Ολο το παρασκήνιο της δίασωσης της Ελλάδας την εποχή που ήταν πρόεδρος του Ευρωπαικού Συμβουλίου αποκαλύπτει στο νέο βιβλίο του, με τίτλο: «Η Ευρώπη στη Θύελλα: Υποσχέσεις και Προκαταλήψεις», που μόλις κυκλοφόρησε, ο Χέρμαν Βαν Ρομπάι.

Συγκεκριμένα, όπως γράφει σήμερα η Καθημερινή, ο κ. Ρομπάι αφηγείται την πρώτη του Σύνοδο Κορυφής ως προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, στις 11 Φεβρουαρίου του 2010, η οποία όπως σημειώνει, είχε διοργανωθεί επτά εβδομάδες νωρίτερα με κεντρικό θέμα την ανάπτυξη και την προάσπιση του κράτους πρόνοιας στην Ευρώπη.

Ωστόσο, οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι είχαν ξεπεραστεί από τις εξελίξεις, καθώς «μία ευρωπαϊκή χώρα, η Ελλάδα, βρισκόταν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας». Ηδη τον Δεκέμβριο του 2009, γράφει ο κ. Ρομπάι, ο Γιώργος Παπανδρέου είχε σοκάρει και εντυπωσιάσει τους εταίρους του, αποκαλύπτοντας με «ασυνήθιστα ειλικρινείς όρους την οικτρή κατάσταση των δημόσιων οικονομικών της χώρας του».

Στη σύνοδο όμως του Φεβρουαρίου οι ηγέτες της ΕΕ κατάλαβαν ότι το ελληνικό πρόβλημα μπορούσε να γίνει συστημικό για την Ευρωζώνη. Παράλληλα, αναδείχθηκαν και τα εμπόδια που θα δυσχέραιναν την αποτελεσματική διαχείριση της κρίσης. Πέρα από τη ρήτρα μη διάσωσης της ΟΝΕ, όπως επισημαίνει ο κ. Ρομπάι, υπήρχε εκ μέρους ορισμένων εταίρων και «μια έλλειψη πολιτικής διάθεσης» να στηρίξουν μια χώρα «που είχε παραβεί όλους τους συμφωνημένους κανόνες». Επιπλέον, για κάποιους, το ενδεχόμενο προσφυγής της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ήταν «ταπεινωτικό» για την Ευρώπη.

Ο ίδιος όπως περιγράφει στο βλιβλίο του ξεκίνησε τις προσπάθειές του να σφυρηλατήσει τη συμφωνία για μία κοινή διακήρυξη, σε συναντήσεις με τον Γιώργο Παπανδρέου, την Αγκελα Μέρκελ, τον Νικολά Σαρκοζί, τον Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, τον Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ και τον ΖανΚλοντ Τρισέ, αλλά αν και επήλθαν οι απαραίτητοι συμβιβασμοί, η κρίση δεν αναχαιτίστηκε.

Και φθάνουμε στην άνοιξη του 2012, οπότε ξεκινούν οι αγωνιώδεις μέρες πριν από τον δεύτερο γύρο των ελληνικών εκλογών, τον Ιούνιο: «Μετά από παράκληση ορισμένων πολύ ανήσυχων επαφών μου στην Αθήνα, είχα σκεφτεί σοβαρά το ενδεχόμενο να κάνω άμεσα έκκληση στον ελληνικό λαό εκ μέρους των Ευρωπαίων εταίρων του σε ένα τηλεοπτικό μήνυμα […] Τελικά, ακολουθώντας τη συμβουλή Ελλήνων ηγετών, αποφάσισα να μην το κάνω».

Η «στιγμή της αλήθειας», όπως λέει ήταν η Σύνοδος Κορυφής στις 28-29 Ιουνίου, όπου συμφωνήθηκε η τραπεζική ένωση. Περιγράφει μάλιστα την επίσκεψη του Μάριο Ντράγκι στο γραφείο του το πρωί εκείνης της Παρασκευής: «”Χέρμαν”, μου είπε, “συνειδητοποιείς τι κάνατε όλοι σας χθες τη νύχτα; Αυτόν τον μπαλαντέρ χρειαζόμασταν”». Τέσσερις εβδομάδες αργότερα, ο κ. Ντράγκι εκφώνησε τη φημισμένη ομιλία στην οποία δεσμεύτηκε να κάνει «οτιδήποτε χρειαστεί» για τη διάσωση του ευρώ. Ηταν η αρχή του τέλους της οξείας φάσης της κρίσης.

Παρ όλα αυτά, «οι υπέρμαχοι μιας “Grexit” παρέμεναν πολύ δραστήριοι, τόσο στο Eurogroup των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης όσο και έξω από αυτό». Το γεγονός αυτό, γράφει ο Βέλγος πρώην πρωθυπουργός, «ήταν ένα σοκ για μένα, μετά τη γενναία ψήφο του ελληνικού λαού».

Facebook Comments