Πρώτα απ’ όλα, η φωτογραφία είναι αυθεντική και δεν αποτελεί προϊόν μοντάζ! Ο Τσίπρας συνοδευόμενος από τον Καμμένο και μια κουστωδία υπουργών και παρατρεχάμενων, επισκέπτονται το περίπτερο των Ενόπλων Δυνάμεων στη ΔΕΘ. Κάποιος επιτελάρχης είχε την ανόητη έμπνευση να οργανώσει αυτή τη φιέστα τής φωτογράφησης με τους κομάντο σε δεσπόζουσα θέση στο πρώτο πλάνο. Η εικόνα και η γενικότερη σύλληψη είναι αποκρουστικά γελοία και τριτοκοσμικής αντίληψης και αισθητικής. Να δεχθώ ότι όλο αυτό το εξοργιστικό σκηνικό μάλλον δεν ήταν πρωτοβουλία του ίδιου του πρωθυπουργού. Η αποδοχή τής συμμετοχής του όμως, ήταν. Κάτι που καθιστά τη σημειολογία τού γεγονότος ιδιαιτέρως βαρύνουσα.

Ο Τσίπρας είναι ένας άνθρωπος που η κάθε του φράση περιέχει δόλο και ψέμα και εμφορείται από βούληση για επικοινωνιακή εξαπάτηση. Ναι, η καθεμία του φράση∙ δεν υπάρχει ίχνος υπερβολής εδώ. Αυτό μάλιστα συμβαίνει σε μία εποχή κατά την οποία τα πάντα καταγράφονται. Κάθε λέξη του αναπαράγεται και αναμεταδίδεται μαζικά φρεσκάροντας στη μνήμη κάθε πολίτη προεκλογικές δηλώσεις και διακηρύξεις.  Το γεγονός ότι αδιαφορεί, με πρωτοφανή κυνισμό, για το ότι σήμερα κάνει όσα κάποτε καυτηρίαζε ή, τα αντιδιαμετρικώς αντίθετα από όσα εκείνος και το κόμμα του διακήρυσσε, καταδεικνύει το αδίστακτο θράσος αυτών των ανθρώπων. Οι λέξεις αμοραλισμός, καιροσκοπισμός, ξεδιαντροπιά, καταλήγουν πια πολύ φτωχές σε νόημα.

Ας επανέλθω όμως στη σημειολογία. Αυτός που εξελέγη σείοντας το λάβαρο της πλήρους κατάργησης των «αστυνομικών δυνάμεων καταστολής», επιστράτευσε πρωτοφανή στα ελληνικά χρονικά αριθμό διμοιριών ΜΑΤ για την προστασία του στη ΔΕΘ. Και δεν του καίγεται καρφί για την ασυνέπεια, παρότι ο ίδιος πριν από μόλις λίγα χρόνια κατακεραύνωνε με σαρκασμό τους προκατόχους του που έκαναν το ίδιο – σε πολύ μικρότερη, μάλιστα, έκταση. Χωρίς κανένα ίχνος ενσυναίσθησης για το τι απεχθείς συνειρμούς και συναισθήματα προκαλεί στους πολίτες αυτή η φωτογράφιση, ούτε καν “κοινής” συναίσθησης περί συνέπειας λόγου και αρχών, στήνεται να φωτογραφηθεί σε αυτό το γκροτέσκ σκηνικό. Όταν μάλιστα αυτή η φωτογραφία δεν είναι ένα τυχαίο καρέ από μια ζωντανή κίνηση, αλλά μία εντελώς προετοιμασμένη φωτογραφία κατά την οποία όλα τα εμπλεκόμενα πρόσωπα – και ο ίδιος πρώτα απ’ όλους – είχαν άφθονο χρόνο να σκεφτούν και να πουν : “Μα τι με βάζουν να κάνω τώρα; Αρνούμαι να συμμετάσχω δίνοντας υπόσταση σε ένα τόσο εκτρωματικής σημειολογίας φωτογραφικό επεισόδιο”.

Το γεγονός ότι ούτε από το μυαλό του πρωθυπουργού ούτε των υπολοίπων πέρασε κάτι τέτοιο, τον καθιστά άξιο της διαπόμπευσης που υφίσταται. Είχε την ευκαιρία να το αποφύγει. Όμως επέλεξε εκουσίως να συμμετάσχει στην ευτελή αυτή παρωδία. Δεν τον ένοιαξε καν ο απόηχος αυτής της “πόζας” στην κοινωνία. Τόσο ακαλλιέργητος. Τόσο ανήθικος. Τόσο αναίσθητος. Τόσο λίγος.

Η κυβέρνηση αυτή είναι ένα θλιβερό πολιτισμικό κατακάθι. Δεν περνάει μέρα που να μη το αποδεικνύει. Ξανά και ξανά. Από τον πρωθυπουργό ώς το τελευταίο στέλεχος. Δυστυχώς όμως δεν είναι το μόνο. Υπάρχουν και άλλα πολιτισμικά κατακάθια στο πολιτικό μας στερέωμα που μάλιστα απολαμβάνουν τη στήριξη διαφόρων κέντρων και παράκεντρων στιγματίζοντας τη ζωή και τη μοίρα του τόπου μας. Βέβαια εκείνα δεν έφτασαν μέχρι το Μαξίμου, αλλά κι ο ΣΥΡΙΖΑ κάποτε ήταν στο 3%. Όπως δείχνουν τα πράγματα, ο εθνικός μας πάτος δεν φαίνεται τελικά να έχει… πάτο.

 Και επιπλέον, επιμένουμε να τον εκθέτουμε διεθνώς.

Facebook Comments