Τα κόμματα υπάρχουν για να ασκούν πολιτική, όχι για να στεγάζουν καριέρες. Ούτε υπάρχουν διότι ένα ένδοξο παρελθόν επιβάλει υποχρεωτικά την συνέχεια του στο παρόν και στο μέλλον. Τα κόμματα στέκονται όταν διαθέτουν μια πολιτική ατζέντα που χρειάζεται στην χώρα, είτε για να κυριαρχήσει στο σκηνικό,  είτε ως συμπλήρωμα που κάνει χρήσιμες άλλες ατζέντες. Φυσικά, κανένας δεν εμποδίζει ένα σύνολο ανθρώπων να αποπειραθεί μια πορεία κενή πολιτικής, μόνο και μόνο ως στέγαστρο των ατομικών τους φιλοδοξιών. Απλώς το κόμμα αυτό δεν έχει μέλλον.

Το Κίνημα Αλλαγής είναι απόγονος του παλαιού κραταιού ΠΑΣΟΚ, με όλα τα επιτεύγματα και τις αμαρτίες του. Έχει προσωπικότητες κι από άλλες παρεμφερείς δυνάμεις της λεγόμενης κεντροαριστεράς, αλλά το ΠΑΣΟΚ ήταν και είναι η σπονδυλική στήλη του, τόσο ιστορικά όσο και πολιτικά. Τα προβλήματα του ΠΑΣΟΚ ήταν πολλαπλά. Τα περισσότερα στελέχη του πήγαν σπίτι τους κυνηγημένα, οι οπαδοί του πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ και η ηγεσία του, νιώθοντας σαν κόκκος σιταριού ανάμεσα στις μυλόπετρες της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, έμεινε να διαχειρίζεται ένα πενιχρό ποσοστό αποτέλεσμα νοσταλγίας και τίποτα άλλο.

Σήμερα το Κίνημα Αλλαγής αναζητά ατζέντα. Δίχως αυτήν δεν θα πείσει κανέναν για την αναγκαιότητα της ύπαρξης του. Η παγκόσμια πρωτοτυπία, πρώτα να εκλέξουν αρχηγό και μετά να δουν σε τι είδους κόμμα θα ηγηθεί,  μπορεί να ξένισε πολλά στελέχη αλλά δεν ενόχλησε ιδιαίτερα τον κόσμο. Αυτός θέλει αποτέλεσμα, δεν πολυξεσκονίζει τις διαδικασίες. Τι είδους ατζέντα θα ‘ναι αυτή; Προφανώς η μεταρρυθμιστική σοσιαλδημοκρατική ατζέντα. Τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Θα μας πουν οι ίδιοι, αυτό υποτίθεται ότι επεξεργάζονται για να παρουσιάσουν. Δίχως αυτήν, έχουν ένα κέλυφος με ιστορία μεν, αλλά δίχως περιεχόμενο και προοπτική.

Τους βλέπετε να την ψάχνουν; Δίνουν την εντύπωση στο υπάρχον κοινό τους και στους ψηφοφόρους που θέλουν να φέρουν ότι ασχολούνται μ’ αυτό ή η σημερινή τους εικόνα παραπέμπει  σε αυλή σχολείου όπου τα παιδάκια αλληλοσπρώχνονται για ψύλλου πήδημα; Λένε εκεί μέσα ότι το ζήτημα των συμμαχιών είναι πολύ σημαντικό για την πολιτική κατεύθυνση του κόμματος. Επίσης ότι το ξεκαθάρισμα της κυριαρχίας στην κορυφή, είναι ουσιώδες για το ξεκαθάρισμα της ατζέντας. Και πλακώνονται γι αυτά. Σ’ όλα δίκιο έχουν, υπό την προϋπόθεση ότι αξιολογούν σωστά τις προτεραιότητες και αποπνέουν μια αύρα συνεργασίας. Συμβαίνει αυτό σήμερα; Όχι. Πλακώνονται για την υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια (λάθος αξιολόγηση) και αλληλοκατηγορούνται με εκφράσεις γεμάτες υπονοούμενα για το αν έπρεπε να συνεδριάσουν πριν ζητήσουν εκλογές (απόδειξη κακών σχέσεων μεταξύ τους).

Η σημερινή τους εικόνα υπονομεύει το κοινό τους μέλλον. Και δεν φαίνεται να καταλαβαίνουν πως επειδή αυτή η περίφημη μεταρρυθμιστική σοσιαλδημοκρατική ατζέντα θα υπάρξει, είτε θα καταφέρουν να την εκφράσουν αυτοί, είτε θα εμφανιστεί στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ. Ας διαλέξουν.

Facebook Comments