Μία ξεχωριστή φαντασμαγορική εκδήλωση ετοίμασε η Ρωσία ετοίμασε γιά την 9η Μαίου του 2015 όπου θα συμμετάσχουν 14.000 υπηρετούντες στον ρώσικο στρατό. Ο σκοπός της εκδήλωσης είναι ο προφανής – να εξαίρει τον ρόλο της Ρωσίας στην νίκη ενάντια στον Ναζισμό και τον Φασισμό, να στείλει ένα μήνυμα στη δύση και επίσης να επιδείξει και την ισχύ της Ρωσικής στρατιωτικής μηχανής. Ηγέτες από όλον τον κόσμο προσκλήθηκαν στην εκδήλωση όμως οι Πολωνοί, οι Λεττονοί οι Εσθονοί καθώς και άλλοι ηγέτες είχαν διαφορετική άποψη…

Στην Πολωνία δεν έχουν κανέναν λόγο να γιορτάζουν την 9η Μαίου καθώς ήταν γι’αυτούς ημέρα προδοσίας των δυτικών συμμάχων αλλά και η αρχή απίστευτων νέων δεινών γιά τη χώρα. Η ιστορική τους μνήμη και η συνείδηση τους δεν επιτρέπει στους Πολωνούς ηγέτες να παραστούν στις εκδηλώσεις. Γνωρίζουν πως το 1939 δεν εισέβαλε μόνο η Γερμανία στην Πολωνία αλλά με το σύμφωνο Ρίπεντροππ-Μολότωφ η ΕΣΣΔ μαζί με την Γερμανία μοίρασαν τη χώρα μεταξύ τους.

Γνωρίζουν επίσης ότι μετά τον πόλεμο οι σύμμαχοι τους παρέδωσαν στον Στάλιν. Η πολωνία υπέφερε πολύ περισσότερα θύματα και καταστροφές από την σοβιετική κατοχή παρά από την κατοχή της Γερμανίας. Η στάση της Πολωνίας επίσης έχει τεράστια σημασία καθώς είναι σχεδόν η μοναδική χώρα της Ανατολικής Ευρώπης η οποία δεν συνεργάστηκε στον πόλεμο με τον ένα η τον άλλο τρόπο με τους Γερμανούς!

Υπάρχουν σημαντικές διαφορές ανάμεσα στην επίσημη ιστορία και στην πραγματική. Και ενώ η επίσημη ιστορία ήθελε την Γερμανία ως τον μοναδικό επιτιθέμενο, εγκληματία πολέμου και κύριο υπεύθυνο γιά τον Β’Παγκόσμιο Πόλεμο, η πραγματική ιστορία ενδέχεται να το διαψεύδει. Η επίσημη ιστορία χρησιμοποιείται ως πολιτικό εργαλείο των νικητών – «απελευθερωτών» του Β’ΠΠ. Η πραγματική υφίσταται στις καρδιές των ανθρώπων σαν ιστορική μνήμη. Η επίσημη ιστορία έχει μόνο μία ερμηνία, ενώ η πραγματική ενδέχεται να έχει πολύ περισσότερες. Η επίσημη ιστορία έχει μόνο μία πλευρά που έχει απόλυτα το δίκιο με το μέρος της – τους Νικητές – και μία άλλη που έχει το απόλυτο άδικο. Είναι μονόπλευρη στα εγκλήματα πολέμου και τείνει να μεγιστοποιεί εκείνα των ηττημένων και να αγνοεί αυτά των νικητών. Όσοι γνωρίζουν όμως το τι πραγματικά συνέβη τείνουν να μην συγχωρούν λάθη.

Αντίθετα με όσα μας λέει η επίσημη ιστορία, στις 9 Μαίου δεν νίκησε η δημοκρατία ούτε απελευθερώθηκε η Ευρώπη. Στις 9 Μαίου μία ερειπωμένη και διαλυμένη Ευρώπη χωρίστηκε σε ανατολική και δυτική, πέρασε στις σφαίρες επιρροής δύο περιφερειακών υπερδυνάμεων και εκατομμύρια ανθρώπων παρά τη θέληση τους ενώ πολέμησαν με τους Γερμανούς προκειμένου να αποφύγουν αυτό από το οποίο υποτίθεται πως θα τους γλίτωναν οι σωτήρες σύμμαχοι, παραδόθηκαν ως σκλάβοι στον Στάλιν από τους Αγγλοαμερικανούς. Στους Πολωνούς στους οποίους οι Αγγλοι «εγγυήθηκαν» την ανεξαρτησία και την ακεραιότητα προκειμένου να μην λυγίσουν στις Γερμανικές απαιτήσεις (γιά την παράδοση εδαφών με 98% Γερμανικό πληθυσμό που είχαν οι Γερμανοί απωλέσει με την συνθήκη των Βερσαλιών) η μοίρα επεφύλαξε δύο σοβιετικές κατοχές στις οποίες ο κόκκινος στρατός σκότωσε εκατοντάδες χιλιάδες αντιφρονούντες και βίασε μάνες, γυναίκες και αδελφές.

Η ανακάλυψη από τους Γερμανούς των μαζικών τάφων στο δάσος του Κατίν αγνοήθηκε από τα ελεγχόμενα μέσα ενημέρωσης των Συμμάχων που ήθελαν την Γερμανία ως τον μοναδικό υπεύθυνο του μακελειού. Τα εγκλήματα των Σοβιετικών δεν θα τους εμπόδιζαν από το να διαπράξουν το στυγερό έγκλημα της διχοτόμησης της Ευρώπης. Οι Αγγλοι πολύ απλά χρησιμοποίησαν τους Πολωνούς σαν αφορμή γιά να κυρήξουν τον πόλεμο στη Γερμανία όμως όταν ο κόκκινος στρατός εισέβαλε από τα ανατολικά και μάλιστα καταλαμβάνοντας περισσότερο πολωνικό έδαφος από τους Γερμανούς το 1940 επισημοποιώντας την πρώτη σοβιετική κατοχή της χώρας, εκείνοι ξέχασαν να κυρήξουν τον πόλεμο και στους Ρώσους… Μετά το τέλος του πολέμου ολόκληρη η Πολωνία αλλά και η ανατολική Ευρώπη κάθε άλλο παρά ανεξάρτητη ήταν. Γιά όλους αυτούς σε αντίθεση με όσα θέλει η επίσημη ιστορία – η 9 Μαίου ήταν μία μαύρη ημέρα.

Η Ρωσία επιμένει στην ρητορική της Απελευθέρωσης…

Η Ρωσία πρόσφατα στο Ουκρανικό ζήτημα βρέθηκε αντιμέτωπη – όπως άλλωστε και στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο –  με ολόκληρη την ανατολική Ευρώπη. Αυτή την φορά ο πόλεμος όμως δεν διεξάγεται με συμβατικά όπλα αλλά με διπλωματικά και οικονομικά μέσα. Η Ευρώπη κοινώς προσπαθεί να απομονώσει τη Ρωσία οικονομικά και πολιτικά. Σ’αυτό συνέβαλλε τα μέγιστα και η ρητορική στην οποία επιμένει η Ρωσική ομοσπονδία ότι «απελευθέρωσε» την Ευρώπη στις 9 Μαίου. Οι λαοί της Ανατολικής Ευρώπης έχουν όμως ιστορική συνείδηση και γνωρίζουν πολύ καλά την ιστορική πραγματικότητα. Η 9 Μαίου – ημέρα της ήττας της Γερμανίας στον Β’ΠΠ σήμαινε γιά εκατομμύρια ανθρώπους την αρχή ενός πρωτοφανούς μαρτυρίου γιά την ανθρωπότητα. Ομαδικοί βιασμοί, εξόντωση αντιφρονούντων και «εκκαθαρίσεις» της Ιντελιτζένσια ήταν μόνο η αρχή της λίστας των μαρτυρίων που επέφερε ο κόκκινος στρατός μαζί με την «απελευθέρωση»…

Η Ρωσία βρίσκεται αντιμέτωπη με την Ανατολική Ευρώπη στο πρόσφατο ζήτημα της Ουκρανίας εν μέρει γιατί δεν έχει αναλάβει τις ευθύνες της όπως η Γερμανία. Ως νικήτρια χώρα δεν βρέθηκε υπόλογη γιά τα φρικτά εγκλήματα της – ένοχοι γιά εγκλήματα πολέμου είναι μονάχα οι ηττημένοι –  δεν υποχρεώθηκε να αποπληρώσει πολεμικές αποζημιώσεις, δεν ζήτησε τουλάχιστον μία πολιτική συγνώμμη στους απογόνους των θυμάτων του κόκκινου στρατού. Στο ζήτημα της Ουκρανίας αντιμετωπίζεται ως επιτιθέμενος σε αδύναμη στρατιωτικά χώρα όπως έγινε το 1932 αλλά και αργότερα το 39-40 όταν εισέβαλε στις χώρες της Βαλτικής, την Πολωνία, την Φινλανδία κλπ. Οι Ουκρανοί δεν ξεχνούν ποτέ τα 7 εκατομμύρια θύματα που προκάλεσαν οι Σοβιετικοί με τον λιμό του 1932-33 προκειμένου να κολεκτιβοποιήσουν τη χώρα. Εννοείται πως Ουκρανοί παρτιζάνοι και Λευκορώσοι συνεργάστηκαν με τους εισβολείς Γερμανούς στον πόλεμο ενάντια στους βασανιστές τους ρώσους. (Ουκρανοί παρτιζάνοι μάλιστα σε ενέδρα κατάφεραν να σκοτώσουν τον εξαίρετο ρώσο στρατηγό Νικολάι Βατούτιν.) Εννοείται πως ο Ποροσένκο επίσης δεν βρίσκει κανέναν λόγο να παραστεί στις εκδηλώσεις μνήμης της 9 Μαίου…

Επιμένοντας η Ρωσία στην ρητορική της δήθεν απελευθέρωσης και χρησιμοποιώντας την 9η Μαίου ως εργαλείο προπαγάνδας απλά και μόνο εξοργίζει τους λαούς της Ανατολικής Ευρώπης οι οποίοι έχουν πλήρη συνείδηση και μνήμη των ιστορικών γεγονότων. Πολλές από της χώρες αυτές έχασαν σχεδόν το 1/3 του πληθυσμού της από τις εκκαθαρίσεις των Κομμουνιστών. Η Ανατολική Ευρώπη δυστυχώς γιά τον Βλαντιμίρ Πούτιν έχει ιστορική συνείδηση και θυμάται. Το μίσος των λαών ενάντια στη Ρωσία είναι νωπό.

Η ιστορία δυστυχώς γιά τον Βλ. Πούτιν δεν συγχωρεί και είναι αμείλικτη με τους εγκληματίες είτε νικητές είναι είτε ηττημένοι. Την ιστορία δεν την αλλάζεις. Μπορείς μόνο να την διαψεύσεις. Ομως και αυτό όχι γιά πολύ. Η ιστορική μνήμη και συνείδηση δεν το επιτρέπει. Αν επιχειρήσεις να το κάνεις στο τέλος η ίδια η ιστορία θα σε διαψεύσει και θα γίνεις παρίας. Η Ρωσία είναι καιρός να αλλάξει τακτική αν θέλει την εξομάλυνση των σχέσεων της με τη δύση, να αναγνωρίσει τα εγκλήματα του κόκκινου στρατού και να απολογηθεί. Οσο επιμένει στο ιστορικό ψέμμα της «απελευθέρωσης» γιά λόγους προπαγάνδας, τόσο θα αντιμετωπίζεται πάντα με καχυποψία από τη δύση και περισσότερο από τους ανατολικοευρωπαίους γείτονες  της.

Facebook Comments