Αλλάζουμε ;

Κάποιοι λένε ότι αν θέλουμε να αλλάξουμε τη χώρα, πρέπει πρώτα να αλλάξουμε τον εαυτό μας. Υπονοώντας φυσικά ότι έχουμε και εμείς (οι απλοί πολίτες) μεγάλη ευθύνη για όσα συνέβησαν και εξακολουθούν να συμβαίνουν. Και να γίνουμε ως πολίτες πιο υπεύθυνοι, μιας και οι επαγγελματίες πολιτικοί κυβέρνησαν τη χώρα με χαρακτηριστική ανευθυνότητα και ιδιοτέλεια, «μπολιάζοντας» και εμάς τους υπόλοιπους να τα ίδια απεχθή χαρακτηριστικά.

Υποθέτοντας ενδεχομένως και κάτι ακόμα: Δηλαδή ότι, επειδή ο αγώνας για την αλλαγή της χώρας θα είναι μακρύς και δύσκολος, θα πρέπει να αλλάξουμε και ως προς τη διάθεση παρέμβασης. Να εγκαταλείψουμε τη μοιρολατρεία και την παθητικότητα αποκτώντας το «αγωνιστικό προφίλ» που απαιτείται και να μάθουμε ότι για να πετύχουμε θα πρέπει να γίνουμε πολλοί, ενώνοντας τις δυνάμεις μας.

Και ότι στη συνύπαρξη πολλών πολιτών υπάρχουν εγγενείς δυσκολίες, γιατί ήμασταν και είμαστε διαφορετικοί. Και ότι πρέπει να εξασκηθούμε στη συνύπαρξη, στην αλληλοκατανόηση και τελικά στην εποικοδομητική συνεργασία, στην οποία θα μετράει μόνο το αποτέλεσμα και όχι το πρόσωπο του πρωτεργάτη ή «εμπνευστή» της λύσης. Και αυτό γιατί κάθε επί μέρους θετικό αποτέλεσμα, κάθε μικρή «νίκη» μπορεί να έχει κάθε φορά διαφορετικό «πατέρα» ή πρωταγωνιστή.

Θα έπρεπε να αφομοιώσουμε βαθιά το πιστεύω των «3 (4) σωματοφυλάκων»:
«Όλοι για έναν και ένας για όλους».

Ιδιοτέλεια και προσωπικές στρατηγικές δεν έχουν θέση σε έναν τέτοιον αγώνα. Απλά τον ματαιώνουν και τον καταδικάζουν.
Αν ευαγγελιζόμαστε Αξιοκρατία, δεν έχουμε παρά να την αποδεχθούμε πρώτα οι ίδιοι. Και ο άξιος δεν είναι ποτέ ένας. Άξιος είναι Ο Καθένας, αρκεί να κάνει το καλύτερο που μπορεί, κάθε φορά.

Όλα αυτά δεν είναι απλά και εύκολα. Η πράξη το κατέδειξε. Γίνονται όμως.
Δεν μπορούμε όμως να περιμένουμε να «αλλάξουμε», να γίνουμε πρώτα «υπεύθυνοι πολίτες» και «ενσυνείδητοι στρατιώτες» και μετά να αρχίσουμε τη δράση. Ούτε είναι σίγουρο ότι περιμένοντας «αδρανείς» θα αλλάξουμε σίγουρα και προς τη σωστή (αποτελεσματική εννοώ) κατεύθυνση.

Η λύση κατά τη γνώμη μου είναι μία. Θα αλλάζουμε αγωνιζόμενοι. Άλλωστε είναι γνωστό ότι «το αγώγι κάνει τον αγωγιάτη».
Η προϋπόθεση λοιπόν για τον αποτελεσματικό και πετυχημένο Αγώνα είναι απλά :
Να είμαστε διατεθειμένοι να αλλάξουμε. Όσο χρειάζεται.
Και μπορούμε να αλλάζουμε. Αυτό είναι βέβαιο. Επιστημονικά αν θέλετε. Προ του κινδύνου ολοκληρωτικής καταστροφής, οι συμπεριφορές αλλάζουν δραματικά.

Ο κίνδυνος καταστροφής υπάρχει.
Και μαζί με τη χώρα μας, θα καταστραφούμε και εμείς οι ίδιοι.
Μαζί με τις ιδιοτέλειες, τους εγωισμούς και τις εμμονές μας.