Στο αυτονόητο – κατά πολλούς – συμπέρασμα πως η Γερμανία κινεί τα νήματα της Κομισιόν καταλήγει ο Economist.Σε νέο του δημοσίευμα, το βρετανικό περιοδικό εξάγει το συμπέρασμα πως παρασκηνιακά, η Γερμανία ασκεί μία σημαίνουσα επιρροή στις Βρυξέλλες και την Κομισιόν.

«Παραδοσιακά, η Ευρωπαϊκή Ένωση αιωρούταν μεταξύ της Γαλλίας και της Γερμανίας. Μετά την κρίση ωστόσο, η πλάστιγγα έγειρε προς τη Γερμανία και την Angela Merkel» επισημαίνει ο Economist.

Φυσικά, αυτό δεν γίνεται αντιληπτό από την πρώτη στιγμή. Άλλωστε, κανένας Γερμανός δεν βρίσκεται σε κάποιο υψηλό πόστο της Ε.Ε., πλην του Martin Schulz, ο οποίος παραμένει στο προεδρείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Ο Γερμανός Επίτροπος Gunther Oettinger έλαβε το χαρτοφυλάκιο της «ψηφιακής οικονομίας και κοινωνίας». Πρόκειται για ένα αρκετά υποτιμητικό χαρτοφυλάκιο, δεδομένης της ισχύος της Γερμανίας. «Βέβαια, η επιρροή της Γερμανίας ανιχνεύεται παρασκηνιακά» διαπιστώνει ο Economist.

Ως παράδειγμα επικαλείται την πρόσφατη κρίση χρέους. Από την κατάρρευση της Ευρωζώνης, δύο Φινλανδοί ως Επίτροποι Οικονομικών Υποθέσεων, εφάρμοσαν κατά γράμμα τις αυστηρές συστάσεις του Βερολίνου, δρώντας ως να ήταν Γερμανοί!

Φέτος, ο Γάλλος Pier Moscovici, γνωστός για την αντίθεσή του στην ασκούσα λιτότητα, θα διατελέσει Επίτροπος Οικονομικών.
«Όμως, από φέτος, ο εκάστοτε Επίτροπος θα ελέγχεται και θα λογοδοτεί στους αντιπροέδρους της Κομισιόν» αναφέρει το περιοδικό.
Στην περίπτωση του P. Moscovici, δύο αντιπρόεδροι, μεταξύ των οποίων και ο Φινλανδός J. Katainen θα εποπτεύουν τον Γάλλο Επίτροπο.

Οι νέες αλλαγές, τις οποίες εισήγαγε ο J.C. Juncker χαίρουν της πλήρους στήριξης του Βερολίνου.

«Η φιλογερμανική εικόνα της Κομισιόν ενισχύεται περαιτέρω» συμπεραίνει ο Economist.
Eκτός της Κομισιόν όμως, η Γερμανία έχει απλώσει τα πλοκάμια της παντού.
Στη Σύνοδο Κορυφής της 30ης Αυγούστου, ο Donald Tusk, Πολωνός Πρωθυπουργός και στενός σύμμαχος της Angela Merkel, ορίστηκε ως πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου!
Φυσικά, εκτός της δυναμικής της, η Angela Merkel επωφελείται και από την αδυναμία ισχύος των έτερων χωρών.

Στη Γαλλία, ο F. Hollande βρίσκεται υπό μία διαρκής αμφισβήτηση, γεγονός που υπονομεύει την επιρροή του στις Βρυξέλλες.

Στην Αγγλία, ο ευρωσκεπτικιστής David Cameron διαθέτει μία αρκετά αδύναμη φωνή.

Στην Ιταλία, ο Matteo Renzi δεν φαντάζει το ισχυρό αντίπαλο δέος της Γερμανίδας Καγκαλαρίου, καθώς δαπάνησε αρκετά μεγάλο πολιτικό κεφάλαιο, μόνο και μόνο για να διασφαλίσει την τοποθέτηση της F. Mogherini στη θέση του επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας.

Facebook Comments