Στο μυθιστόρημα του Χένρι Τζέιμς «Ο Αμερικανός», ένας τολμηρός επιχειρηματίας ταξιδεύει στη Γαλλία προς αναζήτηση νύφης, αλλά αποχωρεί ηττημένος από τα ακατανόητα κοινωνικά ήθη της παρισινής αριστοκρατίας. Έναν αιώνα αργότερα, μια ομάδα αμερικανικών hedge funds που έχουν βάλει στο στόχαστρο την Ευρώπη ελπίζουν ότι θα τους είναι ευκολότερο να γεφυρώσουν το πολιτισμικό χάσμα.

Οι αποκαλούμενοι «ακτιβιστές επενδυτές», που η φήμη τους έχει εκτιναχθεί στα ύψη στη Βόρειο Αμερική τα τελευταία χρόνια, αποβιβάζονται τώρα δυναμικά στις ευρωπαϊκές ακτές, αναζητώντας ευκαιρίες.

Οι διαχειριστές αυτών των hedge funds θεωρούν ότι οι αποτιμήσεις στα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια έχουν μείνει πίσω σε σχέση με τα αμερικανικά και ότι οι εταιρίες, τραυματισμένες από την κρίση χρεών της ηπείρου, είναι πιο ανοιχτές σε δραστική αναδιοργάνωση των δραστηριοτήτων τους από ποτέ.

Ο Daniel Loeb, λάτρης της γιόγκα και του σέρφινγκ που συνηθίζει να παραθέτει στίχους του εκλιπόντος ράπερ Tupac στις ενημερώσεις του προς τους επενδυτές, αγόρασε πρόσφατα θέσεις στην ολλανδική εταιρία διατροφής Royal DSM, την οποία θεωρεί αρκετά υποτιμημένη.

Άλλοι Αμερικανοί ακτιβιστές που κάνουν αισθητή την παρουσία τους στην Ευρώπη είναι το hedge fund Elliott, που έχει αποκτήσει θέση στην βρετανική αλυσίδα μανάβικων Wm Morrison και σε αρκετές ακόμη επιχειρήσεις τελευταία, καθώς και το SpringOwl, που επί πολλές εβδομάδες έκανε ανοιχτές επιθέσεις στην βρετανική εταιρία τυχερών παιχνιδιών Bwin.party μέχρι να πετύχει ανακωχή τον Μάιο.

Ο Bill Ackman, άλλος διάσημος Αμερικανός ακτιβιστής, προσπαθεί να αντλήσει 4 δισ. δολ. εισάγοντας επενδυτικό όχημα «closed-end» στο Λονδίνο φέτος.

Οι ακτιβιστές συνήθως αγοράζουν μετοχές σε εταιρίες που θεωρούν ότι έχουν κακή διαχείριση και καταθέτουν μια σειρά απαιτήσεις, με τις οποίες ισχυρίζονται ότι αφενός θα ευνοηθεί η λειτουργία της επιχείρησης και αφετέρου θα αυξηθεί η τιμή της μετοχής στο χρηματιστήριο.

Ορισμένοι, όπως ο Αμερικανός βετεράνος Carl Icahn, έχουν περάσει επιτυχημένα ως «σερίφηδες» του χρηματιστηρίου, που μάχονται στο πλευρό του επενδυτή ενάντια στην διοικητική ανικανότητα και ανεπάρκεια. Αλλοι, όπως ο κ. Loeb, έχουν μετατρέψει τον ακτιβισμό σε «θεαματική αιματοχυσία», με την Wall Street να παθαίνει παροξυσμό βλέποντάς τους να λούζουν διευθύνοντες συμβούλους με… βιτριόλι.

Δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι αυτό το στυλ του «ακτιβισμού διασημοτήτων», όπως θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε, θα έχει αποτέλεσμα σε ένα ευρωπαϊκό επιχειρηματικό τοπίο όπου αυτές οι τακτικές δεν έχουν καμία απήχηση.

«Οι ακτιβιστές στην Ευρώπη θα έχουν πολύ πιο ψυχρή υποδοχή απ όσο στις ΗΠΑ», σχολιάζει ο Charles Jacobs, της νομικής εταιρίας Linklaters. “Ο μέσος Ευρωπαίος διευθύνων σύμβουλος δεν θα θεωρήσει καθόλου απαραίτητο να ασχοληθεί με κάποιον ακτιβιστή με μικρό μερίδιο και οι θεσμικοί επενδυτές θα θεωρήσουν ότι έχει πολύ βραχυπρόθεσμο ορίζοντα και διαφορετικούς στόχους από τους ίδιους».

Ένας μικρός αριθμός από ακτιβιστές έχουν απολαύσει ορισμένες σημαντικές επιτυχίες στην Ευρώπη. Ο Chris Hohn, ιδρυτής του λονδρέζικου hedge fund TCI, έγινε μεγάλη διασημότητα το 2005, όταν κέρδισε την μάχη και σταμάτησε το γερμανικό χρηματιστήριο Deutsche Börse από την εξαγορά του London Stock Exchange.

Αλλοι όμως έχουν αντιμετωπίσει μεγάλα προβλήματα και ορισμένοι από τους πιο επιθετικούς ακτιβιστές ακόμη δεν έχουν συνέλθει από την αποτυχημένη προσπάθεια να ασκήσουν επιρροή στην Ευρώπη.

Το Elliott αναγνώρισε την ήττα του από την διοίκηση της ελβετικής βιοτεχνολογικής εταιρίας Actelion το 2009 όπου έχασε την ψηφοφορία των μετόχων. Πιο πρόσφατα το Knight Vinke με έδρα στο Μονακό έφαγε δημόσιο …βρισίδι από την UBS όταν ζήτησε από την ελβετική τράπεζα να πωλήσει τον βραχίονα investment banking.

Ο Troy Gayeski, senior partner του SkyBridge, αμερικανικού fund που επενδύει σε hedge funds, εκτιμά ότι η αρχική τάση που είχαν δημιουργήσει επενδυτές όπως ο κ. Hohn χάθηκε με την πιστωτική κρίση και οι ακτιβιστές δεν είχαν αρκετό χρόνο να καθιερωθούν στην Ευρώπη, όπως στις ΗΠΑ.

«Δεν υπάρχει ουσιαστικά πλαίσιο αναφοράς στην Ευρώπη για τους επενδυτές. Αν και τα επιχειρήματα υπέρ της Ευρώπης είναι σωστά στα χαρτιά, καθώς η αγορά ολιγωρεί σε σχέση με τις ΗΠΑ και οι διοικήσεις αρχίζουν να επικεντρώνονται σε deals, ωστόσο εξαιτίας της απουσίας σημείων αναφοράς, δεν νομίζουμε ότι θα έχει αποτέλεσμα η προσπάθεια», δηλώνει ο κ. Gayeski.

Την ίδια ώρα, η Ευρώπη έχει αναθρέψει την δική της εσωτερική εκδοχή του πιο διακριτικού ακτιβιστή επενδυτή, ο οποίος κατά κανόνα έχει πιο ήπια παρουσία στα μήντια από τον Αμερικανό ξάδελφό του, αλλά απολαμβάνει ανάλογη επιτυχία με τις υποδείξεις στην στρατηγική ιδιωτικών επιχειρήσεων.

«Οι υποδείξεις αποδίδουν καλύτερα από τον ακτιβισμό στην Ευρώπη», τονίζει ο Joseph Oughourlian του hedge fund Amber Capital, που λίγο παλαιότερα πέτυχε να εγκαταλείψει ο διευθύνων σύμβουλος της γαλλικής βιομηχανίας Nexans ΑΛΚΑΤ 0,00% την θέση του, σε μια σπάνια επιτυχία του ακτιβισμού για την Γαλλία. «Δεν πετυχαίνεις τίποτα στέλνοντας μια επιθετική επιστολή στο δ.σ., όσο καλά επιχειρήματα κι αν έχεις».

Το Cevian, αγγλο-σουηδικός επενδυτικός όμιλος, είναι ένα άλλο ευρωπαϊκό ακτιβιστικό κεφάλαιο που έχει χτίσει πολύ καλή φήμη, μέσω συνεργασιών του με διοικήσεις επιχειρήσεων και κρατώντας μερίδια σε εταιρίες για μεγάλο διάστημα. Αντί να επιδιώκει βραχυπρόθεσμα μέτρα για να τονώσει τις τιμές των μετοχών, ο Harlan Zimmerman, senior partner στο Cevian, θεωρεί ότι οι ακτιβιστές παίζουν τον ρόλο της «άγκυρας» που βοηθά τα δ.σ. στην επιχειρηματική στρατηγική τους και τα ενθαρρύνει να λειτουργούν για το καλύτερο μακροχρόνιο συμφέρον των εταιριών τους.

«Αυτό που κάνουμε σε ένα βαθμό είναι δημιουργικός ακτιβισμός που βοηθά τις εταιρίες να διακρίνουν μέσα από τον βραχυπρόθεσμο θόρυβο και τις πιέσεις των αγορών», εξηγεί ο κ. Zimmerman. “Έχουν γίνει προσπάθειες από αμερικανικού τύπου ακτιβιστές να υποχρεώσουν ευρωπαϊκές εταιρίες σε αλλαγές. Αυτού του είδους το αμιγώς οικονομικό επίκεντρο μπορεί να προκαλέσει τεράστια ζημιά στις εταιρίες και τις αγορές, αλλά φοβάμαι ότι θα το βλέπουμε να γίνεται όλο περισσότερο».

Ο κ. Zimmerman τονίζει ότι περιμένει περισσότερους Αμερικανούς ακτιβιστές να εφορμήσουν με επιθετικές προσεγγίσεις, που δύσκολα θα βρουν ανταπόκριση στην Ευρώπη. «Κάποιοι θα χρησιμοποιήσουν την συνήθη επιθετική προσέγγιση και άλλοι θα προσπαθήσουν να παρουσιαστούν ως εποικοδομητικοί. Οι πιο ευφυείς, θα καταλάβουν ότι δεν μπορούν να είναι επιθετικοί στις ΗΠΑ και να παρουσιάζονται δημιουργικοί στην Ευρώπη. Αλλά αυτό δεν θα τους εμποδίσει από το να προσπαθήσουν».

 

Πηγή: FT

Facebook Comments