Σχεδόν το σύνολο των πολιτικών αναλυτών, το 2010, μέσα στην παραζάλη του νεοπαγέντος τότε μνημονίου, θεώρησαν την χρονολογία αυτή κομβικό σημείο, με κύριο πολιτικό χαρακτηριστικό το τέλος της μεταδικτατορικής περιόδου και την είσοδο σε μια νέα εποχή, έλεγαν, με διαφορετικά πολιτικά γνωρίσματα, η οποία θα εμπεριείχε εθνικά χαρακτηριστικά, αλλαγές αρρωστημένων πρακτικών και νοοτροπιών, εγκατάλειψη της άποψης ότι το κράτος είναι φέουδο της εκάστοτε κυβέρνησης, ευρύτερες κυβερνητικές συνεργασίες και γενικότερα μια εγκατάλειψη όλων εκείνων των παθογενειών, που οδήγησαν την χώρα στα μνημόνια και στην χρεοκοπία.

Δυστυχώς, όμως, η διάψευση επισημοποιείται καθημερινά, με τις ίδιες πολιτικές πρακτικές και νοοτροπίες, ωσάν να μην συνέβη το συνταρακτικό γεγονός της οικονομικής κατάρρευσης της χώρας. Το παλιάς κοπής δίπολο ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, έχει υποκαταστήσει, σε όλες του τις εκφάνσεις, το νεότευκτο δίπολο ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ, με συνέπειες ολέθριες και επιζήμιες για τον τόπο.

Οδεύοντας προς την εκλογή του Προέδρου Δημοκρατίας, αυτή η διαμάχη θα παίρνει τέτοια πολωτικά χαρακτηριστικά, που θα καθιστούν παντελώς αδύνατη όποια εθνική συνεννόηση, την οποία έχει ανάγκη η χώρα, εν όψει, μάλιστα του νέου μπαράζ, που επεχείρησαν πρόσφατα οι αγορές εναντίον της Ελλάδος, με αφορμή αφενός την παγκόσμια οικονομική συγκυρία, με τις Γαλλία και Ιταλία σε περιδίνηση και αφετέρου τις άστοχες ενέργειες, στο εσωτερικό της χώρας, από Κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ.

Η μεν Κυβέρνηση πιεζόμενη απ τα δημοσκοπικά ευρήματα, τα οποία δίνουν μεγάλο προβάδισμα στην αντιπολίτευση, και απ τις εξαγγελίες του Τσίπρα στην Θεσσαλονίκη, αλλά και από μία εσφαλμένη εκτίμηση του ίδιου του Σαμαρά, ο οποίος επείγεται να «σχίσει», όπως διατείνεται, το μνημόνιο, προέβη σε μια σειρά ενεργειών τις οποίες, αυτές οι αόρατες και απίθανες αγορές, που καθορίζουν, ατυχέστατα, τις μοίρες των λαών και των εθνών, τις εξέλαβαν αρνητικά και εκτίναξαν τα σπρεντ σε εποχές χρεοκοπίας. Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ κινούμενος ολοκάθαρα από ένα πνεύμα μκρομεγαλισμού και θεωρώντας την Ελλάδα, περίπου τον ομφαλό της γης, θεωρεί πως θα πάει κόντρα σε αυτό το καρκίνωμα των αγορών, χρησιμοποιώντας, αν παραστεί ανάγκη, και το γνωστό σπαθί του Γρανικού!

Μα, αν, για την Κυβέρνηση, οι αγορές, επεφύλαξαν καταστροφή, μέσω των σπρεντ, γιατί, κατά την εκτίμησή τους πρωίμισε, σε ότι αφορά την έξοδο απ το μνημόνιο, στον ΣΥΡΙΖΑ, αν γίνει Κυβέρνηση, τι θα επιφυλάξουν, με το πρόγραμμά του να είναι διαμετρικά αντίθετο απ τα μνημόνια και τις προσδοκίες των αγορών; Oσάκις δε τεθεί αυτό το λογικό ερώτημα στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αυτοί επικαλούνται την στήριξη των χωρών του νότου και την αρωγή και άλλων προοδευτικών παραγόντων, στην προσπάθειά τους να εξαφανίσουν τα μνημόνια. Θα αρκέσουν αυτά τα επικαλούμενα να αποτρέψουν αυτό το ιδιότυπο ματς των αγορών και των κρατών; Διότι άριστο ακούγεται το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και τα αυτονόητα θέλει να θεραπεύσει στην Ελληνική Κοινωνία και όλοι επιθυμούμε την απαγκίστρωση της χώρας απ τα μνημόνια, όμως, βλέπετε, η χώρα, πλέον είναι κάτω από φοβερή πρεμούρα για επιβίωση και αντιμέτωπη με αυτή την δαμόκλεια σπάθη, που ακούει στο όνομα αγορές.

Με αυτές τις δύο κυρίαρχες αντιλήψεις στο εσωτερικό και με τον μπαμπούλα των αγορών, απ το εξωτερικό, θα πορευθούμε μέχρι τον προσεχή Φεβρουάριο, χρονολογία ορόσημο, για το κατά πόσον η χώρα θα οδηγηθεί ή μη σε εκλογές. Αυτοί οι τέσσερις μήνες, που μας χωρίζουν, θα έχουν, όπως δείχνει η διαμορφωθείσα κατάσταση, το πολιτικό χαρακτηριστικό της ακραίας πόλωσης, το οποίο όλο και θα μεγιστοποιείται και θα ξεμακραίνει κάθε προσδοκία εθνικής συνεννόησης, για να βρεθεί η χρυσή τομή, που θα βγάλει τον τόπο απ τα αδιέξοδα. Διότι και με Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το κυρίαρχο πρόβλημα του χρέους και τα συνακόλουθά του θα είναι εδώ. Διότι και ο ΣΥΡΙΖΑ, εκών-άκων, θα οδηγηθεί, κάτω απ΄ τις αφόρητες πιέσεις του διεθνή παράγοντα και των αγορών, σε χαμηλή πτήση. Και τότε, ως άλλος Παπανδρέου, θα περάσει στην αντίπερα όχθη και θα μας λέει ότι δεν λογαριάζει το πολιτικό κόστος, ενώ με άλλη εντολή του Ελληνικού Λαού θα έχει εκλεγεί. Κάπως έτσι δείχνουν τα πολιτικά μας πράγματα και η μεταδικτατορική πολιτική ιστορία του τόπου, η οποία έχει πάντα στα σπλάχνα της και διαπερνάται απ αυτό το χαρακτηριστικό που διατείνονταν οι αρχαίοι μας πρόγονοι, στις αφέλειες και στις επιδερμικές αντιμετωπίσεις των περιστάσεων: «Tων οικιών ημών εμπιπραμένων ημείς άδομεν»!

Και εδώ, σε αυτή την πρωτόγνωρη πόλωση, που θα επιστρατευθούν, ως συνήθως, θεμιτά και αθέμιτα μέσα, και τα οποία ήδη βλέπουμε στα τηλεοπτικά παράθυρα, προβάλλει επιτακτική η ανάγκη της ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς, σαν εξισορροπητικός παράγων, σαν νηφάλιος λόγος, που θα αντισταθμίσει και την κυβερνητική οιηματική φλυαρία και τον ασύνορο λαϊκισμό της αντιπολίτευσης, που θα δώσει μια ρεαλιστική πολιτική διέξοδο στις χιλιάδες Κεντρογενείς ψηφοφόρους, είτε εκκινούν δεξιόθεν, είτε αριστερόθεν, να εκφρασθούν, μα κυρίως να παίξουν και μετεκλογικά, αν χρειασθεί, τον συνδετικό κρίκο με τον ρεαλισμό και τον ανθρωποκεντρισμό, παράγοντες απ τους οποίους έχει ανάγκη ο τόπος, για να βγει απ τα αδιέξοδα. «Οι καιροί ου μενετοί», για την Κεντροαριστερά…

 

Του Θ. Γεωργάκη

Τραπεζικό Στέλεχος – Πολιτικός Επιστήμων
  Στέλεχος «ΔΗΜΟ.Σ»

Facebook Comments