Θετικό το νομοσχέδιο για τις επενδύσεις, αλλά χρειάζονται κι άλλα βήματα

Θετική πρωτοβουλία χαρακτήρισε ο πρόεδρος της ΚΕΕΕ και του ΕΒΕΑ Κ. Μίχαλος, το υπό συζήτηση νομοσχέδιο, που αφορά στη διαμόρφωση φιλικού αναπτυξιακού περιβάλλοντος για τις «Στρατηγικές και Ιδιωτικές Επενδύσεις», αναπτύσσοντας τις θέσεις των επιμελητηρίων, ενώπιον της Διαρκούς Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής.

Όπως είπε, το σχέδιο νόμου μπορεί να συμβάλει, υπό όρους, στην αύξηση της παραγωγής, στη βελτίωση της παραγωγικότητας, τη διεύρυνση της απασχόλησης και των εξαγωγών, καθώς επιχειρεί να βελτιώσει τα αναπτυξιακά κίνητρα του Ν. 3908/11, ενώ προάγει και συγκεκριμένες μεγάλες επενδύσεις. Ωστόσο, για να καταστεί αποτελεσματικό εργαλείο για την δημιουργία ενός ευνοϊκού επενδυτικού περιβάλλοντος, χρειάζεται τροποποιήσεις στους εξής τομείς:

– Σχετικά με τις ενεργειακές επενδύσεις πρέπει να συμπληρωθεί το σχέδιο νόμου ώστε να δημιουργηθούν γέφυρες μεταξύ του παλιού και του σημερινού αναπτυξιακού νόμου που θα διασφαλίζουν την επέκταση των επενδυτικών σχεδίων Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Είναι επίσης αναγκαίο να διασφαλιστεί ικανό ύψος επιχορηγήσεων σε έργα ΑΠΕ είτε με άρση των περιορισμών συσσώρευσης κεφαλαίου ανά περιφέρεια είτε με την αύξηση του πλαφόν χρηματοδότησης ανά επιχείρηση. Διαφορετικά μεγάλες επενδύσεις σε ΑΠΕ είναι δύσκολο να γίνουν, όπως υποστήριξε.

Επίσης, κρίνεται άκρως αναγκαία η παροχή ικανού χρόνου για την ολοκλήρωση μεγάλης πολυπλοκότητας επενδύσεων, που δεν προβλέπεται από το σχέδιο νόμου. Τα περιθώρια υλοποίησης σύνθετων επενδύσεων θα πρέπει να είναι τουλάχιστον διπλάσια από τα προβλεπόμενα.

– Οι κανόνες για τους επενδυτές να είναι ξεκάθαροι και συγκεκριμένα ζητήθηκε αναδιατύπωση στο άρθρο 7 παράγραφος 1 που προβλέπει τη δυνατότητα αποχαρακτηρισμού κάποιων επενδύσεων από τις θεωρούμενες στρατηγικές καθώς υπάρχει ένα «ιδίως» που μπορεί να θεωρηθεί και «ίδιον» όφελος .

– Μεγάλες και πολύ μεγάλες επενδύσεις δεν υποστηρίζονται με το άρθρο 19, παράγραφοι 2 και 3 που μειώνει σημαντικά τις άμεσες ενισχύσεις για επενδύσεις πάνω από 50 εκατ. ευρώ και τις αντικαθιστά με φορολογικά κίνητρα.

«Η φοροαπαλλαγή δεν υποστηρίζει την υλοποίηση επένδυσης, αλλά μόνο τη λειτουργία της και μάλιστα σε βάθος χρόνου, από τη πρώτη κερδοφόρο χρήση που συνήθως επέρχεται μετά από τουλάχιστον μια πενταετία. Προτείνουμε λοιπόν να τηρηθούν οι προϋποθέσεις που προβλέπει άλλωστε και ο Περιφερειακός χάρτης Επενδύσεων της ΕΕ, για άμεσες επιχορηγήσεις και όχι φοροαπαλλαγές» όπως σημειώνεται και στο σχετικό έγγραφο του επιμελητηρίου.

– Μείωση της γραφειοκρατίας στην πράξη καθώς διατηρείται το καθεστώς να γίνεται κατάθεση δυο και τρεις φορές των ίδιων γνωμοδοτήσεων, όπως συμβαίνει για παράδειγμα με την παραχώρηση της χρήσης αιγιαλού, παραλίας και θαλάσσιου χώρου. Υπενθυμίζεται ότι υπάρχει, εν προκειμένω, σχετικός νόμος που μπορεί να εφαρμοστεί για όλα τα επενδυτικά σχέδια, ο 3851/2010 που αφορά έργα ΑΠΕ.

-Να επανεξετασθούν οι περιορισμοί που τίθενται για την χρηματοδότηση των κτιριακών υποδομών και εγκαταστάσεων των επενδύσεων, προκειμένου να μην δημιουργούνται προβλήματα στους επενδυτές.

Ο κ. Μίχαλος υπογράμμισε ότι πέραν των επενδυτικών κινήτρων, επιβάλλεται η άρση των διάσπαρτων αντικινήτρων και, επιγραμματικά, ανέφερε ορισμένα στοιχεία της πολιτικής που ακολουθείται, τα οποία αποθαρρύνουν τις νέες επενδύσεις, και είναι:

– Οι διαδοχικές έκτακτες φορολογικές αφαιμάξεις των επιχειρήσεων και η κατακόρυφη αύξηση του φόρου επί των διανεμομένων κερδών αποτελούν, ουσιαστικά, τιμωρία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και επηρεάζουν αρνητικά τους επενδυτές, πέραν του ότι στερούν από τις επιχειρήσεις τους αναγκαίους για νέες επενδυτικές πρωτοβουλίες πόρους.

– Η συχνή μεταβολή του φορολογικού μας συστήματος και οι υψηλοί φορολογικοί συντελεστές, σε μια εποχή όπου εντείνεται ο φορολογικός ανταγωνισμός, ακόμη και στους κόλπους της Ε.Ε., δεν εξασφαλίζουν τη σταθερότητα του περιβάλλοντος που τόσο αναζητούν Έλληνες και ξένοι επενδυτές, οι οποίοι ενδιαφέρονται για μεσο-μακροπρόθεσμες αποδόσεις.

– Το τραπεζικό μας σύστημα, αποκλεισμένο ακόμη από τις διεθνείς αγορές χρήματος και κεφαλαίων, δεν προσφέρεται, σήμερα, για συμπαραστάτης της ιδιωτικής επιχείρησης στην προώθηση νέων επενδυτικών σχεδίων, η δε κεφαλαιαγορά θα αργήσει πολύ ακόμη για να υποκαταστήσει τις τράπεζες στη διαδικασία άντλησης επενδυτικών κεφαλαίων. Εάν οι τράπεζες δε συνειδητοποιήσουν ότι αποτελούν εργαλεία ανάπτυξης και όχι κερδοσκοπίας, κανένας επενδυτικός νόμος δε θα μπορεί να λειτουργήσει.

– Τα σημερινά οξύτατα δημοσιονομικά προβλήματα δημιουργούν εύλογες αμφιβολίες για τη δυνατότητα του κράτους να διαθέσει, έγκαιρα, το σύνολο των εγκρινόμενων, για την ενίσχυση ιδιωτικών επενδύσεων, ποσών.

– Πέραν, τέλος, των διαφόρων κινήτρων, οι επενδυτές αποδίδουν μεγάλη σημασία στη σχετική γραφειοκρατία, που απορροφά σημαντικό χρόνο και χρήμα. Στον τομέα αυτό, όμως, μέχρι σήμερα, έχουν γίνει μικρά και ανεπαρκή βήματα.