Στις 14/5 η Κριστίν Λαγκάρντ είχε συναντηθεί με τον Μάριο Ντράγκι στο γραφείο της στην Ουάσινγκτον, σε ένα άτυπο, μη προγραμματισμένο ραντεβού.

Διαρροές, κυρίως από την αμερικανική πλευρά, αναφέρουν ότι σε αυτή την ανεπίσημη συζήτηση, Λαγκάρντ και Ντράγκι όχι μόνο κατέληξαν σε μια δυνάμει συμφωνία για το ελληνικό ζήτημα, αλλά επιβεβαίωσαν και τη σύμπτωσή τους σε τρία βασικά σημεία:

• Εξάντληση κάθε περιθωρίου για συμφωνία, αποκλείοντας το Grexit.

• Η συμφωνία να μην έχει μεγάλη απόκλιση από τις λεγόμενες «ονομαστικές» δεσμεύσεις της 5ης αξιολόγησης.

• Το περιθώριο μετακύλισης των εκκρεμοτήτων πρέπει να είναι νομοθετικά επιβεβαιωμένο, ώστε να είναι δυνατή και μια συμφωνία.

Το «καινούργιο» στοιχείο σε αυτά τα τρία σημεία είναι το τρίτο, το οποίο περιλαμβάνει όλες τις ελαστικότητες και τα περιθώρια διαφοροποίησης που θα μπορούσε να έχει η νέα συμφωνία.

Μάριο Ντράγκι και Κριστίν Λαγκάρντ συμφώνησαν στο εξής:

Η Ευρώπη υποχρεούται να αλλάξει οικονομική πολιτική. Αυτό το ζήτημα, που ούτως ή άλλως βρίσκεται στην επίσημη ατζέντα, αλλά και στο περιθώριο της Συνόδου των G7, πιέζει τη Γερμανία. Και αυτή η πίεση έρχεται από όλες τις πλευρές, συμπεριλαμβανομένης της ΕΚΤ και του ΔΝΤ.

Οι ΗΠΑ από την πλευρά τους χρειάζονται σταθερότητα,την ώρα προσπαθούν να εδραιώσουν την κρίσιμη αλλαγή στη νομισματική τους πολιτική (σταδιακή αύξηση επιτοκίων), αφού κάθε νομισματική αναταραχή θα μπορούσε να προκαλέσει σημαντικά προβλήματα και ανατροπές στις διεθνείς αγορές.

Συμπερασματικά, για να επέλθει η συμφωνία, πρέπει αυτή να είναι και συμβατή με την 5η αξιολόγηση και να δρομολογηθεί παράλληλα μια νέα οικονομική πολιτική στην ευρωζώνη.

Όσον αφορά στην ελληνική πλευρά, και τις δικές της υποχωρήσεις, μια τέτοια συμφωνία θα απαιτήσει «σκληρά» μέτρα στο ασφαλιστικό, τα οποία όμως θα μπορούν μελλοντικά να τροποποιηθούν σε ένα γενικότερο πλαίσιο αλλαγών στην Ευρώπη, ώστε και οι δύο πλευρές να είναι «ευχαριστημένες».

Αυτό που μένει να αναλογιστεί κανείς είναι το κατά πόσο μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να διαχειριστεί το πολιτικό βάρος μιας τέτοιας «καταρχήν σκληρής» συμφωνίας, με την δριμεία αμφισβήτηση που αναμένεται να υπάρξει από το εξωτερικό και την Ελλάδα.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Μάριο Ντράγκι έχει επανειλημμένα τονίσει πως οι χώρες του ευρώ δεν μπορούν επ’ άπειρον να στηρίζονται στα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ. Πρέπει αντίθετα να εκμεταλλευτούν το χρόνο που τους δίνουν οι νομισματικές πολιτικές.
 

Facebook Comments