Κατώτερη των περιστάσεων η κυβέρνηση

Τις τελευταίες σαράντα ημέρες βιώνουμε ως χώρα μια πρωτοφανή εναλλαγή εντυπώσεων που σχετίζονται με τα της «εξόδου από το  μνημόνιο».

Οι χειρισμοί που ξεκίνησαν με τις ανακοινώσεις περί «καθαρής εξόδου» από το μνημόνιο στις αρχές του Οκτωβρίου  για να καταλήξουν στην αποδοχή της ενισχυμένης πιστωτικής γραμμής, με άδηλο ακόμα το «έγκαιρο κλείσιμο» της  πέμπτης αξιολόγησης από της τρόικα και με τα πολλά ερωτηματικά για την εξέλιξη της υπόθεσης « βιώσιμης μείωσης του χρέους»,  αναδεικνύουν, σε κάθε περίπτωση, μια πραγματική έλλειψη διαπραγματευτικών δυνατοτήτων της δικομματικής κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.

Ως ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ασκούμε ιδιαίτερη κριτική στην κυβέρνηση για την έλλειψη πολιτικής διορατικότητας και την θεωρούμε κατώτερη των περιστάσεων, που η χώρα μας βιώνει.

Θα περιοριστώ σε τρεις βασικές παρατηρήσεις, που αναδεικνύουν με σαφήνεια τον ισχυρισμό μου αυτόν:    

Η πρώτη παρατήρηση: Η σημερινή δικομματική κυβέρνηση δεν μπόρεσε μέχρι σήμερα να πετύχει ώστε οι εταίροι- δανειστές να υλοποιήσουν την απόφαση – δέσμευση του Eurogroup της 27ης Νοεμβρίου 2012 ότι:   «τα κράτη μέλη της ΕΕ θα εξετάσουν, αν κριθεί απαραίτητο, περαιτέρω μέτρα βοήθειας, που θα περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, χαμηλότερη συγχρηματοδότηση σε διαρθρωτικά κεφάλαια και/ή περαιτέρω μείωση επιτοκίων στα διμερή δάνεια, προκειμένου να επιτευχθεί επιπλέον αξιόπιστη και βιώσιμη μείωση του χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ, όταν η Ελλάδα φτάσει να έχει ετήσιο πρωτογενές πλεόνασμα». Δεν ζήτησε από το τέλος Δεκεμβρίου του 2013, όπου ήταν δεδομένη η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος για  το 2013, την προετοιμασία μιας συμφωνίας βιώσιμης μείωσης του χρέους  που θα τίθετο σε ισχύ αμέσως μετά την επίσημη από την Eurostat καταγραφή του πλεονάσματος τον περασμένο Απρίλιο του2014. Αντιθέτως, ως μη όφειλε,   δέχονταν από τους εταίρους τις συνεχείς αναβολές για έναρξη διαδικασίας συζήτησης, είτε λόγω, πλέον, των ευρωεκλογών 2014 είτε, το χειρότερο, μετά την περαίωση της 5^ης αξιολόγησης από την τρόικα, που ακόμη δεν έχει τελειώσει και της οποίας μέχρι σήμερα παρακολουθούμε το τραγικό σήριαλ.

Η δεύτερη παρατήρηση: Ο τραγικός χειρισμός του περασμένου Οκτωβρίου από τον πρωθυπουργό με τις εξαγγελίες του για το εξωπέταγμα του  ΔΝΤ και την έξοδο από τα Μνημόνια. Στο διαγκωνισμό και τη διελκυστίνδα του με τον ΣΥΡΙΖΑ  για το ποιός «θα σκίσει τα μνημόνια» πιο γρήγορα, πρωθυπουργός αυτός,  εξαΰλωσε τα όποια ψήγματα εμπιστοσύνης των ηγεσιών των εταίρων  για τις δυνατότητες του πολιτικού προσωπικού της χώρας μας να μπορεί να προβλέπει  και να σχεδιάζει με βάση τα δεδομένα και όχι το… θυμικό. Ο κ. πρωθυπουργός θα βρει μπροστά του, αν δεν το έχει ήδη διαπιστώσει,  τα ερωτηματικά  των ηγετών της πολιτικής του οικογένειας στην ΕΕ, άλλα και τη μη διάθεσή τους για «πολιτική πίστωση» και «προκαταβολή» εν όψει των, εξ αντικειμένου, πολιτικά δύσκολων μηνών που έρχονται με την έναρξη του νέου χρόνου στην Ελλάδα. Αλλά τα τελευταία  ουδόλως θα μας ενδιέφεραν αν δεν είχαν, εξ αντικειμένου,  τις επιπτώσεις τους στην πορεία της χώρας μας. Οι σημαίες τις εξόδου από τα Μνημόνια ήταν… από νάιλον. Υπεστάλησαν στο Eurogroup της 6^ης Οκτωβρίου και κληροδότησαν στη χώρα μια νέα συμφωνία που ενέχει:

(α)πιο ακριβό δανεισμό:  Η χώρα θα αναζητά κεφάλαια από τις αγορές. Με την εξασφάλιση της πιστωτική γραμμή ECCL, βεβαίως  τα επιτόκια των αγορών θα μειωθούν σχετικά με τα σημερινά επίπεδά τους, ωστόσο θα είναι πολύ υψηλότερα από εκείνα (2%) του ESM.
(β) Πιο αυστηρό έλεγχο. Η Ελλάδα θα ελέγχεται από τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς και το ΔΝΤ χωρίς, πλέον, ο έλεγχος να συνοδεύεται από φθηνά κεφάλαια. Ο έλεγχος  θα υφίσταται χωρίς νέα χρηματοδότηση, όπως επεδίωκαν ευρωπαϊκές κυβερνήσεις  και το ΔΝΤ.  Τα κεφάλαια θα υπάρχουν μόνο ως απόθεμα, για ώρα ανάγκης. Ο έλεγχος θα είναι συνεχής και θα ασκείται είτε προσφύγουμε σε αυτά είτε όχι.

Αλλά ταυτοχρόνως θα υφίσταται και ένας άλλος έλεγχος, πέραν των όποιων τυπικών διαδικασιών, που θα είναι άτεγκτος, γιατί αυτόν θα τον επιβάλλουν οι αγορές. Με το ΔΝΤ και την Ε.Ε. υπάρχουν περιθώρια διαπραγμάτευσης, με τις αγορές όχι. Είτε σε δανείζουν είτε δεν συμφωνούν και δεν σε δανείζουν. Κι όταν σε δανείζουν, σου δίνουν επιτόκια που ενσωματώνουν τον κάθε φορά κίνδυνο που εκτιμούν ότι έχεις.  Αν δεν σε δανείσουν, προσφεύγεις στον ECCL. Το πολιτικό κόστος για την όποια    κυβέρνηση αναγκαστεί  σε τέτοια «υποχώρηση» θα είναι τεράστιο.

Το μάθημα για το τι κοστίζουν οι λεονταρισμοί και στην ηγεσία της κυβέρνησης είχε δυστυχώς πολύ… ακριβά δίδακτρα! Ελπίζω  και η αξιωματική αντιπολίτευση κάτι να διδάχτηκε.

Η τρίτη παρατήρηση: Η εμμονή Σαμαρά και Βενιζέλου περί της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους. Και καλά να το υποστηρίζει ο κ. Βενιζέλος, έχοντας συγγράψει την PSIάδα  του, την οποία, σημειωτέον, είναι και ο μόνος στην Ελλάδα και στην ΕΕ.που την απαγγέλει! Ο Πρωθυπουργός όμως; Όταν οι πλέον ευνοϊκές διατυπώσεις που ακούγονται από όλους τους οικονομολόγους συνοψίζονται στο ότι: «το τεράστιο μέγεθος του χρέους προκειμένου να καταστεί βιώσιμο απαιτεί συνδυασμό πρωτογενών πλεονασμάτων και ρυθμών μεγέθυνσης που είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιτευχθούν μόνο με εθνικές προσπάθειες μέχρι το 2020. Μόνο για τα χρεολύσια, οι απαιτήσεις τα επόμενα χρόνια (2014-20) ανέρχονται σε 70,5 δισ. €. Οι τόκοι το 2013 ανήλθαν σε 6.1 δισ. € ή 3.4 % του ΑΕΠ. Για να πετύχουμε τον στόχο του 2022, χρειαζόμαστε πρωτογενή πλεονάσματα γύρω στο 5,9% (ή περίπου 13 δισ.!) αν έχουμε ρυθμό ανάπτυξης 3,5% και επιτόκια 2,5%.», όπως σημειώνει ο Π. Λιαργκόβας, επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής.

Και αυτό που είναι προφανές με οικονομικούς όρους ήλθε ο κ. Σαμαράς  με άρθρο του στην Καθημερινή της Κυριακής(16/11/14) να το ξεπεράσει με …πολιτικούς όρους! Αναφέρει: «Δυστυχώς, αυτό που δεν καταλαβαίνει η αντιπολίτευση, είναι πως μια χώρα που δεν έχει βιώσιμο χρέος, δεν μπορεί να δανειστεί από τις αγορές!»  Και συνεχίζει: «Όποιος διακηρύσσει ότι το χρέος μας είναι «μη βιώσιμο», δεν πηγαίνει σε  «νέα διαπραγμάτευση». Λέει στις αγορές να ΜΗΝ τον δανείζουν! Και πηγαίνει σε νέο αναγκαστικό δανεισμό, με νέους επαχθείς όρους!».

Εμείς αυτό που αντιτείνουμε απλά στον κ. Πρωθυπουργό είναι ότι  οι αγορές …δεν τρώνε κουτόχορτο. Ξέρουν ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός!  Δεν πείθονται από τις όποιες διαβεβαιώσεις του όποιου πρωθυπουργού. Αντιθέτως, οι διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού ότι το χρέος είναι βιώσιμο δίνει τη δυνατότητα, σε όσες ηγεσίες των κρατών μελών δεν θέλουν να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους απέναντι στη χώρα, να χρησιμοποιούν ως άλλοθι αυτό που ο πρωθυπουργός της Ελλάδας ισχυρίζεται. Και δεν υπάρχει κανένα κοινοβούλιο που να θέλει να ψηφίσει μέτρα που θα καταστήσουν το χρέος της Ελλάδας …ακόμη πιο βιώσιμο!