Το εγκληματικό νομοσχέδιο Τσιρώνη-Αποστόλου – Η ποινικοποίηση της φιλοζωίας

Στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, των καθημερινών κακοποιήσεων και της υπολειτουργίας του κρατικού συστήματος η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης, Βαγγέλη Αποστόλου, και τον αναπληρωτή υπουργό, Γιάννη Τσιρώνη, φέρνει προς διαβούλευση και ψήφιση στη Βουλή ένα νομοσχέδιο που θα ποινικοποιήσει την ενεργή φιλοζωία, θα ανοίξει το δρόμο στις μαζικές ευθανασίες, θα αφήνει τα ζώα δίχως ηλεκτρονική σήμανση να πεθαίνουν αβοήθητα στα κτηνιατρεία, θα μειώσει τα πρόστιμα των βασανιστών στο μισό, θα προκαλέσει ακόμη περισσότερα αδέσποτα που θα πεθαίνουν στους δρόμους και στα δημοτικά κυνοκομεία-κολαστήρια. 

Η κυβέρνηση ήδη από τις αρχές του έτους γνωστοποίησε την πρόθεσή της για τη δημιουργία ενός νέου σχεδίου νόμου για τα κατοικίδια ζώα. Εξ αρχής προκάλεσε αντιδράσεις, μιας και ο αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Γιάννης Τσιρώνης, είχε αποπειραθεί ήδη από τις 8 Φεβρουαρίου να περάσει σε άσχετο νομοσχέδιο τροπολογία η οποία νομιμοποιούσε τον εγκλεισμό αδέσποτων ζώων σε εκχερσωμένες εκτάσεις. Η Πανελλήνια Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία έκανε λόγο για δημιουργία “στρατοπέδων συγκέντρωσης”. Αν αναλογιστεί κανείς τα υπάρχοντα δημοτικά κυνοκομεία τα οποία στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι δημοτικά κολαστήρια για τα αδέσποτα ζώα θα οδηγηθεί στους άνωθεν ισχυρισμούς της ΠΦΠΟ περί “στρατοπέδων συγκέντρωσης”. Η τροπολογία που αποσύρθηκε βρίσκεται και αυτή στο νέο σχέδιο νόμου, όπως είχε προαναγγείλει τότε ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Σωκράτης Φάμελλος.

Πριν λίγες ημέρες το σχέδιο νόμου για τα κατοικίδια δημοσιεύθηκε και ξέσπασε θύελλα αντιδράσεων. Το ζήτημα των αδέσποτων ζώων είναι σοβαρό και περίπλοκο και η λύση του είναι πολιτική. Το ζήτημα μπορεί να λυθεί μόνο με πρωτοβουλία του κράτους καθώς τα αδέσποτα ζώα είναι εκατομμύρια. Ωστόσο, η κυβέρνηση αντί να επιλύσει ή να συμβάλει στην επίλυση του ζητήματος προκαλεί ακόμη περισσότερα προβλήματα θέτοντας σε κίνδυνο -όχι απλώς την ευζωία- την ίδια τη ζωή των ζώων.

Θεωρητικά η ευθύνη των αδέσποτων ζώων εδώ και χρόνια βαραίνει τους δήμους. Οι δήμοι, ωστόσο, πρακτικά αδυνατούν να αναλάβουν την ευθύνη. Μάλιστα ουκ ολίγοι δήμοι επιδεικτικά αδιαφορούν, δεν έχουν καν προγράμματα στειρώσεων ή διατηρούν δημοτικά κυνοκομεία-κολαστήρια για τα ζώα. Τόσα χρόνια φιλοζωικά σωματεία και μεμονωμένοι εθελοντές παλεύουν να υποκαταστήσουν τις ανύπαρκτες ή προβληματικές κρατικές δομές. Σύμφωνα με το νέο σχέδιο νόμου, απαγορεύεται η διάσωση ζώων και η προώθηση τους σε υιοθεσίες και καθίσταται παράνομη η δημοσίευση αγγελίας υιοθεσίας σε sites και μέσα κοινωνικής δικτύωσης σωματείων και ιδιωτών. Επίσης, οι προϋποθέσεις που τίθενται για τη συνεργασία δήμων-φιλοζωικών αποκλείουν τη μεγάλη πλειοψηφία των φιλοζωικών οργανώσεων.  

Σύμφωνα με τα άρθρα 9, 17 και 17^α, ανοίγεται ο δρόμος για τις μαζικές ευθανασίες των σκύλων. Οι αδέσποτοι σκύλοι με τίτλο λεϊσμανίασης θα μπορούν να ευθανατωθούν με συνοπτικές διαδικασίες. Ο κτηνίατρος θα κρίνει αυθαίρετα, χωρίς την απόφαση πενταμελούς επιτροπής, και θα προχωρά στην θανάτωσή του. Η υιοθεσία των λεϊσμανιακών σκύλων θα προτιμάται να γίνεται από μέλη φιλοζωικών οργανώσεων. Ακόμη και στα δεσποζόμενα σκυλιά ο κτηνίατρος θα προτείνει ευθανασία του σκυλιού με τίτλο λεϊσμανίασης, σε περίπτωση που γίνει θεραπεία πρέπει να δηλωθεί η ασθένεια του ζώου. Οι κηδεμόνες υποχρεούνται να κάνουν ετήσιες αιματολογικές εξετάσεις ή εξαμηνιαίες αν έχει βρεθεί έστω και μία φορά το σκυλί τους με τίτλο λεϊσμανίασης, οι εξετάσεις αυτές κυμαίνονται περίπου στα 100 ευρώ. Αξίζει να σημειωθεί ότι αρκετοί σκύλοι στην Ελλάδα φέρουν τίτλο της χωρίς να νοσούν και πλέον είναι μία ιάσιμη ασθένεια τις περισσότερες φορές.

Βάσει του σχεδίου νόμου δημιουργείται ειδική τριμελής επιτροπή χωρίς εκπροσώπους φιλοζωικών οργανώσεων με αποτέλεσμα την ευθανασία των «επιθετικών» ζώων χωρίς κριτήρια. Δηλαδή, για την ευθανασία ενός σκύλου δεν προϋποθέτει ρητά ο νόμος να έχει προηγηθεί περιστατικό επίθεσης. Άρα ένα ζώο θα μπορεί να κριθεί επιθετικό χωρίς να έχει επιτεθεί σε άνθρωπο, απλώς από καταγγελίες. Μέχρι σήμερα υπάρχουν πενταμελείς επιτροπές με συμμετοχή αντιδημάρχου, κτηνιάτρου, εκπαιδευτή και δύο μέλη φιλοζωικών οργανώσεων.

Το τσιπ ήταν ήδη υποχρεωτικό από τον προηγούμενο νόμο ώστε σε περίπτωση απώλειας του ζώο να μπορεί να ταυτοποιηθεί και να επιστρέψει τον κηδεμόνα αλλά και για την αποφυγή του συνήθους φαινομένου της εγκατάλειψης. Τώρα με το νέο σχέδιο νόμου παραμένει υποχρεωτικό αλλά προχωρά και σε έναν επικίνδυνο παραλογισμό, σύμφωνα με το άρθρο 4 παράγραφος 12, απαγορεύεται η περίθαλψη σκύλου ή γάτας που δεν έχει τσιπ από κτηνίατρο χωρίς να μεριμνά για την τοποθέτηση τσιπ και την περίθαλψη του ζώου, αφήνοντας κατ’ επέκταση το ζώο αβοήθητο.

Καθιστά αδύνατες τις υιοθεσίες από πολίτες που διαμένουν εκτός Ελλάδας, ακόμη και σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Προχθές, οι περισσότεροι βρεθήκαμε αντιμέτωποι με ένα φρικτό βίντεο. Στο στρατόπεδο 583 της Κόνιτσας Ιωαννίνων δύο φαντάροι, με έναν τρίτο να βιντεοσκοπεί, έπιασαν ένα κουτάβι από τα χέρια και τα πόδια και γελώντας σαδιστικά το πέταξαν πάνω από τον φράκτη ρίχνοντάς το στο γκρεμό. Το περιστατικό συνέβη τέλη Οκτώβρη του 2017 αλλά χθες δημοσιοποιήθηκε. Τα περιστατικά κακοποιήσεων είναι καθημερινά και όλο και ειδεχθέστερα. Το νέο σχέδιο νόμου όμως αντί να αυστηροποιήσει τις ποινές τις… «εξορθολογίζει» ενώ ταυτόχρονα η προώθηση προς υιοθεσία ζώων από σωματεία ή πολίτες θα κρίνεται ως παράνομο εμπόριο ζώων και θα τιμωρείται με ποινή φυλάκισης ενός έτους και χρηματική ποινή 5.000-15.000 ευρώ.

Σύμφωνα με το άρθρο 8, επιτρέπεται ένα κατοικίδιο ανά 30τμ στα διαμερίσματα και ένα κατοικίδιο ανά 20τμ στις μονοκατοικίες. Οι ενεργοί εθελοντές οι οποίοι υποκαθιστούν τόσα χρόνια το κράτος και έχουν με προσωπικό κόστος στα σπίτια τους περισσότερα ζώα θα βρεθούν παράνομοι. Μία κυβέρνηση με θεωρητικά αριστερό πρόσημο φέρνει ένα άρθρο βαθιά ταξικό, συνδέει την υπευθυνότητα με τα εισοδηματικά κριτήρια.

Με τα αδέσποτα ζώα να είναι εκατομμύρια και την υποχρεωτική στείρωση των αδέσποτων και δεσποζόμενων (μιας και τα αδέσποτα από τα δεσποζόμενα προέρχονται) να αποτελεί μονόδρομο το μόνο μέτρο που θα μπορούσε να συμβάλει δραστικά στην επίλυση του ζητήματος είναι η πρόβλεψη του άρθρου 5. Μολαταύτα, ακόμη και εκεί η πρόβλεψη είναι ελλιπής και προβληματική, επί της ουσίας αποτελεί ένα ακόμη φορομπηχτικό μέτρο της κυβέρνησης. Φορομπηχτικά μέτρα αποτελούν και η υποχρεωτική έκδοση βιβλιαρίου-διαβατηρίου ακόμη κι αν ο κηδεμόνας δεν έχει πρόθεση να ταξιδέψει με το ζώο, το τέλος εγγραφής στη βάση δεδομένων του δήμου και το ειδικό τέλος σε προϊόντα για κατοικίδια.