O επονομαζόμενος και “Sir” στάθηκε μπροστά στον καθρέφτη άνοιξε την βρύση κι έβρεξε το πρόσωπό του. Από το μικρό μισάνοιχτο παράθυρο του μπάνιου είδε τις κορυφές των δέντρων του Εθνικού Κήπου και άρχισε να χαλαρώνει. Ήταν μια ακόμα μακριά, δύσκολη μέρα.

Σκούπισε τα χέρια του και ξαναπήγε στο γραφείο του. Έβαλε στο παλιό πικάπ το Adagio του Albinoni κι ένα χαμόγελο άρχισε να χαράσσεται στο στόμα του. Σκέφτηκε τις φάτσες των υπολοίπων μελών του μυστικού κονκλαβίου στην αυριανή σύσκεψη, όταν θα τους ανέλυε τη νέα στρατηγική ιδέα του. Στόχος της, να ζαλίσει τον αντίπαλο, να τον κάνει να μην ξέρει από που θα του έρθει.

Στην αρχή μπέρδεψαν τους πάντες όταν μιλούσαν για αλλαγή του κόμματος και της ονομασίας του σε “Νέα Ελλάδα”. Στη συνέχεια άρχισαν να διαρρέουν για συγχώνευση της ΝΔ με το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ, με αποτέλεσμα οι καραδεξιοί ψηφοφόροι να πάθουν παράκρουση. Μετά άρχισαν να λένε ότι η “Νέα Ελλάδα” δεν θα είναι νέο κόμμα, αλλά αυτό που θα γίνει η χώρα μετά την πραγματοποίηση των μεταρρυθμίσεων και του οράματος. Όταν όμως ο Τσίπρας τσίμπησε και άρχισε να μιλάει κι αυτός για “Νέα Ελλάδα” ήρθε η ώρα για τη νέα μεγάλη στροφή.

Το ανέλαβε το μυστικό κονκλάβιο που είχε συγκροτήσει ο Αρχηγός για να τον βοηθά στο δύσκολο έργο του. Θα αρχίσουμε να μιλάμε πάλι για τη “Νέα Δημοκρατία” που την ξεχάσαμε και για “επιστροφή στην δεξιά” σκέφτηκε ο Sir. Στην πραγματικότητα ήταν κι αυτή μια ιδέα ενός άλλου μέλους του κονκλαβίου, του Ευκλείδη, που την είχε ξεχάσει, αφού γεννούσε ιδέες σαν εκκολαπτική μηχανή. Ήταν Η ΛΥΣΗ μπροστά στη συνεχιζόμενη διαρροή ψηφοφόρων προς παντού

Ρυθμικοί θόρυβοι απέσπασαν τον Sir από τις βαθιές σκέψεις του. Δεν μπορούσε να καταλάβει τι ήταν αυτοί οι επαναλαμβανόμενοι γδούποι. Άνοιξε την πόρτα, προχώρησε στον διάδρομο και φτάνοντας στον μεγάλο προθάλαμο έμεινε μ’ ανοιχτό το στόμα: Δύο άλλα μέλη του κονκλαβίου, ο Ευκλείδης και η Αντουανέτα έπαιζαν κουτσό στα άσπρα και μαύρα πλακάκια του πολυτελούς δαπέδου! Ο Ευκλείδης με ένα τελευταίο σάλτο έμεινε ακίνητος με τα πόδια σε διάσταση σε δυο μαύρα πλακάκια κι η Αντουανέτα μπροστά του προσοχή πάνω σε ένα άσπρο.

Μόλις τον είδε ο Ευκλείδης του είπε χαμογελώντας: «Ε, όταν καμιά φορά κουράζομαι με ηρεμεί να κάνω κάτι απλό. Μικρός δεν έπαιζα κουτσό και μου το μαθαίνει η Αντουανέτα».

Ο Sir κούνησε το κεφάλι του δεξιά αριστερά με μια έκφραση απαξίωσης. Σκεφτόταν τον αυριανό αιφνιδιασμό που ετοίμαζε. Είχαν βγει τα πρώτα φύλλα του νέου υβρίδιου ψηφοφόρων, στο μυστικό φυτώριο. Διεθνιστές νεοφιλελεύθεροι ψηφοφόροι με μεγάλες ανοχές στο βενιζελικό ΠΑΣΟΚ, κάτι σαν ΔΗΜΑΡ με λίγο μπλε ρουαγιάλ. Σαν μαϊντανός ήταν προς το παρόν, αλλά ο φίλος που του ‘φερνε τους σπόρους από τα Χανιά της Κρήτης, τον διαβεβαίωνε πως θα μεγαλώσουν.

Την ώρα που η Αντουανέτα έλεγε στον Ευκλείδη «έλα, ένα δυο τρία, πάμε» κι αρχίσανε να χοροπηδάνε ξανά ρυθμικά στα πλακάκια, κανείς δεν πρόσεξε την ψηλόλιγνη σκιά που τους πλησίαζε γοργά, καθώς ο ήλιος έπεφτε πια στο νεοκλασικό. Μπήκε στο χωλ φουριόζος και σταμάτησε απότομα στο θέαμα. Τους κοίταξε έναν έναν, σήκωσε το βλέμμα του στο ταβάνι και μουρμούρισε «το κεφάλι μου μέσα» πριν χτυπήσει πίσω του την πόρτα του γραφείου του!

Πολύβιος

Facebook Comments