Ακούγοντας κανείς το όνομα Μίμης Πλέσσας φέρνει στο νου του εκατοντάδες γλυκές μελωδίες και τραγούδια που έγιναν σημεία αναφοράς ανά τις δεκαετίες και αγαπήθηκαν από το ευρύ κοινό. Ευφυής και ευαίσθητος, επιστημών και καλλιτέχνης, στα 93 του χρόνια, ο σπουδαίος συνθέτης παραμένει διψασμένος για ζωή, δημιουργία και πολλή μουσική. Χημικός στο επάγγελμα με διδακτορικό σε ένα από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια της Αμερικής, ο αυτοδίδακτος μαιτρ της μουσικής κάνει μια αναδρομή στο παρελθόν του και μιλά για την λατρεμένη του μητέρα αλλά και την υποχρέωσή του προς εκείνη να δημιουργήσει το καλύτερό του έργο προς τιμήν της. Δίχως περιστροφές και με έναν τόνο πικρίας στα χείλη για τους «αχάριστους» που βρέθηκαν στο δρόμο του, ο Μίμης Πλέσσας μιλά αποκλειστικά στο marketnews.gr. Μέσα σε λίγες κουβέντες περιγράφει τη σχέση του με τον Μίκη Θεοδωράκη αλλά και τον αείμνηστο Μάνο Χατζηδάκι και σχολιάζει με μία φράση σπουδαία ονόματα, όπως ο Λοΐζος, ο Ξαρχάκος, ο Ζαμπέτας, η Βουγιουκλάκη και άλλοι….

Αναδείξατε δεκάδες τραγουδιστές. Συναντήσατε την αχαριστία;

Με τα καντάρια. Χόρτασα αχαριστία. Μέχρι και εγώ ντράπηκα για τη διαγωγή των αχάριστων. Και βέβαια τους συγχώρησα και είμαι έτοιμος να τους ξαναβοηθήσω για να δω ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ Η ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ.

Πώς σας επηρέασε ο θάνατος της μητέρας σας, ειδικά μάλιστα κάτω από τις πολύ ιδιαίτερες συνθήκες που συνέβη; Τι συνέπειες είχε αυτό το απρόσμενο σοκ για εσάς;

Δεν υπάρχει πράξη μου, δεν αναγνωρίζω συναίσθημα που να μην είναι επηρεασμένο από τον θάνατο της λατρεμένης μου μητέρας. Ελπίζω κάποια στιγμή να νιώσω ώριμος για να της αφιερώσω ένα έργο μου.

Θα ήθελα να μου πείτε πώς αισθανθήκατε όταν «ο Δρόμος» έγινε ο πρώτος  χρυσός δίσκος της ελληνικής δισκογραφίας;

Από τη στιγμή που διάβαζα τους στίχους παρατημένους στο γραφείο του Λευτέρη (Παπαδόπουλου) και με την ευκολία που μου τα πάσαρε, βεβαιώνοντας με ότι αυτά δεν γίνονται, ήξερα ότι αυτά που εγώ θα έκανα θα ήταν ΜΟΝΑΔΙΚΑ και βέβαια θα ξεπερνούσαν κάθε προηγούμενη επιτυχία. Έτσι και έγινε.

Σπουδάσατε χημεία στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Παν. Αθηνών , και μάλιστα κάνατε το διδακτορικό σας στο Cornell, ένα από τα σπουδαιότερα πανεπιστήμια του κόσμου. Μουσική, τελικά πού σπουδάσατε; Ή είστε αυτοδίδακτος;

Άμα κάνεις και την ερώτηση και δίνεις και την απάντηση, τότε εγώ δεν θα σου πω αλλά θα βροντοφωνάξω, ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΟΔΙΔΑΚΤΟΣ. Γι’ αυτό και σεμνός υπηρέτης κάθε κατηγορίας ή είδους μουσικής όπως τη χωρίζουν οι στερημένοι.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 
   

Ανάμεσα στους ογκόλιθους της ελληνικής μουσικής, Θεοδωράκη και Χατζιδάκι, τους οποίους αγάπησε πολύ ο κόσμος, αισθανθήκατε για κάποιο λόγο αδικημένος ή παραγκωνισμένος την εποχή εκείνη;

Η εκτίμηση μου σ’ αυτούς τους δύο συνθέτες- φίλους, με φώτισε και βρέθηκα στο πλευρό τους βοηθώντας τους τη στιγμή που με χρειάστηκαν. Η στενή φιλία μου με τον Μίκη είναι η απόδειξη.

Η τέχνη τελικά συντηρεί τον δημιουργό περισσότερο από τους αποδέκτες της; Δηλαδή, είναι η ενασχόλησή σας με την τέχνη που σας έχει κρατήσει ζωντανό και τόσο δημιουργικό μέχρι αυτήν την ηλικία;

Αν ήξερα τι είναι εκείνο που με κράτησε ζωντανό, θα σας το έλεγα για να το εφαρμόσετε. Έτσι θα ήμασταν ΟΛΟΙ ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ.

Έχοντας φτάσει στα 93 σας χρόνια, θα ήθελα πολύ να μου πείτε αν έχετε μετανιώσει για κάτι στη ζωή σας κι αν υπάρχει κάτι που θα θέλατε να έχετε κάνει και δεν το πραγματοποιήσατε;

Έφτασα στα 93. Ευχήθηκα στη Ροζίτα (Σώκου) που είναι 94 και τώρα ψάχνω να βρω τι θέλω. Και ο θόρυβος τριγύρω μου θολώνει την εικόνα. Εσείς, όμως, δεν ξέρετε τι σημαίνει πλεσσαίικο πείσμα. Εγώ θα ξεκαθαρίσω το τοπίο και θα πραγματοποιήσω το απραγματοποίητο.

 
   

Ο ελληνικός κιν/γράφος ήταν το χώμα πάνω στο οποίο πατήσατε και όπου ο ίδιος δημιουργήσατε. Πείτε μας, τι ιδιαίτερο έχετε να θυμηθείτε από αυτά τα χρόνια του έντονα δημιουργικού κιν/γράφου της περιόδου αυτής;

Ότι δεν πρόλαβα να καταλάβω τι μου γινόταν γιατί έπρεπε συγχρόνως να υπηρετήσω με την ίδια σοβαρότητα το Μιούζικαλ, τη μουσική κωμωδία και τις κωμωδίες των 21 ημερών. Και ω του θαύματος, τα κατάφερα και είμαι περήφανος για το ότι οι φθηνοκωμωδίες, είχαν την ίδια σοβαρή αντιμετώπιση. Δεν είναι για καμάρι αυτό που οι άλλοι κάνουν για ξεπέτα να καταφέρνεις εσύ να το κάνεις ορόσημο;

Για κάποιο διάστημα, υπήρξατε ο αποκλειστικός συνθέτης του θιάσου του Δημήτρη Χορν. Επειδή επρόκειτο για μια πολύ σπουδαία θεατρική περσόνα, θα θέλαμε να μας μιλήσετε λίγο για εκείνον τον λαμπρό ηθοποιό, μιας και τον γνωρίσατε και συνεργαστήκατε τόσο στενά μαζί του…

Ό,τι και να σας πω είναι λίγο. Γιατί αν θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε και τον ίδιο τον Δημήτρη, με τη γνωστή του χάρη, την ανεμελιά που συναγωνίζεται τη σοβαρότητα, θα σας μπέρδευε. Ο ίδιος ο Δημήτρης; Σημαντικός, ανεπανάληπτος, αξέχαστος.

Θα ήθελα μια μικρή σας φράση για τα ονόματα που θα σας αναφέρω:

 Γιώργος Ζαμπέτας: Αυθεντικός

 Δαλιανίδης: Το ταλέντο

 Μίκης Θεοδωράκης: Συνθέτης

 Μάνος Χατζιδάκις: Ατρόμητος

Ξαρχάκος: Συνεχιστής

Λοΐζος: Αληθινός

Τζ. Βάνου: Η μόνη, η αληθινή, η ανεπανάληπτη

Βουτσάς: Πολύπλευρος

Βουγιουκλάκη: Αδίστακτη

Βλαχοπούλου: Ατέλειωτη

Η πείρα σας στη μουσική και τη ζωή, σας δίνει το απόλυτο δικαίωμα να κάνετε μια προσέγγιση – εν είδει αντιπαραβολής – στην Ελλάδα του χθες και στην Ελλάδα του σήμερα.

Η πείρα είναι μία αρετή που όταν την αποκτήσεις είναι ήδη αργά…

 

Σας ευχαριστώ πολύ!

 

 

Κι εγώ σας ευχαριστώ!

Facebook Comments