Αλέξη, προχώρα, σε θέλει όλη…

Αλέξη, προχώρα, σε θέλει όλη…

  … η ποιά; Γιατί η (όλη)  χώρα αποκλείεται. Είναι πράγματι περίεργο, ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν έχει καταφέρει ακόμη, να συγκεντρώσει ένα ποσοστό αυτοδυναμίας αυτή τη δύσκολη χρονική περίοδο.

Μετά από έξι χρόνια οικονομικής κρίσης άλλα και  4 χρόνια μνημονίου, που είχαν ως αποτέλεσμα την εξαθλίωση της ελληνικής κοινωνίας, περιέργως κανένα αντιμνημονιακό κόμμα –που είθισται να χαιδέυουν τα αφτιά του κόσμου- δεν έχει καταφέρει να συγκεντρώσει αυτοδυναμία, την ίδια στιγμή μάλιστα, που η κυβέρνηση «σέρνεται» μετταρυθμιστικά αλλά και φορολογεί ό,τι αναπνέει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πείθει και αυτό φαίνεται κάθε βδομάδα από τις εκάστοτε δημοσκοπήσεις.  Ίσως φταίνε οι εξωπραγματικές του προτάσεις, τα μη ρεαλιστικά του σχέδια. Το ολοκληρωμένο πρόγραμμα που παρουσίασε στη ΔΕΘ, ξεφεύγει μόνο κάτι δισεκατομμύρια από τον κρατικό προυπολογισμό. Συγκεκριμένα, χωρίς την προοπτική του δανεισμού, τα προτεινόμενα μέτρα θα πρέπει να αντισταθμιστούν με αύξηση εσόδων από φόρους κατά περίπου €14 δις ή €2.700 κατ’ έτος ανά οικονομικά ενεργό πολίτη.

Ίσως πάλι φταίει, το γεγονός ότι το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ έχει μετατραπεί από μία σοβαρή αριστερά σ’ ένα ξέφραγο αμπέλι. ‘Η όπως λέει και ένας Συριζαίος φίλος μου, σε «γύρο απ’όλα με μπόλικο Πασόκ».

Και δεν είναι όμως μόνο το Πασοκογενές κομμάτι του κόμματος (που μετά την ψήφιση του πρώτου Μνημονίου θυμήθηκε το «συμφέρον του λαού») που πλήττει την αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ.  Επιλογές όπως ο Στάθης Παναγούλης, που έχει περάσει από Πασοκ, ΚΚΕ, μέχρι και την Πολιτική Άνοιξη του Σαμαρά (θα τρελαθώ) αλλά και της Χρυσούλας Γιαταγάνα (και γενικότερα το φλερτ με τη συντηρητική λαϊκοδεξιά των ΑΝΕΛ), επηρεάζουν αρνητικά το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Να σημειωθεί, ότι η κα Γιαταγάνα έχει προτείνει στο παρελθόν να επιστρέψει η θανατική ποινή αλλά και να τιμωρηθούν με αυτήν τόσο ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου όσο και ο Γιώργος Παπανδρέου (mon Dieu)!

Τώρα, όσον αφορά τα δημοσιεύματα και τις «πηγές»  που λένε ότι οι οικονομολόγοι του κόμματος Γιάννης Μηλιός και Γιώργος Σταθάκης αλλά και οι επαφές τους με ξένα funds προκαλούν τριγμούς στο εσωτερικό του κόμματος, δε νομίζω ότι ισχύει. Αντιθέτως, είναι μία καλή αρχή για τον ΣΥΡΙΖΑ και την αν μη τι άλλο, ρεαλιστική στροφή του. Με τη σειρά του, ο Αλέξης Μητρόπουλος, φρόντισε να μας «προετοιμάσει» πριν 2 βδομάδες με συνέντευξη του, τονίζοντας ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν βγει με αυτοδυναμία στις ερχόμενες εκλογές, πιθανότατα θα συνεχίσει την πολιτική του μνημονίου. Λες και ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται σε κάποια δημοσκόπηση με αυτοδυναμία(!) Λες και εμείς περιμέναμε τον Μητρόπουλο να μας το πει(!)

Από την άλλη πλευρά, πολλοί είναι εκείνοι που ταυτίζουν ακόμη και σήμερα τον Αλέξη Τσίπρα με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ρητορική, ιδεολογία, συγκυρία. Στην πραγματικότητα όμως, οι δύο αυτοί  πολιτικοί δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Καλώς ή κακώς, ο Α. Παπανδρέου ήταν ένας από τους πιο μορφωμένους και κοσμοπολίτες πολιτικούς που πέρασαν ποτέ από τη σύνγχρονη Ελλάδα. Ναι, έλεγε κι αυτός οικονομικές ασυναρτησίες όπως ο Τσίπρας, αλλά στην πραγματικότητα ήξερε τι έλεγε και φυσικά… τι έταζε. Ο Παπανδρέου ήξερε πολύ καλά μέχρι που μπορούσε να φτάσει τότε  το «παιχνίδι». Παιχνίδι που για την Ελλάδα αυτή τη στιγμή, είναι ήδη χαμένο.

Πιστεύω ότι ο Αλέξης Τσίπρας, είναι ένα πραγματικά καλό παιδί σε προσωπικό επίπεδο. Επίσης ξέρω και παρακολουθώ, ότι έχει κάνει αρκετά βήματα πολιτικής εξέλιξης τα τελευταία 2 χρόνια. Τέλος, είμαι βέβαιη, ότι έχει πολλές και αγνές προθέσεις για το μέλλον της χώρας. Όμως τέτοιες είχαν κι άλλοι, και φυσικά κάτι τέτοιο δεν είναι αρκετό. Δυστυχώς, ο ίδιος δεν έμαθε από τα λάθη του παρελθόντος. Από τις πολιτικές που μας οδήγησαν εδώ, μέχρι τους λαϊκισμούς του Ζαππείου – και τη μετέπειτα αναγκαστική κωλοτούμπα του Αντώνη Σαμαρά. Έχει την ανάγκη -όπως κάθε Έλληνας πρωθυπουργός που σέβεται τον εαυτό του- να τα πράξει κι αυτός.