Non-paper «βόμβα» που κατηγορεί τον πόλεμο μεταξύ του ΔΝΤ και της Ευρωζώνης για το αδιέξοδο στη συμφωνία που προσπαθεί να κλείσει η Ελλάδα, ραντεβού Ντράγκι-Δραγασάκη-Τσακαλώτου και μετά, ξαφνικά… αισιοδοξία, σύγκλιση, μισογεμάτα ποτήρια, κόκκινες γραμμές που… ξεβάφουν.

Φυσικά η «μάχη» ΔΝΤ-Ευρωζώνης ή (καλυτέρα) Ουάσινγκτον  -Βερολίνου αφορά την «κόκκινη γραμμή» της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους. Η μεν Ευρωζώνη δεν θέλει να ακούσει για κούρεμα/απομείωση/OSΙ, το δε ΔΝΤ  – και βάσει του καταστατικού του – δεν  δύναται να χρηματοδοτεί χώρες των οποίων το χρέος δεν είναι βιώσιμο. 

Το Ταμείο το έχει πει αυτό και άλλες δύο φορές. Μία το 2010, λίγο πριν το Καστελόριζο, αλλά το «έκαψε» ο Τρισέ φοβούμενος τις ζημιές που θα είχαν οι τράπεζες της Γαλλίας και της Γερμανίας από το βουνό των ελληνικών ομολόγων που είχαν φορτώσει. Και άλλη μία 2012 – μετά τη συμφωνία του PSI – επισημαίνοντας πως για να δεχθεί να συμμετέχει στο δεύτερο πακέτο διάσωσης της Ελλάδας, πρέπει να υπάρξει πρόβλεψη για διαγραφή, έτσι ώστε να μπορέσει το ελληνικό χρέος να καταστεί βιώσιμο. Το Eurogroup του Νοεμβρίου του 2012 «αποφάσισε» λοιπόν την μελλοντική ελάφρυνση του χρέους, υπό την προϋπόθεση ότι η Ελλάδα θα εμφάνιζε πρωτογενή πλεονάσματα. Τα οποία ήρθαν αλλά η μείωση του χρέους έχασε τον δρόμο.

Το ζήτημα όμως είναι αλλού. 

Όσο βέβαιο πως το 1 και 1 κάνουν 2 τόσο βέβαιο είναι πως καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις του τελευταίου 24ώρου και κάτι, έπαιξε ο καταρχήν καθοριστής των εξελίξεων για την Ελλάδα, που δεν είναι άλλος από τον σούπερ (ντούπερ) Μάριο.

Γιατί μπορεί η Αθήνα να μπλοφάρει με ατάκες τύπου στάση πληρωμών, ρήξη, δημοψήφισμα και «αν δεν μας δώσετε λεφτά δεν μπορεί να προχωρήσει τίποτα», ωστόσο αυτή η μπλόφα δεν πιάνει… μία μπροστά στον μάστερ της οικονομικής μπλόφας Μάριο Ντράγκι και την δύναμή του να «σκοτώσει» εντελώς την ρευστότητα των τραπεζών.

Ο Ντράγκι είχε ήδη δώσει από το προηγούμενο Eurogroup, το τελεσίγραφο του. Αν δεν υπάρξει πρόοδος στις διαπραγματεύσεις, τότε μπορεί να χρειαστεί να επανεξεταστεί το κούρεμα στα ενέχυρα των ελληνικών τραπεζών ενώ υπογράμμισε ότι ρευστότητα έκτακτης ανάγκης θα δοθεί για όσο χρονικό διάστημα οι ελληνικές τράπεζες είναι φερέγγυες και διαθέτουν επαρκή ασφάλεια.

Το τελεσίγραφο αυτό, δεν αφορούσε μόνο την Ελλάδα, αλλά και τους πιστωτές της, και ειδικά τη Γερμανία. 

Το τελεσίγραφο αυτό ήταν μία ακόμη έμμεση πίεση του επικεφαλής της ΕΚΤ προς τη Γερμανία να διαπραγματευτεί. Πόσο τυχαία μπορεί να είναι η ξαφνική δήλωση Σόιμπλε χθες, ο οποίος – αν και δεν ξέχασε τον καυστικό τόνο του και τις συνήθεις βολές προς την τακτική της Ελλάδας – είπε πως «η Ελλάδα χρειάζεται τη βοήθειά μας», τονίζοντας ότι μία ζημιά για την Ελλάδα θα ήταν ζημιά και για τη Γερμανία. Κάτι που ξεκάθαρα δείχνει μία διάθεση… διαπραγμάτευσης.

Το έχουμε ξαναπεί από αυτήν εδώ τη στήλη πως η Γερμανία δεν επιθυμεί την κατάρρευση της Ελλάδας, αφενός λόγω των αναταραχών που θα προκαλέσει ένα τέτοιο γεγονός στην Ευρωζώνη, και αφετέρου ( και πιο σημαντικά) λόγω των συνεπειών που θα έχει στις διεθνείς πολιτικές της σχέσεις. Εάν η Γερμανία φανεί ότι αναγκάζει την Ελλάδα να βγει από το ευρώ, αρνούμενη να διαπραγματευτεί, θα γίνει το κράτος-παρία της διεθνούς κοινότητας.

Αυτό σε ότι αφορά την «δύναμη» του Ντράγκι στους πιστωτές μας.

Σε ότι αφορά την «δύναμη» του Ντράγκι στην ελληνική οικονομία, φυσικά δεν χρειάζεται  συζήτηση. Ωστόσο είναι προφανές πως η ξαφνική αλλαγή κλίματος, που… εκεί που το ποτήρι την Τρίτη (όπως διαμήνυε και το non-paper της κυβέρνησης) ήταν εντελώς άδειο, ξαφνικά γέμισε. Αυτό που μεσολάβησε δεν ήταν άλλο από το ραντεβού Ντράγκι με τον Δραγασάκη και τον Τσακαλώτο.  

Και εκεί που μιλούσαν πολλοί για κούρεμα των ενεχύρων, η ΕΚΤ χθες αύξησε το όριο του ELA κατά το ποσό ρεκόρ των 2 δισ. ευρώ .

Και χθες (επίσης), έτσι… όπως είχαν εδώ και καιρό μπει οι «κόκκινες γραμμές» της κυβέρησης, έτσι πατήθηκαν. 

Η ελληνική κυβέρνηση έκανε… οπισθοχώρηση σε δύο «καυτά» θέματα τα οποία εμπόδιζαν την πορεία των διαπραγματεύσεων. Στην τηλεφωνική συνομιλία Αλέξη – Ζαν-Κλωντ, συμφωνήθηκε να ανοίξουν τα θέματα του ασφαλιστικού και των εργασιακών, δύο θέματα που υπενθυμίζεται ότι αποτελούσαν «κόκκινες» γραμμές για την κυβέρνηση, στις οποίες «ποτέ δεν θα έκανε πίσω.

Ακόμη οι λεπτομέρειες του τι μέλλει γενέσθαι σε αυτά τα δύο μέτωπα δεν είναι γνωστές, αλλά το θέμα είναι πως μπήκαν πλέον στο τραπέζι. Συμφώνησε να τις βάλει η Ελλάδα. Υπό τον φόβο του Ντράγκι. Ο οποίος ελέγχει την πρίζα της ρευστότητας. Και την οποία δεν θέλει να τραβήξει, γιατί η όποια καταστροφή συμβεί, θέλει να είναι αποτέλεσμα πολιτικής απόφασης και όχι δικιάς του. Μπλοφάρει. Και έτσι πιέζει την Γερμανία να διαπραγματευτεί κι αυτή. Και το καταφέρνει.

Αυτή όμως είναι ίσως και η τελευταία ευκαιρία που δίνει στην Ελλάδα.

Και εκεί που είχαμε μπροστά μας τον γκρεμό, τώρα συνεχίζουμε να τον έχουμε. Μόνο που πίσω μας έχουμε και ένα ρέμα.

Facebook Comments