“Το δίλημμα του Τσίπρα”

“Το δίλημμα του Τσίπρα” επιγράφεται σχόλιο της γερμανικής οικονομικής επιθεώρησης Handelsblatt. Όπως επισημαίνει ο ανταποκριτής της εφημερίδας στην Αθήνα, “ο Ευκλείδης Τσακαλώτος μπορεί να ταξιδέψει με χαλαρή διάθεση στις Βρυξέλλες για τη συνάντηση των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης” καθώς “μετά από οκτώ χρόνια δράματος κανείς δεν έχει όρεξη να παρατείνει την ελληνική τραγωδία, προσθέτοντας μία ακόμη πράξη. Όταν μάλιστα στην Ιταλία ίσως ανέβει πολύ σύντομα η αυλαία για την επόμενη τραγωδία. Το ότι ο Τσίπρας μπορεί να προσδοκά επιείκεια φαίνεται και από το αποτέλεσμα της τέταρτης και τελευταίας αξιολόγησης: “προάγεται” απεφάνθησαν οι ελεγκτές, παρότι η Αθήνα υπολείπεται ακόμη μακράν στην υλοποίηση των ιδιωτικοποιήσεων, στην απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας και στη μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης”.

Αλλά τότε πού έγκειται το δίλημμα; Η εφημερίδα εστιάζει στο σχέδιο για τη μεταμνημονιακή Ελλάδα που παρουσίασε ο πρωθυπουργός και υποστηρίζει ότι για τον Αλέξη Τσίπρα “είναι ακόμη πολύ δύσκολο να αποβάλει τις ιδεολογικές παρωπίδες του. Το αναπτυξιακό του σχέδιο απευθύνεται πρωτίστως στην (εκλογική) πελατεία του ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία η κυβέρνηση υπόσχεται βελτιωμένο ελάχιστο μισθό και υψηλότερες κοινωνικές παροχές. Αυτό θυμίζει απαρχές προεκλογικού αγώνα. Αντιθέτως οι ιδιωτικοποιήσεις, μία λέξη-κλειδί, εμφανίζονται μόλις δύο φορές στις 106 σελίδες του κειμένου. Αυτό το σχέδιο δεν πρόκειται να πείσει τους παίκτες των χρηματαγορών, στις οποίες η Ελλάδα θέλει να επαναχρηματοδοτηθεί από τον Αύγουστο”.

Τα ελλείμματα της Ευρώπης

Η εφημερίδα Süddeutsche Zeitung, με αφορμή την πρόταση της Κομισιόν να εξέλθει η Γαλλία από τη διαδικασία επιτήρησης για υπερβολικό έλλειμμα, εστιάζει στο κριτήριο του 3% του ΑΕΠ για το έλλειμμα, όπως αυτό προβλέπεται στο σύμφωνο σταθερότητας: “Το πρόβλημα με το όριο του ελλείμματος ανάγεται στην εποχή προ Γιούνκερ. Είχε καθιερωθεί ως μηχανισμός σταθερότητας, ώστε να γίνει το ευρώ εξίσου σκληρό (νόμισμα) με το γερμανικό μάρκο. Αλλά λειτούργησε μόνο στη δεκαετία του ´90, όταν όλες οι χώρες πάσχιζαν να μπουν στο ευρώ. Στην επόμενη δεκαετία ο κανόνας περί ελλειμματος, ο οποίος ποτέ δεν επέσειε σοβαρές κυρώσεις, δεν έπαιξε κανέναν ρόλο. Η Ελλάδα, η Πορτογαλία και όλοι οι υπόλοιποι συνέχιζαν την οικονομική τους κατάρρευση μέχρι να ξεσπάσει η κρίση του ευρώ”.

“Τώρα αρχίζει εκ νέου η αντιπαράθεση για το αν έχει νόημα το όριο του 3%”, επισημαίνει η εφημερίδα του Μονάχου. “Οι σκεπτικιστές εκτιμούν ότι το τρία είναι εξίσου αυθαίρετο, όσο θα ήταν και το δύο ή το τέσσερα. Έχουν ένα δίκιο. Παρ΄όλ΄αυτά δεν θα ήταν προτιμότερος ένας κανόνας με περισσότερο δεσμευτική ισχύ απ΄ότι σήμερα; Ένα κοινό νόμισμα για τόσες πολλές χώρες δεν μπορεί να λειτουργήσει όταν τα μεμονωμένα κράτη-μέλη ασκούν τόσο διαφορετική πολιτική. Γι αυτό και παρά λίγο να καταρρεύσει το ευρώ μετά την ακραία υπερχρέωση της περασμενης δεκαετίας”.

Ούτε “πρόληψη”, ούτε “διάλογος”…

Η εφημερίδα Frankfutter Allgemeine Zeitung (FAZ) εστιάζει στις τελευταίες δηλώσεις του Ευρωπαίου Επιτρόπου Πιέρ Μοσκοβισί, ο οποίος φάνηκε ιδιαίτερα διαλλακτικός απέναντι στην Ιταλία, λέγοντας ότι η Κομισιόν ακολουθεί “τακτική πρόληψης” και επιδιώκει τον “διάλογο” με τη νέα κυβέρνηση της Ρώμης. Με επικριτική διάθεση σχολιάζει: “Φυσικά, η- κατά Μοσκοβισί- πολιτική επιτροπή δεν κινεί διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος (κατά της Ιταλίας), παρά τις σχετικές εκτιμήσεις των στελεχών της. Εδώ και χρόνια άλλωστε είναι ευέλικτη απέναντι στην Ιταλία όσον αφορά την επιτήρηση του προϋπολογισμού. Κάτι που ωστόσο δεν έχει κάνει πιο δημοφιλείς τις Βρυξέλλες. Όλες οι ιταλικές κυβερνήσεις εκμεταλλεύθηκαν τον διάλογο. Όσο για την πρόληψη, δεν υπήρξε ποτέ.

Στο ίδιο μήκος κύματος, η εφημερίδα Münchner Merkur παρατηρεί: “8% υποχώρησε το χρηματιστήριο της Ρωμης μέσα σε λίγες μέρες. Οι επενδυτές αποχωρούν κατά κύματα από μία χώρα, της οποίας οι νέοι κυβερνώντες θέλουν να ανατρέψουν όλες τις υποσχέσεις περί οικονομίας που είχαν δοθεί στις Βρυξέλλες. Και επειδή είναι μεταδοτικός ο φόβος στις χρηματαγορές, την Τετάρτη το καθοδικό σπιράλ παρέσυρε για πρώτη φορά και τον δείκτη DAX (της Φρανκφούρτης). Η ιταλική κρίση, για την οποία οι πάντες είχαν προειδοποιήσει, είναι προ των πυλών”.