Η Δημοκρατική Παράταξη και το ΠΑΣΟΚ ως καταστατικός και ιστορικός εκφραστής των κυριότερων κοινωνικών προοδευτικών αιτημάτων, έφερε το στέριωμα της δημοκρατίας,την διεύρυνση της μεσαίας τάξης, την Ευρωπαϊκή ενσωμάτωση και τον εκσυγχρονισμό, τα κρισιμότερα δηλαδή χαρακτηριστικά που έδωσαν τον τόνο σε όλο το πολιτικό σύστημα.

Γύρω από αυτά τα κεκτημένα χτίστηκε η ρητορική και των υπόλοιπων κομμάτων, είτε από αριστερά, είτε από Δεξιά. Την ατζέντα την έθεσε το ΠΑΣΟΚ και η Δημοκρατική Παράταξη, και δεν πρέπει να παραλείψουμε και την συμβολή της στην Εξωτερική Πολιτική της χώρας, στα Εθνική μας θέματα.

Παρόλο που ο Σύριζα αυτήν την στιγμή αποτελεί καταφύγιο πολλών κεντροαριστερών, το κόμμα αυτό αρνείται να δει ότι έχει την λάθος ατζέντα για να τους εκφράσει αξιόπιστα. Γιαυτό άλλωστε και δεν υπάρχει κανένα πλειοψηφικό ρεύμα προς τον Σύριζα,όπως υπήρχε στην μεταπολίτευση. 

Ο Σύριζα επιμένει να θέλει να εκλεγεί με ψήφους κεντροαριστερών και  να εφαρμόσει πολιτική νεοκομουνιστών ή τέλος πάντων, μια πολιτική σύγκρουσης χωρίς πολιτικό και στρατηγικό βάθος και κυρίως χωρίς να πείθει πως η Ευρώπη αποτελεί αξιακό του δεδομένο και αδιαπραγμάτευτο ελάχιστο. Αρνείται να ανοίξει και το κόμμα του στην νέα του βάση. Προτιμά μάλιστα να εντάξει πρόσωπα όπως η Ραχήλ Μακρή με αντάλλαγμα τον Λαπαβίτσα από την Αριστερή Πλατφόρμα, παρά κεντρώα ή ΠΑΣΟΚογενή στελέχη.

Όσοι ποντάρουν σε στροφή 180 μοιρών, στην ουσία θέλουν μια καλύτερη,πιο δίκαιη διαχείριση της κατάστασης, και αλλαγή φρουράς στην εξουσία, παρά σύγκρουση για την σύγκρουση δίχως αύριο.Αυτοί οι άνθρωποι όχι απλά θα απογοητευθούν, το κυριότερο είναι πως πρώτοι απ όλους θα πληγούν από την παγίδα που έχει στήσει ο Σύριζα στον εαυτό του.

Η εντελώς λάθος στρατηγική του κ.Τσίπρα να φέρει μπροστά το ζήτημα του χρέους,αντί του νέου παραγωγικού μοντέλου, του πετάματος των θυσιών αντί της πιο δίκαιης και κοινωνικά αποτελεσματικής κατανομής τους,το ξήλωμα των μεταρρυθμίσεων και κυρίως η εντελώς εξωπραγματική του πεποίθηση πως θα αποτελέσει θρυαλλίδα εξελίξεων στην Ευρώπη και με την έλευσή του στην Εξουσία θα αναγκαστεί η Ε.Ε να λάβει σε μια μέρα στη ιδανική της αρχιτεκτονική, θα αποδειχθεί πλήρως καταστροφική για την χώρα και ειδικά για την μεσαία τάξη και τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα.

Μπορεί ο Σύριζα να δηλώνει πως θέλει το Ευρώ και χλευάζει όσους μιλάνε για grexit, αλλά  αρνείται να δεχτεί πως υπάρχει ο κίνδυνος του greccident, της εξόδου δηλαδή από ένα ατύχημα,ή της χρεοκοπίας εντός ευρώ. Η κατάσταση είναι βέβαιο πως θα του ξεφύγει με καταστρεπτικά για την χώρα αποτελέσματα.

Είναι κρίσιμο λοιπόν να παραμείνει ζωντανός και μάχιμος ο σοβαρός κεντροαριστερός λόγος εντός του πολιτικού συστήματος,να δώσει τον τόνο, και να προετοιμάσει την αναγκαία συνέχεια του κράτους, αλλά και τις αλλαγές που είναι απαραίτητες.

Το ΠΑΣΟΚ και η Δημοκρατική Παράταξη, νομοτελειακά θα αναλάβουν και πάλι το βάρος της ιστορικής ευθύνης να εκφράσουν την  εθνικά υπεύθυνη και προοδευτική λύση την επόμενη μέρα. 

Λύση που δεν πετάει τις θυσίες στον βρόντο, αλλά διαχειρίζεται με πιο δίκαιο και συνετό τρόπο την προσαρμογή, βήμα βήμα, με τις σωστές ιεραρχήσεις, ενώ ταυτόχρονα θέτει τις βάσεις για το νέο παραγωγικό μοντέλο. Λύση που φέρνει ριζική αναμόρφωση θεσμών, κράτους και πολιτικού συστήματος, και εγγυάται την πραγματική σύγκλιση με την Ευρώπη.

Η πρόταση του ΠΑΣΟΚ είναι και προοδευτική και εθνικά υπεύθυνη, και ρεαλιστική και μεταρρυθμιστική. Ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης, ένταξή μας στον ECCL και έναρξή της συζήτησης για την διευθέτηση του χρέους που έχει συμφωνηθεί από το 2012, με επιμήκυνση αποπληρωμών, μείωση επιτοκίων, αλλά κυρίως με μείωση του στόχου για πλεονάσματα του 4.5% του ΑΕΠ από το 2016 και μετά που και η Ευρώπη γνωρίζει πως είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιτευχθεί. 

Η συζήτηση για το χρέος όμως δεν είναι αυτό που επείγει, θα πάρει χρόνο, και στο μεταξύ πρέπει να υπάρξει στο εσωτερικό της χώρας ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης.Γιαυτό και το άλλο σημαντικό κεφάλαιο σε αυτήν την πρόταση είναι η αναδιάταξη του παραγωγικού μοντέλου της χώρας, η μεταρρύθμιση θεσμών και η δημιουργία ενός ανταποδοτικού και σοβαρού κοινωνικού κράτους που θα χρηματοδοτείται από την ανάπτυξη και όχι με δανεικά. Όχι πλέον διανομή προνομίων σε ειδικές ομάδες, αλλά επέκταση του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος, Ιατροφαρμακευτική περίθαλψή για όλους, άνοιγμα της οικονομίας και δημιουργία θέσεων εργασίας.

Αυτήν είναι η λύση που θα πρέπει να επιλεγεί εθνικά, και αυτή είναι που θα πρέπει να στηρίξει μια ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία μετά τις εκλογές. Είναι η καλύτερη λύση και η απαραίτητη κατεύθυνση που πρέπει να πάρει η χώρα και που θα καθορίσει το μέλλον της για τις επόμενες δεκαετίες. 

Μπορεί το ΠΑΣΟΚ για πολλούς και διάφορους λόγους αυτήν την στιγμή να μην μπορεί να την εκφράσει πλειοψηφικά στο κοινοβούλιο, είναι όμως η καλύτερη λύση από τις πραγματικές μας εθνικές επιλογές γιαυτό και πρέπει να βρίσκεται όσο το δυνατόν πιο ισχυρό στην επόμενη Βουλή για να την καταθέσει και να αναλάβει το βάρος και την ευθύνη να οδηγήσει  τις πολιτικές εξελίξεις σε αυτήν την ιστορικής σημασίας κατεύθυνση.

Προϋπόθεση για να δοθεί διέξοδος είναι να είναι στις 25/1 τρίτη δύναμη το ΠΑΣΟΚ και η Δημοκρατική Παράταξη γιατί είναι η μόνη που έχει την πείρα, και την κουλτούρα εθνικά υπεύθυνης στάσης για μια προοδευτική και βιώσιμη λύση όπως απέδειξε τα χρόνια της κρίσης.που έβαλε πλάτη,πλήρωσε πολιτικό κόστος, αλλά δεν οπισθοχώρησε ούτε εκατοστό μπροστά στα προβλήματα

Facebook Comments