Όταν κάποιοι λένε πως ο μεγάλος ασθενής αυτού του τόπου είναι το κράτος, συχνά δέχονται μια καταιγίδα σχολίων και επιθέσεων καθότι οι εργαζόμενοι και εμπλεκόμενοι με το κράτος είναι υπερβολικά πολλοί για να μην βρεθούν υπερασπιστές της λειτουργίας του κάτω από οποιαδήποτε πέτρα ανασηκωθεί. Κι όμως, αυτοί που το λένε έχουν δίκιο. Το κράτος όχι μόνο είναι ο μεγάλος, αλλά και ο χειρότερος ασθενής. Θεωρεί τον εαυτό του υγιέστατο, εχθρούς όλους τους εντεταλμένους γιατρούς και αναρμόδιους να μιλήσουν γι αυτό όλους τους υπόλοιπους που τους πληρώνουν.

Γι αυτό δεν είναι διόλου τυχαίο το γεγονός ότι όλα τα καθεστωτικά και συντηρητικά κόμματα κάθε εποχής, έχουν οπαδούς την πλειοψηφία των δημοσίων υπαλλήλων. Ούτε είναι τυχαίο που άλλαξαν τα πάντα σε τούτο τον τόπο τα χρόνια της κρίσης, αλλά το τελευταίο μεγάλο προαπαιτούμενο για την έξοδο απ’ τα μνημόνια είναι η αξιολόγηση του προσωπικού του κράτους. Ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση αρνήθηκε υστερικά την αξιολόγηση και την εκμεταλλεύτηκε άκρως αποδοτικά. Ήταν μια από τις βασικότερες αιτίες που σύσσωμο το σώμα των δημοσίων υπαλλήλων πήγε στην κάλπη του.

Ως κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να μην κάνει αξιολόγηση στο δημόσιο, πάντα σε αγαστή συνεργασία με τους συνδικαλιστές της ΑΔΕΔΥ. Και κοροϊδεύοντας τους τροϊκάνους που το απαιτούσαν, νομοθέτησε την πιο light αξιολόγηση που θα μπορούσε να διανοηθεί κανείς. Η βαθμολογία δεν έχει καμία επίπτωση ούτε στην μισθολογική, ούτε στην βαθμολογική εξέλιξη των δημοσίων  υπαλλήλων. Είναι αυτή αξιολόγηση ή μπούρδα και κοροϊδία; Παρά ταύτα, ούτε πέρυσι δέχτηκαν οι υπάλληλοι να γίνει, ούτε φέτος.

Προβάλουν διάφορα επιχειρήματα. Ποιος θα τους αξιολογήσει, με ποια κριτήρια και όλα τα συναφή που ακούμε εδώ και χρόνια. Τα επιχειρήματα αυτά δεν θα εξαντληθούν ποτέ. Πάντα το συνδικαλιστικό του κίνημα θα είναι υπέρ της αξιολόγησης γενικά, αλλά πάντα εναντίον κάθε συγκεκριμένης αξιολόγησης που πάει να εφαρμοστεί. Ως τώρα τα κατάφεραν και δουλεύουν δίχως μια διαδικασία που σε κάθε δουλειά του ιδιωτικού τομέα θεωρείται αυτονόητη.

Ε καιρός είναι να καταλάβουν και οι δημόσιοι υπάλληλοι ότι θα αξιολογηθούν. Αυτό το ταμπούρι δεν γίνεται πια να στέκεται, είναι εξαιρετικά αναχρονιστικό και μη αποδεκτό από την υπόλοιπη κοινωνία. Δεν το γράφω ούτε με εμπάθεια, ούτε με ένταση. Απλώς τους εξηγώ ότι άλλαξαν οι καιροί και ότι πρέπει κι αυτοί να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα. Γι αυτό, καλά θα κάνουν να αποδεχτούν αυτή την γιαλαντζί αξιολόγηση που νομοθέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ, διότι όσο αρνούνται πεισματικά να κάνουν έστω κι ένα μικρό βήμα, τόσο δημιουργούν την αίσθηση ότι εκεί μέσα χρειάζονται πιο δραστικά πράγματα. Ας το σκεφτούν, πριν είναι αργά.

Facebook Comments