμενοι σε περιφέρειες όπου η συγκυβέρνηση έδειξε στις τελευταίες εκλογές να χωλαίνει – συχνά σε βάρος της κατάρτισης και του έργου. Παραδείγματα, η κα Γκερέκου και η αλλαγή Τσαυτάρη.

Κι είναι επίσης χαρακτηριστικό, πως υποδεχόμαστε τις επιλογές με γνώμονα την επικοινωνιακή παρουσία των νέων μελών του σχήματος και όχι τις πολιτικές που αυτοί εκφράζουν. Θα κινηθεί διαφορετικά από τον Άδωνι ο διάδοχός του; Δεν έχει σημασία. Μας απασχολεί πως είναι «τσεκουράτος» και από τον ΛΑΟΣ. Τί προτίθεται να κάνει ο κος Λοβέρδος στο Παιδείας; Δεν γνωρίζουμε, αλλά το ότι κυμαίνεται μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Ελιάς έχει γούστο. Έχει εκφράσει θέσεις για τη δημόσια διοίκηση ο Αργύρης Ντινόπουλος; Δεν ξέρουμε, αλλά θυμόμασε το ρεπορτάζ με τους ρέιβερ.

Εμβληματικότερη όλων στην τελευταία περίπτωση ανασχηματισμού, η περίπτωση του Υπουργείου Οικονομικών. Ονοματολογία τύπου «Πάμε στοίχημα» δίνει και παίρνει για μέρες. Μπακογιάννη, Δένδιας, Βορίδης, Σαμαράς, Οικονομίδης, Αράπογλου,Τζαβέλλα μεταξύ άλλων ακούγονται στα δημοσιογραφικά γραφεία, τα καφενεία και τους διαδρόμους. Η υπουργοποίηση του κου Χαρδούβελη βρίσκει τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ μάλλον απροετοίμαστους και εξ απήνης. Στο άκουσμα του ονόματος, δε, τον βαφτίζουμε από «πασόκο» και «σημιτικό», μέχρι «τροϊκανό» και «ακροδεξιό».

Ορισμένοι έφτασαν στο σημείο να ερμηνεύσουν παλαιότερες τοποθετήσεις του καθηγητή οικονομετρίας – προχείρως σταχυολογημένες – μιλώντας για επικείμενη πολιτική παροχών. Ο Γκίκας Χαρδούβελης, όμως, έχει συγκεκριμένο έργο.  Μέριμνά του θα είναι η οικονομική ανάπτυξη της χώρας και η ελάφρυνση του χρέους. Και μέριμνα των δημοσιογράφων ας είναι ο εποικοδομητικός έλεγχος των πολιτικών που θα ακολουθηθούν. Με δεδομένο, ότι η χώρα θα μπει σταδιακά σε προεκλογική τροχιά, ενδέχεται μεγαλύτερο αντίπαλο για τον νέο υπουργό να αποτελέσει ο λαϊκισμός – ως σειρήνα και διαβολή.

Μαγικό ραβδί δεν υπάρχει. Για τις όποιες αποφάσεις ληφθούν, οι συνομιλητές απαιτούν να είναι δεσμευτικές για τα επόμενα χρόνια. Οι μνημονιακές υποχρεώσεις που εκκρεμούν δεν παραγράφονται και μια ρύθμιση στο ζήτημα του χρέους θα εξαρτηθεί από τη διαπραγμάτευση συγκεκριμένων μεταρρυθμίσεων. Αυτό που ο κος Χαρδούβελης μπορεί να κάνει, με την επιστημονική κατάρτιση και την εξοικείωση που διαθέτει σε διεθνή περιβάλλοντα, είναι να καταστήσει σαφές στους δανειστές και ελεγκτές, ότι η φοροδοτική ικανότητα του Έλληνα έχει εξαντληθεί. Η επιτυχία του έργου του θα εξαρτηθεί και από την υπευθυνότητα της δημόσιας κριτικής.

Facebook Comments