Ως γνωστόν, ο Ερντογάν πάει σε εκλογές χωρίς αντίπαλο. Παρά ταύτα, υπάρχει ένα 50% του τουρκικού λαού, που δίχως να έχει πολιτική εκπροσώπηση και ηγέτη, αρνείται πεισματικά να παραδοθεί στον σουλτάνο ο οποίος διαθέτει τερατώδεις εξουσίες, φοβερούς προπαγανδιστικούς μηχανισμούς και μια κατασταλτική μηχανή που προκαλεί τρόμο. Τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης αναφέρουν ότι ο Ερντογάν κάνει σχεδόν κάθε μέρα από μια δημοσκόπηση, μετρώντας έτσι τον αντίκτυπο που έχουν οι δηλώσεις και οι ομιλίες του που ξεπερνούν τις τρείς κάθε εικοσιτετράωρο. Όσο λοιπόν ο σουλτάνος δεν βλέπει τα ποσοστά των δημοσκοπήσεων να του δίνουν ένα ασφαλές 55%, τόσο θα μπαίνει στον πειρασμό να ανεβάσει λίγο παραπάνω τους τόνους μπας και τσιμπήσει καμιά μοναδούλα παραπάνω στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων.

Αυτή είναι η καθαρά εκλογική σκοπιά της ‘’τρελής’’ πρακτικής του Τούρκου Προέδρου, δίχως αυτό να σημαίνει πως όσα βιώνουμε στην περιοχή μας με δαύτον έχουν την εξήγηση τους μόνο στις εκλογές που θα γίνουν στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου. Προφανώς έχουν δίκιο όσοι διαπιστώνουν ότι βρίσκεται σε εξέλιξη μια ολόκληρη αλλαγή στρατηγικής της Τουρκίας που βασίζεται στην απαίτηση αλλαγής της συνθήκης της Λοζάνης και στην διεκδίκηση συνεκμετάλλευσης των ενεργειακών κοιτασμάτων της περιοχής και των ενεργειακών δρόμων που περνούν απ’ την αυλή μας. Όμως ο συνδυασμός βραχυπρόθεσμου πολιτικού προσωπικού στόχου και η ύπαρξη αντίστοιχης γενικότερης στρατηγικής, κάνει την  σημερινή συγκυρία πολύ επικίνδυνη. Διότι ο Ερντογάν παρά την κατάληψη του Αφρίν και την θηριώδη προπαγανδιστική εκμετάλλευση της ‘’νίκης’’ του, δεν είδε τα δημοσκοπικά του αποτελέσματα ν’ ανεβαίνουν. Το ερώτημα είναι μήπως του έρθει να κατασκευάσει κι άλλο ένα Αφρίν από την μεριά του Αιγαίου, κυνηγώντας παράλληλα και την εκλογική του νίκη και την προώθηση της στρατηγικής του.

Φυσικά, τα πράγματα δεν θα ‘ναι γι αυτόν το ίδιο εύκολα όπως στην Συρία. Διότι αν αποφασίσει να κινηθεί στρατιωτικά στο Αιγαίο, δεν θα βρει απέναντι του μερικούς αντάρτες οπλισμένους με λιανοντούφεκα, αλλά έναν απ’ τους πιο άρτια εξοπλισμένους και εκπαιδευμένους στρατούς του ΝΑΤΟ. Ας μην υποτιμούμε τον εαυτό μας και τις δυνατότητες της χώρας μας. Κανένας μας φυσικά δεν θέλει τέτοιου είδους εμπλοκή κι όλοι αντιλαμβανόμαστε το οικονομικό κόστος ακόμα και ενός μικρού θερμού επεισοδίου, όμως δεν χρειάζεται να καταλαμβανόμαστε και από ηττοπάθεια. Θα μου πείτε τώρα ότι δυσκολεύεστε να δείξετε εμπιστοσύνη διαχείρισης μιας τόσο μεγάλης κρίσης, σε ανθρώπους που αποδεικνύονται ανίκανοι να διαχειριστούν έναν σπασμένο αγωγό ύδρευσης επί μια βδομάδα. Σύμφωνοι, αλλά ευτυχώς υπάρχει και η στρατιωτική ηγεσία.

Facebook Comments