ΝΥΤ: Η κρίση δεν έχει τερματιστεί γιατί η Ευρωζώνη υποφέρει από οικονομική στασιμότητα

Την εκτίμηση ότι η ευρωπαϊκή κρίση χρέους βρίσκεται «εν υπνώσει», αλλά σαφέστατα δεν έχει τερματιστεί, εκφράζει σε ανάλυσή του αρθογράφος του Reuters, την οποία δημοσιεύουν οι «New York Times».

Ο κ. Χιούγκο Ντίξον υποστηρίζει ότι η κρίση δεν έχει τερματιστεί γιατί η Ευρωζώνη υποφέρει από οικονομική στασιμότητα, ανεργία και χρέος και υποστηρίζει ότι «η κρίση θα μπορούσε εύκολα να αναζωπυρωθεί, διότι η περιοχή δεν βρίσκεται ακόμη σε θέση να ανταπεξέλθει ενός ισχυρού οικονομικού σοκ».

Υποστηρίζει ότι η επιδείνωση των σχέσεων Ε.Ε. και Ρωσίας – λόγω και της κατάρριψης του μαλαισιανού αεροσκάφους – μπορεί να επιφέρει ένα νέο πλήγμα στην Ευρώπη, υπογραμμίζοντας ότι «εάν η Ευρώπη επιβάλει κυρώσεις εις βάρος της Μόσχας, αυτό θα έχει επιπτώσεις και για την ίδια την ΕΕ».

Η Ευρωζώνη, όπως ΕΚΤΙΜΆ ο κ. Ντίξον, «οφείλει να λάβει μέτρα για να διασφαλιστεί έναντι μιας ενδεχόμενης καταστροφής, καταρχήν να αμβλύνει τη νομισματική πολιτική της ΕΚΤ για να αυξήσει τον πληθωρισμό, να ενισχύσει τις δομικές μεταρρυθμίσεις στα κράτη- μέλη της, ιδιαίτερα στη Γαλλία, την Ιταλία, αλλά και τη Γερμανία, καθώς επίσης να αμβλύνει ορισμένες από τις σκληρές δημοσιονομικές πολιτικές της».

Αναφερόμενος στην Ελλάδα, υποστηρίζει ότι μοιάζει να έχει ξεφύγει από την οικονομική κατάρρευση, συμπεριλαμβάνοντας τη χώρα μας μεταξύ των «φωτεινών σημείων της Ευρωζώνης».

Συνεχίζοντας ο αρθογράφος υποστηρίζει ότι «τώρα που τα επιτόκια δεν μπορούν να μειωθούν περαιτέρω, η ΕΚΤ χρειάζεται απαραιτήτως να εισάγει ένα αποφασιστικό πρόγραμμα ποσοτικής διευκόλυνσης, πράγμα που σημαίνει την αγορά κρατικών ομολόγων σε μεγάλες ποσότητες, μια προοπτική που θα είχε δυο πλεονεκτήματα, αφενός την άνοδο του πληθωρισμού, αφετέρου την πτώση της συναλλαγματικής ισοτιμίας».

Καταλήγοντας υποστηρίζει ότι «υπάρχουν πλέον πολλά επιχειρήματα προκειμένου η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να παραχωρήσει στις χώρες εκείνες που επιδίδονται σε σοβαρές δομικές μεταρρυθμίσεις επιπρόσθετο χρόνο για να εκπληρώσουν τους δημοσιονομικούς τους στόχους. Μια τέτοια προσέγγιση είχε θετικά αποτελέσματα με την Ισπανία, αλλά η παραχώρηση επιπρόσθετου χρόνου πρέπει να αξιοποιηθεί για την αποφυγή νέων φορολογικών αυξήσεων και όχι για τη μείωση των περικοπών στις δημόσιες δαπάνες».