Πρόεδρε άλλαξέ τα όλα..

Η λέξη ευελιξία, η οποία υπάρχει και στα δύο κείμενα Dijsselbloem και Moscovici και αναφέρεται στις μικρές δυνατότητες παρεμβάσεων στο υπάρχων πρόγραμμα, είναι το μόνο κέρδος που φαίνεται ότι προέκυψε τελικά από τις επί 15νθημερο προσπάθειες της νέας ελληνικής κυβέρνησης να διαφοποιήσει αυτό που όλοι λέμε μνημόνιο.

Από την άλλη πλευρά, θα έλεγε κάποιος, έπαιζαν και αυτοί. Και είχαν και καλούς παίχτες. Η κίνηση Ντράγκι που περιόρισε τα όπλα της ελληνικής πλευράς μέσω του περιορισμού της ρευστότητας έγινε στην χειρότερη στιγμή για την Ελλάδα, στην πρώτη εβδομάδα των διαπραγματεύσεων. Από τότε ήταν σαφές ότι μόλις αποφάσιζε η πλευρά των ετέρων να σκληρύνει την στάση της τότε αυτόματα η μπάλα θα επέστρεφε ξανά στο γήπεδο της Φρανκφούρτης.

Η ελληνική περίπτωση θυμίζει την προσπάθεια ενός προέδρου ελληνικής προδοσφαιρικής ομάδας περιορισμένων οικονομικών δυνατοτήτων να φτιάξει ομάδα για να διακριθεί. Σε αυτή την προσπάθεια, αλλάζει διαρκώς τον προπονητή και πρόσφατα και την ομάδα (ο Βαρουφάκης άλλαξε όλους τους τεχνοκράτες της διαπραγμάτευσης). Παίρνει δανεικούς παίχτες, ελεύθερους που βρίσκονταν αρκετό χρονικό διάστημα εκτός αγωνιστικών χώρων και κρύβει επιμελώς ότι για να υπάρχει πρέπει να βρίσκεται διαρκώς δεμένη στο άρμα μιας μεγάλης ομάδας. Την ίδια στιγμή θέτει υψηλούς στόχους. Ξεκινάει κάθε χρόνο για πρωτάθλημα, ενώ στην πραγματικότητα παλεύει για την σωτηρία. Καταγγέλει το σύστημα στις πρώτες ήττες, κάνει λόγο για παράγκες (άλλο αν υπάρχουν), αλλά τις τελευταίες αγωνιστικές κλείνει το μάτι στο σύστημα που καταγγέλει ώστε να έχει ευνοικές διατησίες και να μείνει στην κατηγορία. Φυσικά ο πρόεδρος απτόητος, αν και χρεωκοπημένος, την επόμένη της σωτηρίας ετοιμάζει νέες σαρωτικές αλλαγές στην ομάδα…