Αν κατά την ανακοίνωση της σύνθεσης της Κυβέρνησης Τσίπρα, αρκετοί είχαμε σκεφθεί τα κοινά σημεία με προηγούμενες «πράσινες Κυβερνήσεις», πλέον μετά από 100 ημέρες θητείας και την πρόσφατη επίσκεψη του ΓΑΠ στο Μέγαρο Μαξίμου, μπορούμε να μιλάμε για σημαντικές ομοιότητες μεταξύ των Κυβερνήσεων των δύο ανδρών. Ας δούμε τις βασικότερες εξ αυτών.

Τόσο η Κυβέρνηση Τσίπρα, όσο και η Κυβέρνηση Παπανδρέου διαδέχθηκαν μετά από εκλογές, Κυβερνήσεις με κεντροδεξιό Πρωθυπουργό, οι οποίες διέθεταν μικρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία όχι όμως την αυξημένη πλειοψηφία που απαιτείται για την Προεδρική Εκλογή. Ουσιαστικά τόσο ο ΓΑΠ, όσο και ο Αλέξης Τσίπρας οδήγησαν τη χώρα σε εκλογές με τον ίδιο τρόπο, μη επιτρέποντας στους προκατόχους τους να εξαντλήσουν τις θητείες τους. Η διαφορά ήταν ότι ο Κώστας Καραμανλής επέλεξε να μην προτείνει υποψήφιο και να προκηρύξει πρόωρες εκλογές, ενώ ο Αντώνης Σαμαράς προχώρησε τη διαδικασία μέχρι τέλους, προτείνοντας τον Σταύρο Δήμα ως διάδοχο του Κάρολου Παπούλια.

Άλλη μια σημαντική ομοιότητα προκύπτει από τις θεσμικές αλλαγές, στις οποίες προχώρησαν ο Παπανδρέου το 2009 και ο Τσίπρας το 2015 και οι οποίες αφορούσαν στη διανομή αρμοδιοτήτων των υπουργείων. Αμφότεροι προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα ισχυρό αναπτυξιακό υπουργείο. Ο ΓΑΠ το έδωσε στην εισηγήτρια του συνθήματος «Λεφτά Υπάρχουν» Λούκα Κατσέλη, η οποία πρόσφατα ανέλαβε καθήκοντα Προέδρου Δ.Σ. της Εθνικής Τράπεζας, ενώ ο Αλέξης Τσίπρας ισχυροποίησε αυτό το Υπουργείο, ακόμη περισσότερο προσθέτοντας εκτός από τη Ναυτιλία και τις Υποδομές, τον Τουρισμό. Όπως, ενίσχυσε ακόμη περισσότερο το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, που ίδρυσε ο σημερινός Πρόεδρος του ΚΙΔΗΣΟ προσθέτοντας και αρμοδιότητες Αγροτικής Ανάπτυξης.

Εκεί που διαφοροποιηθήκαν οι δύο ηγέτες ήταν στον Πολιτισμό και στον Αθλητισμό, καθώς ο Παπανδρέου ταίριαξε αυτούς τους τομείς με τον Τουρισμό, ενώ ο νυν Πρωθυπουργός ακολούθησε το υπόδειγμα της πρώτης Κυβέρνησης Σαμαρά συνδυάζοντας τους με την Παιδεία, δημιουργώντας το Υπερ-υπουργείο Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων.

Σημαντική ομοιότητα προκύπτει από την τοποθέτηση πολλών συνεργατών του Πρωθυπουργού σε θέσεις Υπουργών. Στην περίπτωση του Παπανδρέου ήταν οι λεγόμενοι «κηπουροί», οι οποίοι ήταν εξωκοινοβουλευτικοί (Παπακωνσταντίνου, Παμπούκης, Μπιρμπίλη, Δρούτσας, Πανάρετος), εκλεγμένοι στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας (Ραγκούσης, Γερουλάνος και εν αργότερα Μόσιαλος) ή νεοεκλεγμένοι (Ξυνίδης, Πεταλωτής, Κουβέλης, Κουτρουμάνης) οι οποίοι κατέλαβαν κομβικές θέσεις στην Κυβέρνηση.

Στην περίπτωση της Κυβέρνησης Αλέξη Τσίπρα στενοί συνεργάτες του Πρωθυπουργού, χωρίς καμία κοινοβουλευτική εμπειρία βρέθηκαν στο κυβερνητικό σχήμα (Παππάς, Φλαμπουράρης, Σκουρλέτης, Σακελλαρίδης), ενώ εξωκοινοβουλευτικοί είναι οι Υπουργοί Μπαλτάς, Κοτζιάς, Παρασκευόπουλος, Νικολούδης και οι Αναπληρωτές Υπουργοί Χριστοδουλοπούλου, Φωτάκης, Σπίρτζης, Μάρδας, Αντωνοπούλου, Πανούσης και Τσιρώνης.

Ο τελευταίος θυμίζει μια ακόμη ομοιότητα, ανάμεσα στις δύο Κυβερνήσεις, καθώς ο Παπανδρέου είχε προτείνει το 2009 στους Οικολόγους Πρασίνους το νεοσύστατο τότε Υπουργείο Περιβάλλοντος λαμβάνοντας αρνητική απάντηση. Έπρεπε να περάσουν 5 χρόνια, μέχρι ένα στέλεχος προερχόμενος από αυτό το κόμμα να αναλάβει Αναπληρωτής Υπουργός με αυτές τις αρμοδιότητες στην Κυβέρνηση Τσίπρα. Όπως έπρεπε να περάσουν 5 χρόνια για να υπουργοποιηθεί ο Νίκος Κοτζιάς και ο Γιάνης Βαρουφάκης που διετέλεσαν σύμβουλοι του Γιώργου Παπανδρέου και για να περάσουν από τη νομοθετική στην εκτελεστική εξουσία Κουρουμπλής και Παναρίτη. Πολλά στελέχη προερχόμενα από διάφορες περιόδους του ΠΑΣΟΚ έχουν αξιοποιηθεί στον κρατικό μηχανισμό από την Λούκα Κατσέλη που αναφέρθηκε ως τον Γιάννη Ρουμπάτη.

Οι ομοιότητες είναι πολλές σε ρητορική, πολιτικές πρακτικές, δομές, συμβολισμούς ακόμη και πρόσωπα. Αξίζει να σημειωθεί ότι Κυβέρνηση Παπανδρέου αντιμετώπισε το δίλημμα «εφαρμογή προεκλογικού προγράμματος ή ρεαλισμός» που αντιμετωπίζει σήμερα η Κυβέρνηση Τσίπρα και απάντησε το δεύτερο, αφού βέβαια σπατάλησε πολύτιμο χρόνο. Τότε, οι 157 από τους 160 της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ πειθάρχησαν στο πρώτο Μνημόνιο. Σήμερα αμφισβητείται αν οι 149 του ΣΥΡΙΖΑ και οι 13 των ΑΝΕΛ θα μπορούσαν να υπερψηφίσουν ένα νέο Μνημόνιο.

Επίσης να μην ξεχνάμε ότι η τελευταία μονοκομματική Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τερμάτισε τη θητεία της τον Νοέμβριο του 2011, όταν η πρωτοβουλία του τότε Πρωθυπουργού για δημοψήφισμα πνίγηκε στα νερά των Καννών. Και – ω του θαύματος- ο νυν Πρωθυπουργός επίσης αναφέρθηκε σε ενδεχόμενο δημοψήφισμα στην πρώτη μετεκλογική τηλεοπτική του συνέντευξη, σε περίπτωση που δεν επιτευχθεί συμφωνία με τους δανειστές.

Μένει να δούμε το επόμενο χρονικό διάστημα που σταματούν οι ομοιότητες και που αρχίζουν οι διαφορές.

Facebook Comments