NYT: Στην ουσία η Ελλάδα είναι ήδη ένα χρεοκοπημένο κράτος

“Οι μπουλντοζες είναι παρατημένες στη μέση του δρόμου, εξουθενωμένοι χειρούργοι κάνουν επεμβάσεις μέσα στη νύχτα. Μια σχεδόν χρεοκοπημένη Ελλάδα προσπαθεί απεγνωσμένα να μαζέψει χρήματα” ξεκινά το άρθρο- αφιέρωμα των New York Times για τη χώρα μας, στο οποίο περιγράφουν ένα τοπίο εγκατάλειψης.

Η Ελλάδα παραλίγο να κηρύξει στάση πληρωμών πριν δύο εβδομάδες.

Τώρα στις 5 Ιουνίου η Ελλάδα έχει την υποχρέωση προς το ΔΝΤ, την οποία, σύμφωνα με υπουργούς της κυβέρνησης, ενδέχεται να μην καταφέρει να καλύψει και φυσικά μέσα στον μήνα ακολουθούν άλλες τρεις δόσεις προς το Ταμείο. «Σε αυτό το σημείο όλα θα έχουν τελειώσει», αναφέρει ανώτερος υπάλληλος του ΥΠΟΙΚ υπό τον όρο της ανωνυμίας.

Για μια κοινωνία που έχει ζήσει για χρόνια από τη γενναιοδωρία της κυβέρνησης η κρίση χρέους έχει ήδη δραματική επίπτωση. Τα πανεπιστήμια, τα νοσοκομεία και οι δήμοι παλεύουν να προσφέρουν τις βασικές ανάγκες ενώ την ίδια στιγμή η χώρα χάνει και τη μάχη απέναντι στην παράνομη μετανάστευση.

Στην ουσία, λένε οι αναλυτές, η Ελλάδα είναι ήδη ένα χρεοκοπημένο κράτος.

“Έχει ζητηθεί από όλες οι πρεσβείες και τα προξενεία αλλά και τους δήμους σε όλη τη χώρα να δώσουν τα αποθεματικά τους στην Αθήνα. Τα νοσοκομεία και τα σχολεία έχουν λάβει σαφείς εντολές να μην προσλάβουν γιατρούς ή δασκάλους.

Ο στρατός έχει διαταγές να περιορίσει τις επιχειρήσεις αέρος και θαλάσσης στο ελάχιστο” γράφει.

Ακόμα και οι σύμβουλοι του υπουργείου Οικονομικών δουλεύουν για τώρα δωρεάν.

«Τα παλιά κόμματα δεν είπαν ποτέ την αλήθεια στο λαό. Τώρα πρέπει να ζήσουμε με αυτά που παράγουμε», λέει στους NYT ο Κώστας Μπακογιάννης, περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας.

Μιλώντας στη Θήβα παρέδωσε αυτό το μήνυμα στους συγκεντρωμένους. Το άρθρο αναφέρει πως αν ο ίδιος εξελέγη ως ανεξάρτητος, είναι γόνος μιας δεξιάς οικογένειας.

Στη Θήβα, ο κ. Μπακογιάννης διαπιστώνει πως το πρόβλημα της χώρας είναι μεγαλύτερο από ότι φαίνεται: το ποσοστό ανεργίας στην περιοχή είναι πολύ υψηλό, τα σκουπίδια δεν μαζεύονται και οι περικοπές του προϋπολογισμού κατά 50% δεν αφήνουν περιθώρια για πολλά. Εδώ και ένα χρόνο, η Θήβα προσπαθεί να ολοκληρώσει την ανακαίνιση του κεντρικού δρόμου της πόλης (έργο ύψους δύο εκατομμυρίων ευρώ), αλλά από τη στιγμή που η κατασκευαστική εταιρεία δεν έχει λάβει χρήματα, το έργο έχει μείνει στα μισά. Το μοναδικό που θυμίζει ότι στο σημείο γίνονταν έργα είναι οι εγκαταλελειμμένες μπουλντόζες.

Μέσα σε όλα αυτά, η ασφάλεια των πόλεων δεν είναι πλέον τόσο προφανής. Το ίδιο συμβαίνει με τα πανεπιστήμια και τα νοσοκομεία. Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Στο Πανεπιστήμιο Αθηνών ο προϋπολογισμός έχει μειωθεί σε 10 εκατομμύρια από 40 εκατομμύρια ευρώ που ήταν πριν από την κρίση. Όσο για τα νοσοκομεία, αν και οι ασθενείς έχουν διπλασιαστεί, τα μπάτζετ έχουν μειωθεί στο ελάχιστο δυνατό.

Στο νοσοκομείο Ελπίς

Ο Θεόδωρος Γιάνναρος, επικεφαλής του νοσοκομείου «Ελπίς», σημειώνει πως ο μισθός του έχει πέσει στα 1200 ευρώ από 7.400 ευρώ. Ο ετήσιος προϋπολογισμός του νοσοκομείου έχει πέσει στα έξι εκατομμύρια ευρώ από 20 εκατομμύρια που ήταν πριν από λίγα χρόνια, ενώ έχει μειωθεί και ο αριθμός των γιατρών (200 από 250).
Όπως συμβαίνει σε όλη την Ελλάδα, όλοι λειτουργούν με λιγότερα. Το νοσοκομείο ανακυκλώνει τα πάντα και χρησιμοποιεί κυρίως γεννόσημα φάρμακα.

«Έχουμε μάθει ότι μπορούμε να ζήσουμε με πολλά χρήματα . Ίσως η κρίση μας κάνει καλύτερους ανθρώπους – αλλά αυτοί οι καλύτεροι άνθρωποι θα πεθάνουν αν συνεχιστεί η κρίση», αναφέρει χαρακτηριστικά. Μάλιστα, ο ίδιος, έπαθε καρδιακή προσβολή από το συνεχές άγχος της δουλειάς. Ο Δρ. Τζάντζαρος λέει πως ένας εξασθενημένος χειρουργός είναι επικίνδυνος για τους ασθενείς, αλλά δυστυχώς τα πράγματα είναι επιτακτικά και οι συνθήκες όχι οι καλύτερες.