14 Μαρτίου 2018, ο άνθρωπος που  μας δίδαξε πως είναι, σπουδαίο να ζεις, πώς μπορείς να ζεις ό,τι και να σου συμβεί, έφυγε για πάντα. Τραγική ειρωνεία, πέθανε την ίδια μέρα που είχε γεννηθεί άλλο ένα σπουδαίο μυαλό ο Άλμπερτ Αϊνστάιν.

Γεννήθηκε στις 8 Ιανουαρίου του 1942 κατά τη διάρκεια του πολέμου, μακριά από το Λονδίνο όπου ζούσε τότε η οικογένεια του, επειδή η μητέρα του Ιζαμπέλ φοβόταν μήπως οι βομβαρδισμοί της δημιουργούσαν κάποιου είδους ψυχικού κλονισμού κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης  και αυτός επιδρούσε αρνητικά στο βρέφος. 

Ο Χόκινγκ  δεν ήταν σπουδαίος μαθητής, μάλιστα είχε αρνηθεί στον πατέρα του να σπουδάσει Ιατρική, και αποφάσισε αρχικά να γραφτεί  στο Κέιμπριτζ για να σπουδάσει μαθηματικός. Λίγο αργότερα όμως τα παράτησε και αποφάσισε να πάει στην Οξφόρδη για να παρακολουθήσει μαθήματα αστρονομίας, όπου κινδύνευσε να αποβληθεί επειδή αν και μόλις πρωτοετής, στα γραπτά πήρε οριακά τη βάση. Χάρη όμως  στην επιμονή του καθηγητή του Ρόμπεν Μπέρμαν, ο Χόκινγκ  οδηγήθηκε σε προφορική εξέταση, όπου «οι εξεταστές του ήταν αρκετά έξυπνοι για να αντιληφθούν ότι απευθύνονταν σε έναν ο οποίος ήταν πολύ πιο έξυπνος από εκείνους», όπως είχε πει χαρακτηριστικά.

Αμέσως μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του, ξεκίνησε στο Κέμπριτζ τις έρευνες στον τομέα της κοσμολογίας και της γενικής σχετικότητας.

Από την ηλικία των 12 ετών, όμως άρχισε να  παρατηρεί  δυσκολία στον έλεγχο των άκρων του και από τα 21 του χρόνια, διαγνώστηκε με τη νόσο του ALS, γνωστή και ως νόσο του κινητικού νευρώνα.. 

Οι προβλέψεις τον ήθελαν να μην ξεπερνά τα δύο χρόνια ζωής από τη στιγμή που διαγνώστηκε η ασθένειά του, αλλά ο Χόκινγκ άφησε άφωνο τον επιστημονικό χώρο καταφέρνοντας να ζήσει με την ασθένεια για πάνω από μισό αιώνα. 

Τον τελευταίο χρόνο φοίτησής του στην Οξφόρδη ένιωθε να παραδίνεται το σώμα του στην αδεξιότητα, ενώ κάποια στιγμή μπλέχτηκαν τα πόδια του και έπεσε από τις σκάλες. Επισκέφτηκε το γιατρό, αλλά δεν βγήκε αμέσως στο φως η σωστή διάγνωση, με τις πιθανές αιτίες πίσω από τη σωματική αδυναμία να αποδίδονται στο αλκοόλ. 

Ο Χόκινγκ έμαθε για την ασθένειά του ένα χρόνο αργότερα, κατά τη μεταπτυχιακή φοίτησή του στο πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ. Το άγχος και η απαισιοδοξία τον κυρίευσαν στην αρχή. Όταν είδε, όμως, ένα μικρό παιδί να χάνει τη ζωή του από λευχαιμία συνειδητοποίησε ότι δεν πρέπει να καταθέσει τα όπλα. 

Διαψεύδοντας κάθε ιατρική γνωμάτευση, παρά την  “πρόβλεψη” των γιατρών, υπήρξε ο μακροβιότερος ασθενής που έζησε με τη νόσο του ALS.

Παράλληλα, όχι μόνο πρόλαβε να ολοκληρώσει την έρευνά του αλλά έγινε παγκόσμια γνωστός ως ο θεωρητικός φυσικός ο οποίος «άνοιξε τους ουρανούς πέρα από τον ουρανό που όλοι μας γνωρίζουμε». Έτσι η Βασιλική Εταιρεία της Αγγλίας τον αναγόρευσε εταίρο της το 1974 τον αναγόρευσε εταίρο της, και κάπως έτσι ο Χόκινγκς έγινε το νεότερο μέλος της, σε ηλικία μόλις 32 ετών.

Την ίδια χρονιά -και παρά το γεγονός ότι η  επιδείνωση της υγείας του δεν μπορούσε να θεωρηθεί ραγδαία, ο Χόκινγκς είχε φτάσει στο σημείο να μην μπορεί πλέον να φάει μόνος, να σηκωθεί από το κρεβάτι, ενώ η ομιλία του είχε αρχίσει να γίνεται εντόνως προβληματική. Το 1982 νόσησε από πνυμονία πνευμονία και οι γιατροί συνέστησαν στην τότε σύζυγό του να τον αφήσει να πεθάνει!

Εκείνη παρά της παραινέσεις των γιατρών, αρνήθηκε κατηγορηματικά να εγκαταλείψει την προσπάθεια, να τον κρατήσει στη ζωή και αποφάσισε να τον μεταφέρει σε κλινική του Κέμπριτζ όπου υποβλήθηκε σε τραχειοτομή που αποδείχτηκε σωτήρια για τη ζωή του, αλλά του στέρησε και την ικανότητα της ομιλίας. 

Ένας επιστήμονας του πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ αποφάσισε και κατασκεύασε μια συσκευή η οποία επέτρεπε στον Χόκινγκ να γράφει σε κομπιούτερ με μικρές κινήσεις του σώματός του όσα θέλει να πει και κατόπιν ένα φωνητικό συνθεσάιζερ μεταμόρφωνε τα γραπτά του σε φωνή. Ο ίδιος, ο οποίος παρά την κατάστασή του άκουγε πού καλά, είχε πει  ότι του αρέσει η φωνή «του», παρ΄ όλο που η προφορά του πλέον, ήταν μάλλον αμερικανική παρά αγγλική,  και ότι με την καινούρια του ομιλία, είδε την απήχησή του  στις γυναίκες να αυξάνεται».

Καθηλωμένος, για περίπου μισό αιώνα στην  αναπηρική του καρέκλα, ο Χόκινγκ  κατάφερνε  να επικοινωνήσει μέσω ενός υπολογιστή ο οποίος τα τελευταία χρόνια λειτουργούσε αποκλειστικά και μόνο  με την κίνηση του δεξιού του μάγουλου: του μοναδικού σημείου του σώματός, το οποίο δεν είχε παραλύσει από τη νόσο! Κάπως έτσι ήταν  σε θέση να μιλάει, να δίνει διαλέξεις και να στέλνει e-mail. 

Η προσωπική του ζωή του Χόκινγκ αποτελούσε επίσης απόδειξη της αστείρευτης θέλησης και δύναμης του για ζωή! Είχε παντρευτεί δύο φορές, συζούσε με μία τρίτη σύντροφο και από πριν από λίγα χρόνια  συνδέθηκε και πάλι με τη δεύτερη σύζυγό του, χωρίς να απομακρύνει την τρίτη. 

Με την πρώτη γυναίκα του, την Τζέιν, η οποία ήταν φοιτήτρια Γλωσσολογίας στο Κέιμπριτζ παντρεύτηκαν και απέκτησαν τρία παιδιά τον Ρόμπερτ, τη Λούσι και τον Τιμ.

Η δεύτερη γυναίκα του, την οποία παντρεύτηκε το 1995, ήταν η νοσοκόμα του. Χώρισαν 11 χρόνια αργότερα και το 2007 ο Χόκινγκ «συνδέθηκε» με μια φυσικομαθηματικό η οποία «τον θαύμαζε», όπως ο ίδιος είχε δηλώσει! Πριν από λίγο καιρό επανασυνδέθηκε με την δεύτερη γυναίκα του, χωρίς όμως να διώξει από τη ζωή του και την τρίτη!

Σε μία από τις τελευταίες του συνεντεύξεις είχε πει ότι είναι ευτυχής παρά την “τρομερή κατάστασή” του επειδή έχει κάνει “κάποια σοβαρή συμβολή στην πρόοδο της επιστήμης” και επειδή έχει “μια πολύ ενδιαφέρουσα οικογένεια”, την οποία πρόλαβε να δημιουργήσει γιατί ήταν “τυχερός μέσα στην ατυχία του και η ασθένεια δεν εξαπλώθηκε γρήγορα” στο σώμα του.  Πριν από λίγα χρόνια ο βρετανός αστροφυσικός κατάφερε να γίνει  και παππούς!

Τη δεκαετία του 1960, ο Χόκινγκ αφοσιώθηκε στον τομέα της γενικής σχετικότητας και το 1970 ξεκίνησε την έρευνα του στις μαύρες τρύπες του διαστήματος και διατύπωσε την άποψή του  ότι αυτές μπορεί να εκπέμπουν ραδιενέργεια. Το 1971 διατύπωσε μία άλλη θεωρία ότι κατά τη Μεγάλη Έκρηξη (Big Bang)παράχθηκαν αντικείμενα βάρους 10^9 τόνων σε μέγεθος πρωτονίων.

Ευρύτερα γνωστός όμως, έγινε χάρη στην ενασχόλησή του με  τις μαύρες τρύπες του διαστήματος. Σύμφωνα με ένα από τα κύρια θεωρήματά του, κάθε μαύρη τρύπα προσδιορίζεται από τρεις ιδιότητες: Την μάζα, τη γωνιακή της ταχύτητα και το ηλεκτρικό της πεδίο. Ο ίδιος μιλώντας για τις “μαύρες τρύπες” είχε δηλώσει:

“Οι μαύρες τρύπες έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη σταδιοδρομία μου, αλλά δεν έχουν καμιά ψυχολογική σχέση με μένα. Δεν φοβάμαι ότι θα πέσω μέσα σαυτές. Τις καταλαβαίνω. Κατά κάποιο τρόπο αισθάνομαι κύριός τους”.

Επιπλέον, μετά από ανάλυση εκπομπών ακτινών γάμμα, διατύπωσε την άποψη ότι μετά τη Μεγάλη Έκρηξη σχηματίστηκαν πολλές αρχέγονες μαύρες τρύπες. Το 1974, υπολόγισε ότι οι μαύρες τρύπες δημιουργούν και εκπέμπουν υποατομικά σωματίδια, ωσότου εξαντλήσουν όλη τους την ενέργεια και εξατμιστούν.

Διακαής πόθος του ήταν πάντα ένα διαστημικό ταξίδι όπως είχε εξομολογηθεί κατά τη διάρκεια συνέντευξής του το 2006. Αναφερόμενος στους στόχους που ήθελε να πετύχει προσωπικά, προτού χάσει οριστικά τη μάχη με την ασθένεια είχε πει: “Επόμενος στόχος μου» είπε «είναι να πάω στο Διάστημα. Ελπίζω πως ο πολυεκατομμυριούχος ιδρυτής της Virgin Galactic, Ρίτσαρντ Μπράνσον, θα μπορέσει να με βοηθήσει σε αυτό”. 

Ο Μπράνσον, τότε έσπευσε να ανταποκριθεί, αλλά οι διαστημικές του πτήσεις θα άρχιζαν το 2009 και, πριν από αυτό, κάπως έπρεπε να διαπιστωθεί το αν ένας άνθρωπος με τη φυσική κατάσταση του Χόκινγκ θα μπορούσε να αντέξει μια πτήση σε έλλειψη βαρύτητας. Πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό; Μόνο με μια πτήση «μηδενικής βαρύτητας» σαν αυτές που ήδη προσφέρει η εταιρεία Zero Gravity.

Η εν λόγω εταιρεία ανήκε στον Ελληνοαμερικανό Πέτρο Διαμαντή (Peter Diamandis), που άρχισε την όλη αυτή ιστορία ιδιωτικών διαστημικών πτήσεων. Ο Διαμαντής δήλωσε  ότι «θα ήταν τιμή του» να πραγματώσει το όνειρο του Χόκινγκ και έπειτα από διαβουλεύσεις μηνών απέσπασε από την αμερικανική υπηρεσία πολιτικής αεροπορίας (FAA) την άδεια να έχει επιβάτες άτομα με ειδικές ανάγκες. 

Με την κατάλληλη προετοιμασία των τεσσάρων ιατρών του αεροσκάφους και των τριών ιατρικών συνοδών του Χόκινγκ, που φρόντιζαν σε κάθε στιγμή για την αποφυγή ατυχήματος, ο 65χρονος τότε αστροφυσικός πραγματοποίησε την πτήση μηδενικής βαρύτητας, από το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της Φλόριδας. “Διάστημα, σου ρχομαι!”, είχε φωνάξει ενθουσιασμένος μετά το τέλος του “ταξιδιού”!

Η ζωή του έγινε ταινία με τίτλο «Η θεωρία των πάντων», η οποία προτάθηκε για πέντε Όσκαρ. 

Βασίστηκε στην αυτοβιογραφία Travelling to Infinity: My Life with Stephen της Τζέιν Γουάιλντ Χόκινγκ και αφηγείται τη σχέση της με τον πρώην σύζυγό της, Στίβεν Χόκινγκ καθώς και τη διάγνωσή του με τη νόσο του κινητικού νευρώνα και την επιτυχία στη φυσική.
 
Τη σκηνοθεσία ανέλαβε ο Τζέιμς Μαρς, ενώ τον Χόκινγκ ενσάρκωσε ο Έντι Ρεντμέιν, μία ερμηνεία που του χάρισε Χρυσή Σφαίρα και  Όσκαρ Ά Ανδρικού Ρόλου. 

Μάλιστα, ο ίδιος ο φυσικός είχε συγχαρεί με ανάρτηση στο facebook τον Ρεντμέιν κατά την τελετή απονομής των Όσκαρ τον Φεβρουάριο του 2015. Αν και ήταν προσκεκλημένος στην τελετή, η  κατάσταση της υγείας του δεν τού επέτρεψε το ταξίδι.

Facebook Comments