Η αστοχία στην ανάπτυξη του 2017 τορπιλίζει το success story της κυβέρνησης Τσίπρα

Για ένα «γερό» 4ο τρίμηνο του 2017 μιλούσε το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης το οποίο θα ήταν καθοριστικό για το «κλείδωμα» του  στόχου για ανάπτυξη της τάξεως του 1,6% κατά τη διάρκεια του 2017, έστω και αν ο Αλέξης Τσίπρας διαμήνυε όπου στεκόταν και όπου βρισκόταν ότι η ανάπτυξη το 2017 θα γράψει «2» μπροστά…

Αυτά έλεγαν τότε.

Για να έκλεινε η χρονιά στο +1,6%, όπως προέβλεπε ο προϋπολογισμός, στο τέταρτο τρίμηνο  ο ρυθμός ανάπτυξης έπρεπε να ξεπεράσει ακόμη και το 2,5%.

Και μετά ήρθε η ΕΛΣΤΑΤ. Η οποία για μία ακόμη φορά τους διέψευσε και ανακοίνωσε ανάπτυξη χαμηλότερη από τον ετήσιο στόχο, και συγκεκριμένα στο 1,4% ενώ το τέταρτο τρίμηνο –συγκριτικά με το τέταρτο τρίμηνο του 2016- έκλεισε με ρυθμό της τάξεως του 1,9% σε όρους όγκου, ενώ σε τριμηνιαία βάση και σε σχέση με το τρίτο τρίμηνο του 2017, παρουσίασε αύξηση κατά 0,1%.

Αυτά για το… εκπληκτικό δ’ τρίμηνο που θα έκανε τη διαφορά…

Και όλα αυτά λίγα 24ωρα μετά το… next big thing που είπε ο Τσίπρας ότι είναι η Ελλάδα, την στιγμή που οι επενδυτές βλέπουν πως ούτε καν τον στόχο του μνημονίου για την ανάπτυξη δεν μπορεί να πιάσει.

Και όλα αυτά σε μία χρονιά όπου διεθνώς και ειδικά στην ευρωζώνη, το οικονομικό και το χρηματιστηριακό σκηνικό ήταν ιδιαίτερα θετικά και αυτό ευνόησε και την Ελλάδα η οποία εκμεταλλεύτηκε το risk-on διεθνές επενδυτικό κλίμα για να βγει στις αγορές και να προχωρήσει στο swap των ομολόγων του PSI.

Φέτος όμως που η λέξη «αναταραχή» και η λέξη «κίνδυνος» δείχνουν τα δόντια τους στα διεθνή χρηματιστήρια -με αρχή το ισχυρό sell-off του Φεβρουαρίου που προκάλεσαν οι φόβοι για εκτόξευση του πληθωρισμού, ακολουθούμενο από την έκρηξη της αβεβαιότητας στις αγορές με τον φόβο ενός εμπορικού πολέμου λόγω Τραμπ και τώρα τη νέα αναταραχή λόγω του εκλογικού αποτελέσματος στην Ιταλία – πώς νομίζει το οικονομικό επιτελείο ότι θα βοηθηθεί η Ελλάδα να γράψει ανάπτυξη ακόμη μεγαλύτερη του 2017 και μάλιστα στο 2,5%. Και να πείσει μάλιστα τους δανειστές;

Αυτή η μεγάλη αστοχία στην ανάπτυξη για το έτος που έφυγε αναμένεται να θέσει σημαντικά ερωτηματικά για το κατά πόσο η Ελλάδα θα μπορέσει τελικά να πετύχει τον δημοσιονομικό στόχο του πλεονάσματος του 3,5% φέτος, που είναι και το κλειδί για την ενεργοποίηση ή όχι των μειώσεων του αφορολόγητου στις αρχές του 2019 μαζί με τις μειώσεις των συντάξεων, και φυσικά για το κατά πόσο είναι εφικτός ο στόχος για την ανάπτυξη του 2018.

Οι  αποκλίσεις από τις βασικές παραδοχές για την πορεία της ελληνικής οικονομίας έχουν τεράστια σημασία αυτή τη στιγμή αφού μπαίνουμε σε μία περίοδο όπου θα δρομολογηθούν οι αποφάσεις για το «αύριο» της χώρας μετά τον Αύγουστο, με την ελληνική κυβέρνηση να επιμένει ακόμη στην καθαρή έξοδο, ακόμη και μετά τα απανωτά μηνύματα από τους πιστωτές μέσω των Δελφών. Ο Κοστέλο δήλωσε με απόλυτη σαφήνεια ότι Ελλάδα θα παραμείνει σε καθεστώς αυξημένης επιτήρησης και μετά το τέλος του 3ουμνημονίου, ενώ ο Ρέγκλινγκ επανέλαβε ότι η επιτήρηση της ελληνικής οικονομίας θα πρέπει να συνεχιστεί μέχρι να αποπληρωθεί το 75% του χρέους προς τον ESM, δηλαδή για 41 ακόμη χρόνια και έως το 2059.

Για να εξηγήσουμε γιατί η αστοχία αυτή στην ανάπτυξη του 2017 είναι σημαντική, αξίζει να αναφέρουμε πως για τους δανειστές είναι πλέον το μόνο επίσημο στοιχείο για την πορεία την ελληνικής οικονομίας το οποίο είναι… «χειροπιαστό» για τις διαπραγματεύσεις της μετα-μνημονιακής περιόδου, κάτι το οποίο αναμένεται να συμφωνηθεί έως τον Μάιο. Δεν θα υπάρχει κανένα επίσημο στοιχείο για την πορεία της οικονομίας το 2018 έως τότε, αφού τα πρώτα επίσημα στοιχεία για την ανάπτυξη του α’ τριμήνου  του 2018 θα ανακοινωθούν από την ΕΛΣΤΑΤ στις 4 Ιουνίου, όταν πλέον θα βρισκόμαστε στο τελικό στάδιο για όλα τα ανοικτά θέματα.

Επίσης, τα στοιχεία εκτέλεσης του κρατικού προϋπολογισμού δεν θα δίνουν την πλήρη εικόνα για την δημοσιονομική πορεία αφού ο προϋπολογισμός στο σκέλος των εσόδων είναι οπισθοβαρής, γεγονός που σημαίνει ότι η επίτευξη ή μη των δημοσιονομικών στόχων θα κριθούν από τον Σεπτέμβριο και μετά, όταν δηλαδή θα έχει ήδη κριθεί το «αύριο» της Ελλάδας.

Με τα νέα αυτά δεδομένα για την ανάπτυξη, η ελληνική πλευρά μπαίνει στον τελικό γύρο των διαπραγματεύσεων με ελάχιστα επιχειρήματα για την δυναμική της οικονομίας, την τόνωση της δραστηριότητας, την δυνατότητα επίτευξης των εσόδων και την καθαρή έξοδο. Πώς θα πειστούν οι δανειστές ότι το πρωτογενές πλεόνασμα μπορεί να διατηρηθεί στο 3,5% του ΑΕΠ και το 2019 χωρίς να χρειαστεί πρόωρη μείωση του αφορολογήτου; Πώς θα μπορέσει η ελληνική κυβέρνηση να πείσει τους επενδύτες ότι η Ελλάδα μπορεί να σταθεί μόνη της στις αγορές; Και κάπως έτσι, τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ τορπίλισαν το success story του Τσίπρα…