Γιατί φοβούνται τον κυρίαρχο λαό;

Είναι προφανές ότι η συμφωνία για την Μακεδονία, που προωθούν ο πρωθυπουργός κι ο υπουργός Εξωτερικών προκαλεί ήδη τεράστιες αντιδράσεις και διχάζει τον ελληνικό λαό σε σημείο πρωτοφανές στα πρόσφατα χρονικά των πολιτικών και κοινωνικών αντιπαραθέσεων.

Επειδή απευθύνεται κυρίως στην ίδια την ψυχή και την ταυτότητα του ελληνισμού, σε εποχές μάλιστα εξαιρετικά δύσκολες, που οι πολίτες δοκιμάζονται από πολλά και σοβαρά προβλήματα σκληρά, το Μακεδονικό μετατρέπεται στο όχημα μέσω του οποίου σε μεγάλο βαθμό εκφράζονται τα συναισθήματα οργής, απογοήτευσης, ταπείνωσης, φόβου κι απελπισίας, που μας έχουν κυριεύσει.

Γι αυτό υπό τις παρούσες συνθήκες μια οποιαδήποτε λύση του Μακεδονικού, θα προκαλούσε έντονες και δυναμικές αντιδράσεις. Οι οποίες, δυστυχώς, επιβαρύνουν την πόλωση και τον διχασμό σε έναν ταλαιπωρημένο λαό.

Σε αυτό το κλίμα έρχεται να προστεθεί η άνευ προηγουμένου αλαζονική και στα όρια της συνταγματικής νομιμότητας στάση του Αλ. Τσίπρα και των συντρόφων του. Με την υπογραφή και μόνον του Ν. Κοτζιά στις Πρέσπες, η συμφωνία δημιουργεί τετελεσμένα για την ελληνική πλευρά, που είναι αδύνατον να αναιρεθούν στο μέλλον, όταν κι εάν έρθει τελικά η συμφωνία, επικυρωμένη από τη Βουλή και τον λαό των Σκοπίων, με δημοψήφισμα, στην ελληνική Βουλή μετά από 1-2 χρόνια. Μέχρι τότε, τα Σκόπια με τη νέα ονομασία τους, με τη νέα εθνική και γλωσσική τους ταυτότητα, που θα είναι, αλίμονο, “μακεδονική”, θα έχουν ουσιαστικά οδηγηθεί εντός του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, καθιστώντας αδύνατη την άρνηση της Συμφωνίας από την ελληνική Βουλή, εκ των πραγμάτων. 

Γι αυτό θεωρώ ότι η έγκριση της, δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να περιορισθεί στις υπογραφές των κ.κ. Τσίπρα και Κοτζιά. Για να είναι δημοκρατικά και θεσμικά αποδεκτή, κρίνω βασίμως, ότι πρέπει να έχει γίνει αποδεκτή η όχι από τον κυρίαρχο ελληνικό λαό, που στις δημοκρατίες είναι ο μόνος αρμόδιος να κρίνει αν δέχεται τόσο σημαντικές για την εθνική του ταυτότητα και κυριαρχία αποφάσεις. Θεωρώ λοιπόν ότι όπως οι Σκοπιανοί θα πραγματοποιήσουν δημοψήφισμα για το ζήτημα αυτό, που τους καίει, όπως κι εμάς, το ίδιο θα έπρεπε να γίνει και στην Ελλάδα.

Είναι άραγε πιο δημοκράτες ή πιο εθνικά υπεύθυνοι οι Σκοπιανοί από τους Έλληνες; Όχι βεβαίως. Γιατί τότε ο κ. Τσίπρας και το κόμμα του αρνούνται αυτό το δικαίωμα στον ελληνικό λαό. Φοβάμαι ότι με την στάση τους παίζουν ανεύθυνα κι επικίνδυνα με την φωτιά. Κι υπό αυτή την έννοια, αποτελεί υποχρέωση του προέδρου της Δημοκρατίας, που είναι ο εγγυητής του πολιτεύματος να παρέμβει και να ζητήσει την διεξαγωγή του δημοψηφίσματος, που είναι το μόνον, που μπορεί να άρει τον διχασμό και να οδηγήσει σε μια απόφαση, που θα γίνει εθνικά αποδεκτή. Δυστυχώς,  η αριστερά αρνείται την λαϊκή κυριαρχία. Αυτό δεν μπορεί να είναι θεσμικά αποδεκτό.

Το 2004 είχε έρθει ένα σοβαρό σχέδιο για την επίλυση ενός ακόμα μεγάλου και χρονίζοντος εθνικού ζητήματος, του Κυπριακού Το γνωστό σε όλους “Σχέδιο Ανάν”, που είχε την υποστήριξη όλου του ΟΗΕ και που θεωρείτο από τον διεθνή παράγοντα ως “χρυσή ευκαιρία” για την επίλυση του μείζονος θέματος. Το θέμα ετέθη, όπως ήταν λογικό κι επιβεβλημένο, σε δημοψήφισμα. Εγώ προσωπικά, αν ήμουν ελληνοκύπριος, θα είχα ψηφίσει υπέρ. Αλλά οι ελληνοκύπριοι είχαν δοαφρετική άποψη. Και το απέρριψαν. Οπως ήταν δικαίωμα τους. Κι όλοι σεβάστηκαν, όπως ήταν δημοκρατικά ορθό, την απόφαση τους. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το ίδιο δεν ισχύει στην σημερινή κρίσιμη συγκυρία. Γιατί να μην γίνει δημοψήφισμα για την Μακεδονία, όπως έγινε για την Κύπρο. Γιατί σήμερα φοβούνται, οι ψευτοδημοκράτες του ΣΥΡΙΖΑ, τον κυρίαρχο λαό; Και γιατί ο Προκόπης Παυλόπουλος δεν εκπληρώνει τον θεσμικό του ρόλο για την προστασία του Συντάγματος και του δημοκρατικού πολιτεύματος, όπως έχει υποχρέωση;