Τις τελευταίες δεκαεπτά ημέρες (από τις 26.6.2015 ημέρα προκήρυξης του δημοψηφίσματος έως και το κλείσιμο της καταρχήν συμφωνίας στις 13.7.2015), ζήσαμε σε fast forward συμπυκνωμένες στιγμές οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής ιστορίας.

Ο λαός, ήδη ταλαιπωρημένος από πέντε χρόνια λιτότητας και ήδη κουρασμένος από μια ανάκαμψη που ποτέ δεν ερχόταν, πίστεψε ότι υπάρχουν εύκολες λύσεις, ένας εύκολος δρόμος στην αφθονία και την ευημερία. Και τελικά σύρθηκε σε ένα δημοψήφισμα με ένα ψεύτικο ερώτημα, το οποίο σε τελική ανάλυση ακόμα δεν έχουμε αποσαφηνίσει. Οι κυρίαρχοι του πολιτικού συστήματος, για να εξυπηρετήσουν τους δικούς του σκοπούς, έσυραν το λαό σε περιπέτεια, καταστρατηγώντας την ίδια τη δημοκρατική διαδικασία.

Σήμερα φτάσαμε σε μια συμφωνία που δεν είναι καν συμφωνία, είναι μια υποσχετική για έναρξη διαπραγματεύσεων, εάν και εφόσον η Ελλάδα αποδείξει, ότι θέλεινα προχωρήσει και να ολοκληρώσει μεταρρυθμίσεις που εκκρεμούν εδώ και χρόνια.

Δεν πρέπει να υποτιμούμε την κόπωση του ελληνικού λαού, τόσο από τις δυσκολίες των τελευταίων ετών όσο και από τις ελπίδες, που αποδείχτηκαν στην καλύτερη περίπτωση φρούδες. Για το λόγο αυτό αποτελεί βασική υποχρέωσή μας, πρώτα της κυβέρνησης και μετά όλων όσων είμαστε κομμάτια του πολιτικού συτήματος, με τις πράξεις μας να βοηθήσουμε τον ελληνικό λαό να επανέλθει σταδιακά σε μια κανονικότητα, να αισθανθεί κάποιου είδους ασφάλειας και να αρχίσει να επανασχεδιάζει τη ζωή του.

Σημαντικότερη όμως υποχρέωσή μας είναι να πείσουμε τον ελληνικό λαό ότι δεν υπάρχει κανένα μέλλον για τη χώρα μέσα στη μεγάλη οικογένεια που λέγεται Ευρώπη, χωρίς την υιοθέτηση μεταρρυθμίσεων. Και τί σημαίνει μεταρρυθμίσεις: δομικές αλλαγές που βραχυπρόθεσμα πλήττουν συγκεκριμένες ομάδες, εξ’ ου και οι σοβαρές αντιδράσεις κάθε φορά που επιχειρείται η εφαρμογή τους. Μεσο-μακροπρόθεσμα όμως υπάρχουν οφέλη που διαχέονται στο σύνολο της κοινωνίας.

Είναι υποχρέωσή μας να κάνουμε τους πολίτες να αντιληφθούν τη μεγάλη εικόνα, ώστε να αγκαλιάσουν τις αλλαγές αυτές. Όταν μιλάμε για παράδειγμα, για το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές δεν θα πρέπει να έρχεται η εικόνα ενός υπαλλήλου που θα απασχολείται καταχρηστικά 7 ημέρες την εβδομάδα και δεν θα έχει την ανάλογη αμοιβή,  αλλά η εικόνα μιας επιχείρησης που μεγαλώνει και απασχολεί περισσότερους σωστά αμειβόμενους υπαλλήλους. Το άνοιγμα των επαγγελμάτων δεν θα πρέπει να περνάει στη συλλογική συνείδηση ως απώλεια αμοιβών και προνομίων, αλλά ως ένα βήμα στην πρόσβαση σενέες υψηλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας. Η αύξηση της φορολογικής βάσης θα ανακουφίσει μακροπρόθεσμα όλους εκείνους που τα τελευταία χρόνια έχουν σηκώσει το βάρος της προσαρμογής.

Έχουμε βαρύ φορτίο και μεγάλη απόσταση να διανύσουμε. Πρέπει να ανακτηθεί η εμπιστοσύνη στον πολιτικό σύστημα και προσωπικό της χώρας. Έναντι των εταίρων της στο εξωτερικό και έναντι των πολιτών της στο εσωτερικό. Αυτή τη συμφωνίαπου ήρθε (αν και η χειρότερη όλων) οφείλουμε να την αντιληφθούμε ως την μία και μοναδική τελευταία ευκαιρία για επιστροφή στον σκληρό πυρήνα των ευρωπαϊκών χωρών, ως τη μεγάλη εθνική μας προσπάθεια. Μόνο με μια τέτοια ματιά θα μπορέσουν να εφαρμοστούν και να αποδώσουν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Και αυτή είναι η βασική και αποκλειστική ευθύνη  μας στη δεδομένη χρονική στιγμή. 

Facebook Comments