Hugo Dixon: “Βλέπει” κούρεμα καταθέσεων “πίσω” από το κείμενο του Eurogroup

Τη δική του ερμηνεία στα μέτρα στα οποία συμφώνησαν ο υπουργός Οικονομικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος, με τους ομολόγους του, υπουργούς Οικονομικών της ευρωζώνης, κατά τη διάρκεια της σημερινής συνεδρίασης του Eurogroup, δίνει ο γνωστός αρθρογράφος του Reuters, Χιούγκο Ντίξον.

Με βάση το προσχέδιο συμπερασμάτων, ο κ. Ντίξον  εξηγεί πώς θα μπορούσαν οι προβλέψεις του να ευοδωθούν σε έναν «έντιμο συμβιβασμό», τον οποίο μετ επιτάσεως έχει ζητήσει η ελληνική κυβέρνηση και στον οποίο επέμεινε και ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, κατά την άφιξή του στη σημερινή Σύνοδο Κορυφής της ευρωζώνης.

Σε μια σειρά από βήματα, ο κ. Ντίξον  επιχειρεί τη δική του αξιολόγηση των μέτρων. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό, μεταξύ άλλων, ότι δεν αποφεύγει να εκτιμήσει ότι ένα μικρό «κούρεμα» καταθέσεων μπορεί να χρειαστεί, στο πλαίσιο ενός «bail-in» των τραπεζών.

Τονίζει λοιπόν τα εξής:

– Το σχέδιο του Eurogroup θα μπορούσε να είναι βάση για συμφωνία, εάν οι πιστωτές αποκόψουν τα φλέγοντα σημεία σε αγκύλες (από το προσχέδιο) και οπροσφέρουν στην Ελλάδα ορισμένα «καρότα».

– [Οι αυτόματες περικοπές, αν η Ελλάδα αποτύχει να πιάσει τους στόχους] είναι κακή ιδέα. Θα οδηγούσαν σε φαύλο κύκλο. Οι πιστωτές θα πρέπει να επικεντρωθούν στην ουσία και όχι στους στόχους.

– [Η παρακολούθηση και χρηματοδότηση από το ΔΝΤ] είναι καλή ιδέα. Είναι ένας ατελής θεσμός, αλλά τελικά φαίνεται πως εισακούγεται σε θέματα όπως η ανακούφιση του χρέους. Θα πρέπει να κρατηθεί.

– [Τα 50 δισ. ευρώ των περιουσιακών στοιχείων που πρέπει να μεταβιβαστούν στο Λουξεμβούργο] πρέπει να εξαιρεθούν. Αντιλαμβάνομαι γιατί μπήκε ένα τέτοιο μέτρο, αλλά αποτελεί ό,τι και το κόκκινο πανί για τον ταύρο.

– Η επιστροφή Τρόικας-θεσμών στην Αθήνα. Είναι αντιδημοφιλές μέτρο, αλλά χρειάζεται, ώστε να κάνει τα πράγματα να κινούνται γρήγορα. Τα «πήγαινε-έλα» στις Βρυξέλλες είναι χάσιμο χρόνου.

– [Να πάρουν πίσω τους νόμους που ψηφίστηκαν] Καταλαβαίνω τι θέλουν να πουν οι πιστωτές, αλλά αυτό μοιάζει σαν να… τρίβουν τη μύτη του Τσίπρα στο χώμα. Θα πρέπει να επικεντρωθούν σε μόλις έναν-δύο νόμους-«κλειδιά».

– Οι πιστωτές απλώς «καταγράφουν» τις χρηματοδοτικές ανάγκες ύψους επτά δισ. ευρώ έως τις 20 Ιουλίου. Χρειάζεται να κάνουν περισσότερα και να δεσμευτούν για χρηματοδότηση στην Αθήνα, δεδομένου ότι η κυβέρνηση θα προχωρήσει στη νομοθέτηση των προαπαιτούμενων δράσεων μέχρι την Τετάρτη.

– Καμία αναφορά επίσης για τη ρευστότητα στις τράπεζες. Οι πιστωτές πρέπει να παράσχουν αρκετή, για να τις κρατήσουν στην επιφάνεια, ενδεχομένως με τις χώρες να εγγυούνται τον ELA.

– Η ρύθμιση 10-25 δισ. ευρώ για τις τράπεζες είναι πολύ ευρεία. Αυτό συμβαίνει, γιατί οι πιστωτές δεν ξέρουν ή επειδή εξετάζουν το ενδεχόμενο bail-in (κούρεμα καταθέσεων) για το μέρος του κόστους;

– Το γεγονός ότι οι πιστωτές θέλουν άμεση εφαρμογή της BRRD (η οδηγία για τις τράπεζες) υποδηλώνει ότι το bail-in είναι ακόμα στο τραπέζι.

– Η πιθανότητα κουρέματος καταθέσεων, επίσης, προτείνεται με αυτή την περίεργη διατύπωση ότι η ρύθμιση θα υπολογιστεί μετά το «νομικό πλαίσιο που εφαρμόζεται».

– Το γεγονός ότι η ΕΚΤ/SSM θα διεξάγουν αξιολόγηση των τραπεζικών στοιχείων μόνο μετά το καλοκαίρι, δείχνει ότι οι περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων θα διαρκέσουν τουλάχιστον μέχρι το φθινόπωρο.

– [Ελάφρυνση του χρέους με μεγαλύτερη περίοδο χάριτος και περιόδους αποπληρωμής]: οι αγκύλες πρέπει να αφαιρεθούν εδώ.

– Οι πιστωτές είναι λογικό να επικεντρώνονται σε «ακαθάριστο χρηματοδοτικό» αντί για σχέση χρέους/ΑΕΠ ως μέτρο της βιωσιμότητας του χρέους.

– Είναι λογικό να καθυστερήσει η ελάφρυνση του χρέους μέχρι την επιτυχή πρώτη αναθεώρηση του προγράμματος. Αλλά δεν θα πρέπει να περιμένουν για την πλήρη εφαρμογή. Θα πρέπει να έρθει σε δόσεις.

– [Πενταετές timeout από το ευρώ, αν δεν υπάρξει συμφωνία] Οι αγκύλες πρέπει να αφαιρεθούν. Είναι μια ανέφικτη ιδέα του Σόιμπλε, που θα ξεσηκώσει τους ανθρώπους.

– Aφού περάσει την κόλαση της εγκατάλειψης του ευρώ, Η Ελλάδα δεν θα θέλει να επανέλθει. Ακόμα και αν το ήθελε, οι άλλες χώρες δεν θα το επιθυμούσαν.

– Οι 18 πιστωτές μπορεί να θέλουν bail-in (κούρεμα) των ανασφάλιστων καταθέσεων [άνω των 100.000 ευρώ] για να μειώσουν το λογαριασμό. Αλλά, κάθε «κούρεμα» θα πρέπει να είναι μικρό, αλλιώς οι επιχειρήσεις θα υποστούν «σφυροκόπημα».