Είναι γνωστό πια πως η έλλειψη πόρων, ρευστότητος και χρηματοδότησης είναι το κύριο εμπόδιο στην ανάπτυξη και στην επιβίωση των ελληνικών ΜΜΕ. Δυσκολία στην εύρεση δανείων, υπερβολική φορολόγηση και γενικά υπερβολικά έξοδα συνθέτουν ένα αμάλγαμα προβλημάτων που, όπως είναι λογικό, οδηγούν τις ΜΜΕ στην μια και μοναδική λογική, ότι το μοναδικό πρόβλημα είναι η χρηματοδότηση. Αυτό όμως δεν είναι απόλυτο, μπορούμε να δούμε αναζητώντας στην μεγάλη επιστημονική ύλη γύρω από το θέμα των ΜΜΕ πως τα κίνητρα τους και η επιβίωσή τους δεν εξαρτάται μόνο από την χρηματοδότηση τους.

Με αφορμή την σημαντική κίνηση και το νέο πως η ΕΤΕΑΝ, στο πλαίσιο του ταμείου επιχειρηματικότητας, διαθέτει το ποσό ων 550 εκατ. Ευρώ για την ενίσχυση των επενδύσεων και την ευκολότερη πρόσβαση στη χρηματοδότηση θα ήταν καλό να σκεφτούμε μερικά πράματα γύρω από το ζήτημα τον ΜΜΕ και της στρατηγικής και επιβίωσης.

Σίγουρα μια υγιής επιχείρηση μπορεί να αποδώσει καλύτερα, αλλά για πόσο όταν βασίζεται μόνο στην εισροή χρημάτων; Ζούμε σε εποχές παγκοσμιοποίησης που κάθε μέρα μας δοκιμάζουν και δοκιμάζουν τις αντοχές μας, η καινοτομία δεν είναι πια πολυτέλεια είναι αναγκαιότητα, η ευελιξία το ίδιο, δεν υπάρχουν (η τουλάχιστον δεν διατηρούνται εύκολα) σταθερές πελατείες. Οι ΜΜΕ αποτελούν σχεδόν το 99% των επιχειρήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (2013 SBA Factsheet) , αυτό είναι θετικό και αρνητικό παράλληλα.

Οι ΜΜΕ είναι πολλές και ποικίλες και μπορούν, αν θελήσουν, να επωφεληθούν από οικονομίες συσσώρευσης και από τη μεγάλη ροή γνώσης και πληροφορίας που ρέει στην αγορά (knowledge spillovers) για να δημιουργήσουν μια σταθερή βάση που θα κρατήσει πολύ μεγαλύτερο διάστημα αντί να κοιτάνε απλά να ισορροπήσουν τα νούμερα. Η κρίση έφερε μεγάλες εκπλήξεις και μεγάλες παγίδες για τις ΜΜΕ οι οποίες βρέθηκαν εκτεθειμένες σε μια αγορά με στενά περιθώρια που απαιτεί ρευστότητα και ευελιξία. Έχουμε δει πως οι ΜΜΕ λειτουργούν (άθελα η όχι) με βάση στρατηγικής και κινήτρων, και πως, με βάση έρευνας της ΕΕ πολύ λίγες ελληνικές ΜΜΕ ασχολούνται με καινοτομία ή απασχολούν άτομα σε κλάδο υψηλής τεχνολογίας. Οι ελληνικές ΜΜΕ επένδυσαν πολύ λίγο στην καινοτομία, έχοντας μια στρατηγική επιβίωσης και μόνο, όπως και τεχνολογία και στην μεταφορά γνώσεως. Λίγες ελληνικές ΜΜΕ έχουν υπαλλήλους (ή παράγουν) σε κλάδο υψηλής τεχνολογίας. Δεν μπορούμε, λοιπόν, να σταθούμε μόνο στην κρίση και την έλλειψη πόρων αν θέλουμε να επιβιώσουν όσες ΜΜΕ υπάρχουν, και να δημιουργηθούν νέες ΜΜΕ.

Οι ΜΜΕ δεν είναι μόνο επιχειρήσεις όλες όμοιες που γεννιούνται με το σκεπτικό να πουλήσουν ένα προϊόν η μια υπηρεσία, είναι οντότητες που είτε γεννιούνται με άμεση πρόσβαση στο διεθνές στερέωμα (Born-Global firms), συνήθως μέσω διαδικτύου, είτε είναι επιχειρήσεις που ξαναδοκιμάζουν την εγχώρια  διεθνή αγορά (Born-again global firm) με ήδη δομημένη μια αρχή γνώσεων και μια κουλτούρα στην εταιρία.

Τέλος, μπορεί να είναι μια εντελώς νέα επιχείρηση χωρίς πρόσβαση άμεση σε αγορές και χωρίς προηγούμενες γνώσεις (συχνό φαινόμενο σε πολλές start-ups) η οποία με την βοήθεια κάποιου δικτύου (ίσως και από ΜΚΟ η κάποιο πρόγραμμα) αποκτά γνώση, στρατηγική και βλέψεις.

Έχει γραφτεί πολλές φορές στην θεωρητική Σουηδική σχολή Uppsala την δεκαετία του 1970,και πιο πρόσφατα την τελευταία δεκαετία, πως μια απρόσμενη παραγγελία (ειδικά από ξένη αγορά) μπορεί να είναι η αρχή για μια ολόκληρη εκστρατεία εξαγωγής και να ορίσει την μελλοντική στρατηγική της ΜΜΕ. Το ίδιο και διάφορες άλλες συνθήκες όπως το συνάλλαγμα, το κόστος επαναπατρισμού του συναλλάγματος, το επίπεδο της ερευνητικής δραστηριότητος, οι πολιτικές συνθήκες, και η ποιότητα των εργαζόμενων στην αγορά.

Όλα αυτά μας δείχνουν ότι ναι μεν η χρηματοδότηση είναι μείζων θέμα αλά πρέπει να δίνουμε σημασία και σε άλλους παράγοντες που προωθούν όχι μόνο την ευμάρεια αλά και την μακροπρόθεσμη υγεία. Μια ΜΜΕ δεν πρέπει να ιδρύετε για να υπάρχει απλά, πρέπει να έχει στόχους και να μεγαλώνει, και οικονομικά και σε έκταση. Αυτό σημαίνει να διαφοροποιείτε και να καλύπτει είτε διαφορετικές αγορές, είτε διαφορετικές χώρες , είτε διαφορετικά προϊόντα. Όταν λέμε ΜΜΕ με βάση την ΕΕ δεν λέμε μόνο αυτές με 5-10 υπαλλήλους (όχι πως είναι σε μειονεκτική θέση απλά είναι συνήθως νέες) άλλα και όλες της άλλες μεγαλύτερες που έχουν δυνατότητες, όραμα, και μεγαλύτερη ευελιξία.

Πρέπει να δούμε και έξω από την σφαίρα της χρηματοδότησης των δαπανών, κάτι που αρκετές ΜΚΟ αρχίζουν και κάνουν λειτουργώντας ως συνδετήριος κρίκος ανάμεσα σε κράτος και ΜΜΕ.

Facebook Comments