«Το γεγονός ότι αρνείται τη συναίνεση για το πρόσωπο του νέου ΠτΔ, δείχνει ότι μοναδική του επιδίωξη είναι η πολιτική του επιβίωση. Εμείς επιμένουμε στην ανάγκη της σταθερότητας και των ομαλών δημοκρατικών εξελίξεων που μπορούν να εγγυηθούν την ενίσχυση της διαπραγματευτικής θέσης της χώρας και την έξοδο από την κρίση».

Σε ποιόν ανήκει η παραπάνω δήλωση; Στον κ.Σαμαρά ή στον κ. Βενιζέλο; Σε κανέναν από τους δύο. Είναι δήλωση του κ.Τσίπρα στην προσπάθειά του να πείσει πως είναι δύναμη σταθερότητας και ευθύνης.

Τι είχε προηγηθεί; Οι δηλώσεις Σκουρλέτη περί αργυρώνητων βουλευτών, η άρνηση του Σύριζα να ψηφίσει ΠτΔ, και οι δηλώσεις του στην Βουλή περί μη αναγνώρισης οποιασδήποτε συμφωνίας με τους εταίρους. Ακολούθησε το μίνι κραχ στο Χ.Α.Α και η μεγάλη άνοδος των σπρεντς που έδειξε και στην αντιπολίτευση πως οι αγορές δεν βλέπουν μόνο τα πλεονάσματα αλλά και το πολιτικό ρίσκο. Και όσο να ναι, ένας πανικός τους έπιασε.

Πολλοί λένε “δεν ανησυχώ γιατί θα κάνει εντέλει στροφή ο Σύριζα”. Πώς εννοούμε όμως την στροφή αυτήν;

Βλέπουμε τον κ. Τσίπρα να συναντιέται τη μια με τον Πάπα και την άλλη με την κ.Αγγελοπούλου για να φιλοτεχνήσει το προφίλ του. Την ίδια ώρα όμως στηρίζει τους τραμπουκισμούς στα Πανεπιστήμια και τις καταλήψεις στα σχολεία. Εναντιώνεται στην αξιολόγηση. Συναντιέται κρυφά σε εστιατόρια με τον κ.Ασμουνσεν αλλά καταγγέλλει την κυβέρνηση ως προδοτική. Συναντιέται με τον κ.Στουρνάρα για να δείξει θεσμικότητα, αλλά καταγγέλλει πως με την ενοποίηση του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος ο διοικητής της ΤτΕ γίνεται ύπαρχος της Μέρκελ. Επισκέπτεται τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στο όνομα της σταθερότητας και του ζητάει να παραιτηθεί πριν τη λήξη της θητείας του. Την ίδια ώρα οι κ. Μηλιός και Τσακαλώτος πλησιάζουν τις απόψεις του κ.Λαφαζάνη, εγκαταλείποντας το μπλοκ των “ρεαλιστών” του κόμματος.

Φυσικά δεν είναι μόνο αυτά. Ας δούμε τι είδους διαχείριση σκοπεύει να εφαρμόσει ο Σύριζα και σε άλλους τομείς. Όσοι διάβασαν το πρόγραμμα του για την Δικαιοσύνη και τον Πολιτισμό, αντίκρισαν κείμενα αντίστοιχα με αυτά τριτοκοσμικών καθεστώτων. Δεν εννοώ πως είναι απλά ανούσια ή αόριστα προγράμματα. Είναι κείμενα ιδεοληπτικά, βαθιά αντιευρωπαϊκά, που παραπέμπουν σε άλλες εποχές και μη δυτικά κράτη. Ομνύουν σε μοντέλα που ακόμα και οι Λατινοαμερικάνικες χώρες-πρότυπα του Σύριζα θέλουν να ξεπεράσουν. Θα γευτούμε λοιπόν ένα πρωτότυπο καθεστώς “αμεσοδημοκρατίας”, “λαϊκών συνελεύσεων”, “ηρωικών καταλήψεων”, “αναμόρφωσης της αστυνομίας”, καταγγελίας των “αντιλαϊκών ΜΜΕ” κτλ. για να ολοκληρωθεί το “πρώτη φορά αριστερά”. Θα γίνουν δηλαδή επίσημη ιδεολογία του κράτους όλες οι παθογένειες που μας οδήγησαν στην κρίση και θα ζήσουμε την προβολή όλων των στρεβλών αναγνώσεων της ιστορίας που έκανε η Ελληνική αριστερά.

Αν θέλει να μας πείσει ο Σύριζα θα πρέπει να δεχτεί ειλικρινώς την απλή αρχή πως “δεν έφερε το μνημόνιο την κρίση, αλλά η κρίση το μνημόνιο”. Ότι αν θέλουμε να είμαστε μέλη της Ευρώπης πρέπει να ακολουθούμε κάποιους κανόνες και σε Δημοσιονομικό και σε Τραπεζικό επίπεδο. Πως άλλο ζήτημα είναι το αν μας αρέσει η Ευρώπη όπως είναι, και άλλο το να αναγνωρίζουμε τους σημερινούς συσχετισμούς όταν δεν μπορούν να τους επηρεάσουν ούτε ο Ολάντ, ούτε ο Ρέντσι, οι οποίοι αναγκάστηκαν να πάρουν πίσω τους προϋπολογισμούς τους. Ότι πρέπει να αφήσουμε πίσω τις παθογένειες της μεταπολίτευσης και πως η ανάπτυξη θα έρθει στρεφόμενοι στην παραγωγή.

Αυτά όμως δεν τα δέχεται ο Σύριζα γιατί τον ακυρώνουν και τον καταργούν ολοκληρωτικά. Επιλέγει λοιπόν απλά να υποδυθεί την δύναμη ευθύνης. Οι πραγματικές συνέπειες αυτής της επιφανειακής και μόνον στροφής βέβαια, θα είναι οι θυσίες 5 ετών να εξανεμιστούν εν ριπή οφθαλμού. Αν τώρα έχουμε πλεόνασμα παρά τα ληξιπρόθεσμα χρέη εν αναμονή των ρυθμίσεων για τα κόκκινα δάνεια, ας φανταστούμε πόσοι θα συνεχίσουν να πληρώνουν φόρους επί Σύριζα με τις προσδοκίες που έχει καλλιεργήσει. Στη χώρα θα επικρατήσει ένα γενικευμένο “Δεν πληρώνω”. Και οι ιδεολόγοι του κόμματος θα τον πιέζουν να εφαρμόσει το…πρόγραμμα της ΔΕΘ. Θα καταλήξουμε σύντομα όχι απλά σε δημοσιονομική απόκλιση στόχων, αλλά σε πραγματικό ταμειακό πρόβλημα και δεν θα πληρώνονται μισθοί και συντάξεις. Να θεωρούμε σίγουρο πως η όποια προληπτική γραμμή συμφωνείται αυτές τις μέρες με τους εταίρους μας, θα ξαναγίνει ακόμα πιο σκληρό μνημόνιο, ενώ η συζήτηση για την διευθέτηση του χρέους δεν θα γίνει ποτέ. Η Έξοδος στις αγορές δεν θα υπάρχει καν ως επιλογή με δημοσιονομική κατάρρευση και τυπική χρεοκοπία. Όλα αυτά με την υπόθεση πως οι πολίτες δείχνουν ψυχραιμία και δεν πηγαίνουν στα ΑΤΜ να πάρουν τις καταθέσεις τους.

Βέβαια στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Οι πολίτες είναι ελεύθεροι να ψηφίσουν ότι θέλουν. Αλλά όσοι ποντάρουν σε στροφή του Σύριζα, καλό είναι να ξέρουν πως μετά δεν έχει “στρίβειν διά του αρραβώνος”…

Facebook Comments