Θα κλείσει με επενδυτικά κέρδη το 2014;

Τα Αμερικάνικα χρηματιστήρια, η ατμομηχανή της παγκόσμιας αγοράς κεφαλαίων, αντιδρούν ως τώρα καλά.  Οι Αμερικάνικες αγορές αντιδρούν θετικά σε σχετικά καλά νέα για την οικοδομή, την ανάπτυξη του Αμερικάνικου ΑΕΠ και την αγορά εργασίας.

Τυπικά τα νέα δίνουν την εντύπωση μιας εξαιρετικής εικόνας, μιάς γερής οικονομίας. Ουσιαστικά, όμως, πρόκειται για απλή συνέχιση των ήδη καλών ειδήσεων, αλλά όχι στο βαθμό που είχαμε συνηθίσει. Επιπλέον, η εισροή κεφαλαίων και συνακόλουθη ανατίμηση στις ΗΠΑ πραγματοποιείται για άλλους λόγους.

Ουσιαστικά, οι Αμερικάνικες επενδύσεις κερδίζουν έδαφος όχι επειδή οι επενδυτές είναι ενθουσιασμένοι με τις, ακόμη καλές, επιδόσεις των ΗΠΑ, αλλά επειδή φοβούνται τις άλλες ξένες αγορές. Οι κίνδυνοι των διεθνών αγορών , ουσιαστικά πολλαπλασιάζονται με το πρόσφατο ‘τέλος του φτηνού Αμερικανικού χρήματος ‘ (τέλος της ποσοτικής χαλάρωσης).

Συνεχίζουμε να έχουμε την εκτίμηση ότι  το τέλος της ποσοτικής χαλάρωσης σημαίνει έμμεση αυξηση του κόστους χρηματοδότησης για περιφερειακές αγορές της τάξης του 1,5% περίπου. Διατηρούμε επομένως  αρνητικές εκτιμήσεις για περιφερειακές αγορές. Περιμένουμε αύξηση σε επιτόκια, εγκατάλειψη επενδύσεων σε νομισματικά αδύναμες οικονομίες, ενώ  χωρες με εξάρτηση εσοδων απο πετρέλαιο, ισως δουν τις ισοτιμίες και χρηματιστηρια σε χαμηλότερα επίπεδα.

Ήδη έχουν πληγεί οι αγορές της Ρωσίας και της Βενεζουέλας. Η τελευταία (Βενεζουέλα) υποχρεώθηκε να δηλώσει ότι θα αυξήσει τα συναλλαγματικά αποθέματα για να καθησυχάσει τις αγορές, κάτι που εκτιμούμε ότι δεν θα πετύχει, καθώς το προβλημα δεν είναι τα αποθέματα αλλά η ισοτιμία. Χωρίς αμφιβολία, οι κερδοσκόποι θα ‘σορτάρουν’ με την πρώτη αφορμή αγορές των οποίων οι ισοτιμίες κρατιούνται επίπλαστα.

Παρά το ότι η Ελληνικη οικονομία έδειξε σημάδια χλιαρής ανάκαμψης, συνεχίζουμε να βλέπουμε κινδύνους και σε περιφερειακές χώρες της Ευρωπαικής ΕΈνωσης (περιλαμβανομένης της Ελλάδος) καθώς η αξιολόγηση των τραπεζών δείχνει άμεση αδυναμία στο 10% αυτών, που πρέπει να επισημοποιήσουν σχέδιο κάλυψης των δυνητικών αναγκών, που σύμφωνα με την απόφαση του Εκοφιν Νοεμβρίου 13, θα συνοδεύεται στις περισσότερες περιπτώσεις απο bail-in , ή μετοχοποίηση κάποιων δανείων, με οδυνηρές συνεπέιες για τη χρηματιστηριακή αξία τους. 

Το γεγονός ότι το Ρεπουμπλικανικό κόμμα στις ΗΠΑ ελέγχει Βουλή και Γερουσία, επαναφέρει την  αισιοδοξία σε κάποια επενδυτικά λόμπι, αλλά σηματοδοτεί και τον περιορισμό του ρυθμού αυξησης δανεισμού στις ΗΠΑ, κάτι που δεν είναι καλό για τις αγορές, και θα παίξει τον ρόλο του το 2015.

Όλα αυτά, ενώ ήδη η αγορά της Κίνας επιβραδύνει τους ρυθμούς ανάπτυξης, αντικατοπτρίζοντας όχι μόνο αδύναμη ζήτηση στις δυτικοΕυρωπαικές χώρες, όπου κατευθύνονται τα προιόντα της, αλλα και λιγότερο δυνατή εγχώρια αγορά. Ακόμη και ο Κάμερον, πρωθυπουργός της Βρετανίας, χώρας που είναι στην τροχιά εκλογών, δήλωσε ευθαρσώς ότι δεν υπάρχει πολύ αισιοδοξία  για το τέλος του 2015. Αρα, χωρίς να λέμε ότι η παγκόσμια οικονομία εισέρχεται σε υφεση, διότι θα ήταν εμφανέστατα υπερβολή/ψέμα, θα ηταν δίκαιο να  πούμε ότι είμαστε σε φάση που πολλά συγκλίνουν ότι θα βιώσουμε αποκλιμάκωση των χρηματιστηριακών αγορών σε μεσοπρόθεσμη βάση.

Βραχυπρόθεσμα, από την άλλη πλευρά, δεν φαίνεται κάτι να εμπνέει ιδιαίτερη ανησυχία. Η άνοδος χρηματιστηριακών αξιών μάλλον θα συνεχιστεί μέχρι την τελευταία εβδομάδα του Νοεμβρίου, και στην συνέχεια μια μικρή υποχώρηση θα μεσολαβήσει λίγο πριν η αγορά κατακτήσει νεα υψηλά επίπεδα με το νέο έτος, ενδεχομένως με ισχυρότατη άνοδο και ενθουσιασμό που συνήθως χαρακτηρίζει την τελευταία φάση ανόδου τιμών πριν την μεγάλη πτώση.

Άρα, παραμένουμε στις χρηματιστηριακές αγορές με έμφαση σε μαγάλες αγορές όπως αυτή των ΗΠΑ, αλλά έχοντας συναίσθηση ότι οι κίνδυνοι αυξάνονται, ιδιαίτερα για περιφερειακές αγορές. Σε ότι αφορά την Ελληνική αγορά, τέλος, τα σημάδια δεν είναι καλά, καθώς ακόμη και κορυφαίοι επενδυτικοί οίκοι αφαιρούν τις Ελληνικές Τραπεζες από τις επιλογές τους. Αν το τελευταίο προστεθεί στο υψηλό πολιτικό ρίσκο και τους κινδύνους που προαναφέραμε για την Ελλάδα, μειώνεται η ως τώρα αισιοδοξία μας ότι η αγορά ‘χρωστάει ένα μίνι-ραλι’ ενόψει αναγκών αύξησης κεφαλαίων τραπεζών.