Ο υπερτροφικός και ο συρρικνωμένος

Ανοίγω το λεξικό του Μπαμπινιώτη και πάω κατ’ ευθείαν στο λήμμα ‘’υπερτροφικός’’. Διαβάζω: ‘’Υπερτροφικός. Αυτός που χαρακτηρίζεται από υπερτροφία, που είναι υπερβολικά ανεπτυγμένος, π.χ. όργανο, μυς, καρδιά.’’ Καταλαβαίνω το λοιπόν, ότι ο λόγος του Πάνου Καμένου περί ομηρίας των δύο Ελλήνων στρατιωτικών, κατά τον Φώτη Κουβέλη είναι υπερβολικά ανεπτυγμένος. Κάτι σαν το πρησμένο συκώτι, ας πούμε. Αν και θεωρώ το εαυτό μου επαρκή γνώστη της ελληνικής γλώσσας, αδυνατώ να καταλάβω τι εννοεί ο αναπληρωτής υπουργός άμυνας. Καταφεύγω ξανά στον Μπαμπινιώτη. Αναζητώ τα αντώνυμα του ‘’υπερτροφικός’’, μπας και καταλάβω δια της τεθλασμένης. Διαβάζω ότι αντώνυμα (αντίθετα) του ‘’υπερτροφικός’’ είναι τα ‘’ατροφία’’, ‘’συρρίκνωση’’, ‘’υποσιτισμός’’. Καινούριο αδιέξοδο εδώ.

Διότι ο Φώτης τοποθετήθηκε στην θέση του αναπληρωτή υπουργού άμυνας ακριβώς επειδή είναι το αντώνυμο του Πάνου Καμένου. Ο Πάνος είναι υπερβολικά δεξιός, εκρηκτικός, μιλιταριστής, απρόβλεπτος, εθνικιστής και ταραχώδης. Αντίθετα, ο Φώτης είναι αριστερός παλιάς κοπής, ήρεμος, λογικός, χαμηλών τόνων, διεθνιστής, ειρηνιστής, αλλεργικός σε γαλόνια και στολές παραλλαγής. Άρα ο λόγος του Φώτη είναι το αντώνυμο του λόγου του Πάνου. Αν λοιπόν ο λόγος του Πάνου είναι υπερτροφικός, ο λόγος του Φώτη τι είναι; Ατροφικός, συρρικνωμένος ή υποσιτισμένος;

Θα μου πείτε ότι παίζω με τις λέξεις. Λάθος, δεν παίζω εγώ με τις λέξεις, αλλά αυτοί που έχουν την πολιτική ευθύνη των ενόπλων μας δυνάμεων κι αυτό δεν μ’ αρέσει διόλου. Ψάχνουν να βρουν λέξεις για να καρφώσουν καίρια ο ένας τον άλλον, αλλά με λέξεις γεμάτες περικοκλάδες ευγενείας, διότι τυπικά είναι ακόμα συνέταιροι σε μια κυβέρνηση. Και καταλήγουν σε μια αρλουμπολογία άνευ προηγουμένου. Προφανώς ήταν υπερτροφικός και ο λόγος της μάνας του λοχία, οπότε την άρπαξε ο στρατηγός από το μπράτσο και επανέφερε τον λόγο της σε κανονικά πλαίσια.

Εντάξει, όλα αυτά θα ήταν κομμάτι μιας πολύ ωραίας επιθεώρησης, αν η χώρα δεν περνούσε μια πολύ δύσκολη στενωπό, ειδικά με την Τουρκία. Είμαστε μπροστά στο εξαιρετικά πιθανό ενδεχόμενο ενός ευρύτερου καταστροφικού στρατιωτικού θερμού επεισοδίου κι έχουμε στο τιμόνι μας ένα υπουργό άμυνας που ετοιμάζεται να την κάνει για λόγους μικροπολιτικής επιβίωσης κι έναν αναπληρωτή του που δεν κάνει άλλη δουλειά από το να την πέφτει –ευγενικά ομολογουμένως- στον προϊστάμενο υπουργό του. Τρεις φορές ως τώρα έχει πει ο Φώτης δημοσίως ότι αναφέρεται στον Τσίπρα κι όχι στον Καμένο, μια φορά ότι ο λόγος Καμένου είναι υπερτροφικός και κάθε φορά λέει ότι δεν εκχωρεί την πολιτική και ιδεολογική του ταυτότητα στον αρχηγό των ΑΝΕΛ. Ξαφνικά μας βγήκε πολύ μαχητικός ο ήρεμος Φώτης, αλλά όχι εναντίον των Τούρκων. Εναντίον του προϊσταμένου του. Αστεία πράγματα για την κρισιμότητα των στιγμών που περνάμε.

Στο μεταξύ, πίσω από τον Φώτη συνωστίζονται διάφορα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης, που τις τελευταίες μέρες τα ρίχνουν στον Καμένο. Από τον Σκουρλέτη ως την Σία Αναγνωστοπούλου. Εντάξει, αποφάσισαν επιτέλους ότι η συμμαχία με την ακροδεξιά δεν τους ταιριάζει. Και για να επιβεβαιώσουν το αξίωμα πως με ό,τι καταπιαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ το κάνει μπάχαλο, αποφάσισαν να αποχωριστούν τον Καμένο εν’ μέσω εθνικής κρίσης ενώ τον έχουν υπουργό εθνικής άμυνας. Για να πάθουμε κι εκεί καμιά αδιόρθωτη ζημιά…