Εντάξει. Η ρομποτική συνέπεια είναι ξενέρωτο πράγμα. Ο άνθρωπος δεν είναι μηχανή. Η ζωή θέλει σασπένς και ίντριγκα. Το στοιχείο του απρόβλεπτου συμβάλει στη γοητεία του φαινομένου της ζωής. Πολλώ δε μάλλον για τους νότιους, βαλκάνιους και μεσογειακούς λαούς. Όμως από το σημείο αυτό μέχρι το απόλυτο δούλεμα υπάρχει ειδοποιός απόσταση. Και πλέον η κυβέρνηση έχει καταντήσει αηδία.
 
Το χειρότερο είναι ότι δεν αντιλαμβάνονται (ή γράφουν εκεί που δεν πιάνει μελάνι) την αναγκαιότητα μιας απόφασης. Επιχειρήσεις κλείνουν, παραγγελίες ακυρώνονται, κρατήσεις ματαιώνονται, μισθωτοί δεν πληρώνονται, ελεύθεροι επαγγελματίες φεσώνουν και φεσώνονται. Και στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ παίζουν με τις τάπες των βαρελιών περιμένοντας την καταστροφή να ωριμάσει.
 
Ώρα για μερικά ξενέρωτα νούμερα: Η Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ αντιστοιχεί στο 4 με 7 τοις εκατό του εκλογικού σώματος. Είναι οι τσιφλικάδες ενός ακραίου κόμματος, που, λόγω της γελοιώδους ανικανότητας της πασοκονεοδημοκρατίας, ξύπνησε μια μέρα στη κυβέρνηση έχοντας αποσπάσει ένα 36 τοις εκατό των ψηφισάντων. Που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζοντας μέσες-άκρες, ότι πίτα ολόκληρη και σκύλος χορτάτος δεν γίνεται, αλλά είχε κουραστεί να βλέπει τους κυβερνήτες του να ξεφτιλίζονται από κολλημένους ξενόγλωσσους χαρτογιακάδες.
 
Το 84 τοις εκατό όσων ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με έρευνα του ΠΑΜΑΚ, το έκαναν αναμένοντας ότι το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» θα παραπεμφθεί στις καλένδες. Χέστηκαν για την Αριστερά. Πασόκοι είναι και πρώην νεοδημοκράτες και τους νοιάζει η τσέπη τους, όχι το κατά πόσο η Παναρίτη είναι μια οπορτουνίστρια, που κάνει τους ρεφορμιστές άλλων εποχών να μοιάζουν με σταλίνες. Ο ΕΝΦΙΑ τους νοιάζει, όχι το μέλλον του καπιταλισμού.
 
Αλλά, ακόμα και σε ιδεολογικό επίπεδο, πάλι δουλευόμαστε. Παυλόπουλο, Τζάκρη, Πανούση, Σαγιά (που συνέταξε και τον πυρήνα του κειμένου Τσίπρα στην Le Monde), Σπίρτζη, Παπαγγελόπουλο, Πιτσιόρλα, Σπυρόπουλο, Ταγματάρχη, Κουρουμπλή, Παραστατίδη και λοιπούς πρώην «μνημονιακούς», «γαργάρα» τους έκανε η Κ.Ε.. Όπως επίσης και δεν ανέβηκε στα κάγκελα, όταν στην Παναρίτη δόθηκε ουσιαστικός και όχι ο διακοσμητικός ρόλος της εκπροσώπου στο ΔΝΤ – όταν δηλαδή ο Γιάνης της ανέθετε αποστολή πρώτου βιολιού στο BrusselsGroup.
 
Και, τέλος πάντων, αν είναι να ερίζουμε περί όνου σκιάς, ας έχουμε πρώτα φάει το γάιδαρο. Κι ας έχουμε μιαν ελάχιστη αξιοπιστία. Όχι να λέμε κάθε βδομάδα πως τη Δευτέρα θα έχουμε συμφωνία, ή «περάστε την πρώτη του μηνός», ή πόσο πετυχημένη ήταν η συνομιλία Τσίπρα με Μέρκελ, Ολάντ, Γιουνκέρ, Λιου και γενικά πολύ λάδι κι από τηγανίτα τίποτα. Από τις αρχές Φεβρουαρίου, όλο ακούμε πως «ετελείωσε». Αυτό δεν είναι νέο πολιτικό ήθος. Είναι το παλιό καθεστώς στα χειρότερά του.
 
Αν, πλέον, οι πληροφορίες από «κυβερνητικές πηγές» είχαν εναπομείνασα αξιοπιστία, θα μεταδίδαμε σήμερα, ότι από χθες το απόγευμα ψιθυρίζεται ότι η συμφωνία έχει πλέον κλείσει – διότι όντως υπάρχει σχετικό σούσουρο. Μακάρι να ισχύει. Και μακάρι ο κομμουνιστότροπος ΣΥΡΙΖΑ να βρυχάται τώρα ακριβώς έναντι του ρεαλιστή ακριβώς για τον λόγο αυτό. Διότι το θέμα παρατράβηξε. Και κατάντησε βαθιά κουραστικό και ψυχοφθόρο, πέρα από εθνικά επικίνδυνο.

Facebook Comments