Η «νεκρανάσταση» του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ

H άπωση του βρετανού πρωθυπουργού για την υποψηφιότητα Γιούνκερ στο τιμόνι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής εκφράστηκε και σήμερα, δεύτερη μέρα του Συμβουλίου Κορυφής των Βρυξελλών. Αλλά, όπως γράφει σήμερα ο διεθνής τύπος, το νερό έχει μπει στο αυλάκι και το μεσημέρι κατά τη διάρκεια του δείπνου ο Γιούνκερ θα πάρει το χρίσμα.

«Ο νικητής είναι απών»

«Ένα δράμα σε δύο πράξεις». Με τον τίτλο αυτό επιγράφει το σχόλιό της η γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung. Η πρώτη πράξη αφορά την χθεσινή τελετή στην πόλη Υπρε του Βελγίου για τη συμπλήρωση 100 χρόνων από το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου .

Η δεύτερη παίζεται στο τραπέζι του μεσημεριανού γεύματος. «Είναι και η πιο αποφασιστική», σημειώνει ο γερμανός αρθρογράφος. «Το ερώτημα είναι πώς ο Κάμερον θα σκηνοθετήσει την παρουσία του και τη προδιαγεγραμμένη αποτυχία (…). Εδώ και καιρό ο βρετανός πρωθυπουργός εργάζεται στην ΕΕ με τα μέσα της αντίστασης και την απομόνωσης (…) Οι εμφανίσεις του στα Συμβούλια Κορυφής συνοδεύονται συνεχώς από διαβεβαιώσεις ότι υποστηρίζει τα βρετανικά συμφέροντα.

Η τακτική μπορεί να αποφέρει πόντους στο εσωτερικό μέτωπο, αλλά στις Βρυξέλλες πολλοί παρατηρητές αποκομίζουν την εντύπωση ότι ο Κάμερον με τη στάση του περιορίζει συνεχώς την επιρροή της χώρας του (…) Ο πραγματικός νικητής του Συμβουλίου Κορυφής πάντως δεν κάθεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων», συνεχίζει η γερμανική εφημερίδα. «Πρόκειται για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, που επέβαλε στους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων μια διαδικασία που στην πραγματικότητα κανείς τους δεν ήθελε, συμπεριλαμβανομένης και της καγκελαρίου» καταλήγει η γερμανική εφημερίδα.

«Βετεράνος των συμβιβασμών»
Στη Γαλλία η εφημερίδα Le Monde συστήνει ψυχραιμία επισημαίνοντας ότι ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ δεν αξίζει ούτε δραματοποιημένες συζητήσεις, ούτε πύρινους λόγους μίσους. «Αυτός ο βετεράνος της ευρωπαϊκής ανοικοδόμησης και του κοινού νομίσματος έχει αποκτήσει τη φήμη ενός ανδρός των συμβιβασμών», σημειώνει. «Έχει αναδείξει σε εντελώς δική του ειδικότητα να επενεργεί ως ουδέτερη ζώνη ανάμεσα στη Γερμανία και στη Γαλλία πριν και κατά τη διάρκεια της ευρωκρίσης. Οι λόγοι μίσους του Ντέιβιντ Κάμερον ίσως και να συνέβαλαν τελικά στην επιτυχημένη νεκρανάστασή του. Τυχόν παραίτηση από την υποψηφιότητα Γιούνκερ θα οδηγούσε σε σύγκρουση με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, κι αυτό δεν το ήθελαν, ούτε η Μέρκελ, ούτε ο Ολάντ και οι εταίροι τους», καταλήγει η γαλλική εφημερίδα.

Αντίθετη άποψη καταθέτει για το ίδιο θέμα η ολλανδική de Volkskrant. «Εκ πρώτη όψεως μοιάζουν όλα τέλεια, όσο περισσότερη δύναμη αποκτά το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, τόσο πιο δημοκρατική γίνεται η Ευρώπη» υπογραμμίζει ο σχολιαστής της. «Όμως πολλοί ευρωπαίοι πολίτες αισθάνονται ότι εκπροσωπούνται περισσότερο από τους αρχηγούς κρατών παρά από τους ευρωβουλευτές τους, που συχνά είναι πιο ενθουσιώδεις για την Ευρώπη από ότι η λαϊκή βάση. Υπάρχει ο κίνδυνος ότι ο Γιούνκερ, που το 2005 αρνήθηκε ότι οι Γάλλοι και οι Ολλανδοί ψήφισαν εναντίον του Ευρωπαϊκού Συντάγματος με τη φράση ότι πλανήθηκαν, να μην πιάνει την δυσαρέσκεια σε πολλές χώρες – μέλη έναντι των Βρυξελλών».

«Η Ελλάδα στο μέσο του μαραθωνίου»
Αφιέρωμα στο ευρώ και στο Σύμφωνο Σταθερότητας φιλοξενεί η οικονομική εφημερίδα Handelsblatt. Και εκτός από τη συνέντευξη με τον πρωθυπουργό Σαμαρά παραθέτει συνέντευξη ενός εκ των πατέρων του ευρώ, αλλά κυρίως του Συμφώνου Σταθερότητας στην προηγούμενη μορφή του, του Τέο Βάιγκελ. Ο γερμανός υπουργός Οικονομικών από το 1989 ως το 1998, χαρακτηρίζει θανάσιμο λάθος την παραβίαση των κριτηρίων του Μάαστριχτ από τη Γερμανία και τη Γαλλία το 2003 και ψευδαίσθηση την πεποίθηση Γαλλίας και Ιταλίας ότι θα βελτιωθούν οι προοπτικές ανάπτυξης με τη χαλάρωση του Συμφώνου Σταθερότητας. «Όταν τα προγράμματα τόνωσης της ανάπτυξης χρηματοδοτούνται με χρέη και όχι με προγράμματα εξυγίανσης του προϋπολογισμού και μεταρρυθμίσεις δεν προκύπτει θετική ώθηση στην ανάπτυξη. Μια τέτοια δημοσιονομική πολιτική οδηγεί σε υψηλότερο βουνό χρέους», τονίζει ο Βάιγκελ.

Στο ερώτημα του δημοσιογράφου ότι η Ελλάδα παρά τις προσπάθειες δεν φαίνεται να έχει ξεπεράσει την κρίση, ο Τέο Βάιγκελ απαντά: «οφείλεται στο ότι η Ελλάδα μετά την ένταξή της στη ζώνη του ευρώ δεν επένδυσε τις αποδόσεις των ομολόγων της στην βελτίωση της δημοσιονομικής της δομής και την τόνωση της ανάπτυξης. Επιπλέον η χώρα έχει διανύσει μόνο το μισό του μαραθωνίου σε απαραίτητες μεταρρυθμίσεις. Το δεύτερο μισό είναι συνήθως πιο δύσκολο από το πρώτο. Το ίδιο ισχύει για την Γαλλία και την Ιταλία που τα προηγούμενα τρία χρόνια υλοποίησαν λιγότερες μεταρρυθμίσεις από τις χώρες σε προγράμματα» υποστηρίζει στη συνέντευξή του ο Βάιγκελ.