Το «Σύνδρομο της Στοκχόλμης» είναι μία ανορθολογιστική-παράδοξη κατάσταση κατά την οποία οι όμηροι, οι αιχμάλωτοι, οι δέσμιοι κάποιων άλλων, ταυτίζονται και τρέφουν συμπάθεια προς αυτούς που τους αιχμαλώτισαν και από τους οποίους εξαρτώνται απόλυτα για την επιβίωσή τους!
 
Το παράδοξο βασίζεται (συνήθως ασυνείδητα) στην ιδέα ότι ο εγκληματίας δεν θα βλάψει τον αιχμάλωτο εάν αυτός είναι συνεργάσιμος ή ακόμη αν τον υποστηρίζει απόλυτα. 
 
Ο αιχμάλωτος προσπαθεί να κερδίσει την εύνοια του δεσμώτη του.Ο όμηρος  αντιλαμβάνεται τις προσπάθειες όσων επιδιώκουν να τον απελευθερώσουν, ως ενέργειες που πιθανώς θα τον βλάψουν αντί να επιτύχουν την απελευθέρωσή του!
Το  δέσιμο  είναι στην πραγματικότητα μία στρατηγική επιβίωσης υπό την επήρεια του φόβου. 
Ας δούμε όμως και κάποιες χρήσιμες παρατηρήσεις από την Λίζα Βάρβογλη (Ph.D. Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια)
 
Το βρέφος συνδέεται, δημιουργεί συναισθηματικό δεσμό με έναν ενήλικα προκειμένου να μεγιστοποιήσει τις πιθανότητές του να το φροντίσει αυτός ο ενήλικας κι έτσι να επιβιώσει. Βάσει ενός ανάλογου μηχανισμού, το θύμα αναπτύσσει έναν συναισθηματικό δεσμό ή ψυχολογικό δέσιμο με τον θύτη του, γιατί αυτός είναι ένας τρόπος να αυξήσει τις πιθανότητές του να επιβιώσει.
 
Καταρχήν θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι πρόκειται για μια ψυχολογική διαταραχή, με την έννοια ότι πρόκειται για μια φυσιολογική αντίδραση σε μία αφύσικη κατάσταση. Πρόκειται για μια ψυχολογική αντίδραση που παρατηρείται μερικές φορές σε ομήρους, όταν οι όμηροι αναπτύσσουν συναισθηματικούς δεσμούς και δείχνουν αφοσίωση στους θύτες τους, παρά τον κίνδυνο στον οποίο είναι εκτεθειμένοι οι όμηροι.
 
Το σύνδρομο αυτό εμφανίζεται και σε άλλες ομάδες ανθρώπων, όταν υπάρχει σχέση θύτη-θύματος, εξουσιαστή και εξουσιαζόμενου, όπως:
  1. Κακοποίηση γυναικών
  2. Κακοποίηση παιδιών
  3. Θύματα αιμομιξίας
  4. Φυλακισμένοι πολέμου
  5. Μέλη σεκτών
  6. Σχέσεις που βασίζονται στην άσκηση εξουσίας και το φόβο
και συνεχίζουμε την ανάλυσή μας…
Προφανώς η περίπτωση 6 ισχύει για την σχέση Ελλάδας και Θεσμών.
Άτομα που βρίσκονται σε μια σχέση εξουσίας και φόβου συχνά δημιουργούν συναισθηματικούς δεσμούς με το ΘΥΤΗ τους.
 
7. Το θύμα θεωρεί ότι δεν υπάρχει δυνατότητα να ξεφύγει από αυτή την κατάσταση και όταν αυτό συμβεί περνά στην αποδοχή ξεπερνώντας το αρχικό στάδιο Θυμού.
 
Προσέξτε ιδιαίτερα την προηγούμενη παγίδα την οποία γνωρίζουν πολύ καλά αυτοί που σας κρατούν ομήρους(ΘΕΣΜΟΙ).
Προσέξτε πολύ καλά όταν θα ψηφίσετε ΝΑΙ παραχωρώντας το δικαίωμα σας για επιβίωση σε τρίτα μέρη τα οποία υποστηρίζουν ότι είναι το ΑΣΦΑΛΕΣ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ!
 
Ο τύραννος εμφανίζεται αρχικά ως προστάτης,σχεδόν ή μάλλον σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας! 
Ολοι οι Έλληνες συνειδητά ή ασυνείδητα γνωρίζουμε ότι είμαστε σε καθεστώς ΟΜΗΡΙΑΣ,και με την τραπεζική ασφυξία που επιβλήθηκε από τα κέντρα εξουσίας και λήψης αποφάσεων το αντιλαμβανόμαστε ακόμα καλύτερα. Ο δεσμώτης μας αναμένει τον ψυχολογικό εγκλωβισμό μας στην παγίδα (7),προσοχή λοιπόν…
 
Η  ιδέα ότι ο εγκληματίας΄ δεν θα βλάψει τον αιχμάλωτο εάν αυτός είναι συνεργάσιμος ή ακόμη αν τον υποστηρίζει απόλυτα,ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ.Από τη στιγμή που θα δηλώσουμε υποταγή οριοθετούμε την ελευθερία μας στα όρια που ο εγκληματίας θέτει και γινόμαστε έρμαιο των ορέξεών του!
 
Θα μπορούσα να μακρηγορήσω αλλά δεν έχει νόημα,τα παραπάνω είναι αρκετά και το μόνο που μένει είναι να σκεφτούμε εάν ο εγκληματίας ή δεσμώτης ή θύτης ή ΘΕΣΜΟΣ ή όπως και αλλιώς αν τον ονομάσουμε ,ΑΝ ΕΧΕΙ ΑΓΑΘΕΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ?
Διότι σήμερα όλοι προσπαθούν με καρότο και μαστίγιο να μας πείσουν ότι το ΝΑΙ στις αγαθές τους προθέσεις είναι μονόδρομος!
 
Προσωπικά πιστεύω ότι ΟΧΙ δεν έχουν αγαθές προθέσεις,πως δεν έχουν σκοπό την προστασία της χώρας μας,πως απλά θέλουν να επαναφέρουν την ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ όπως αυτοί την όρισαν.
 
Το Σύνδρομο της Στοκχόλμης ελλοχεύει ασυνείδητα μήπως?

Facebook Comments